HER FIRSATTA DEVLETİMİZİ TEHTİD EDEN MİHRAC URAL HACKED ! BİZ GELDİK ! KEREM ŞAH NOYAN & ZENCİ MUSA


ÜÇ HARFLİLER GELDİ !

ÜÇ HARFLİLER GELDİ !

Mihrac Ural’la BBC’nin yaptığı röportaj;

http://www.bbc.co.uk/turkce/haberler/2012/09/120907_mihrac_ural_int.shtml

“Suriye'de isyancılara karşı savaşan Türkiyeliler”

Mahmut Hamsici

BBC Türkçe

Suriye'de yaşanan gelişmelerin, önemli oranda Arap nüfusa sahip Hatay ve çevresindeki yansımaları son dönemde Türkiye basınında geniş yer buldu.

Bazı basın organları yerel halkın, Beşar Esad yönetimi karşıtı isyancıların Hatay'daki varlığından rahatsız olmasını öne çıkarırken bazılarıysa ortada bir rahatsızlığın değil, Esad yanlılarının kışkırtmalarının olduğunu öne sürdü.

Hatay'da son dönemde gerçekleştirilen iki önemli etkinlik de farklı basın organları tarafından bu iki farklı tavır doğrultusunda değerlendirildi.

25-26 Ağustos'ta Hatay'a bağlı Yeşilpınar Belediyesi tarafından düzenlenen 'Barışa Çığlık' etkinliğiyle, 1 Eylül'deki barış mitingini, kimi basın organları Suriye'deki savaşa tepki olarak kamuoyuna yansıtırken kimileriyse provokasyon olarak aktardı.

Yeni Şafak ve Sabah onu manşetlerine taşımıştı

Bu ikinci kesimdeki basın oranlarından Yeni Şafak ve Sabah gazeteleri, manşetten verdikleri haberlerde 'bu provokasyonları THKP-C (Türkiye Halk Kurtuluş Partisi Cephesi) Acilciler örgütünün lideri Mihraç Ural yürütüyor' iddiasında bulundu.

Bu haberler Hatay’da Suriyeli muhaliflerin sokaklarda karşılıklar çıkardığı ve halın da bundan tedirgin olduğu yönündeki haberlerle, içinde muhaliflere silahlı eğitim verildiği iddia edilen Apaydınlar kampıyla ilgili olarak Türkiye basınında yayımlanan haberleri takiben yayımlandı.

BBC Türkçe'nin Suriye üzerinden telefonla ulaştığı Mihraç Ural, hakkındaki suçlamaları yanıtlamanın yanısıra kendisinin aktif olarak yer aldığını söylediği çatışma alanına ilişkin gözlemlerini ve içinde yer aldığı yeni örgütü Mukaveme Suriye'yi anlattı.

'Lazkiye'deyim, 32 yıldır Hatay'a gelmedim'

Ural, Alevileri kışkırttığı ve Hatay'a gelip gittiği iddialarını yalanlarken, 'Lazkiye'de olduğunu', 32 yıldır da Hatay'a ayak basmadığını, Türkiye'ye dönmek istediğini, ancak hakkındaki soruşturmaların zamanaşımından düşmesini önlemek için sürekli davalar açıldığı için dönemediğini belirtiyor.

Suriye istihbarat teşkilatı El Muhaberat'a yakın olduğu iddialarını da reddeden Ural, "Tam tersine Suriye zaman zaman bize baskı yaptı, 'Türkiye bizim komşumuz, bu topraklardan Suriye'ye zarar veremezsiniz' dedi. Ve biz sorumluluklarımızı üstlenmek için zaman zaman Suriye'nin dış politikasını zorlayan işlere kalkıştık çünkü halkımızı yalnız bırakmayacaktık" diyor.

Ural, Suriye'de rejimin sıkı bir savunucusu izlenimi verdiği konusunda ise, durumun pek de göründüğü gibi olmadığını söylüyor.

Anlattıklarına göre, Suriye kendisini dört kez tutuklamış.

1999'da Öcalan Suriye'yi terkettikten sonra Türkiye'nin talebi üzerine tutuklandıktan sonra bir yıl hücrede kaldığını söylüyor.

2000'de hücreden çıkttığını ama "Türkiye'yle biz bugün dostuz. Artık Türkiye'ye karşı topraklarımızdan herhangi bir yanlış istemiyoruz" uyarısına maruz kaldığını anlatıyor.

'Apo'yla 19 yıl birlikte yaşadım'

Öcalan'la yakın bağına ilişkin haberler, Ural'ın yalanlamadığı iddialardan.

"Apo'yla 19 yıl boyunca Suriye'de birlikte yaşadım'' diyor Öcalan için ve ''Aynı sofrada yedik, aynı evde yatıp kalktık. Dünyada tanıdığım en az milliyetçi olan adamıdır'' diye kendisinden bahsediyor, 'bölücü' olmadığını savunuyor Öcalan'ın.

Bölünme konusu, başka bir bağlamda, ama bu kez de Nusayrileri hedef alan bir suçlamayla gündeme gelmişti.

'Alevi devleti iddiası cahillik'

AKP Gaziantep milletvekillerinden Şamil Tayyar, Hatay ve civarında Suriye'ye olası müdahaleye karşı çıkanları ve bu yöndeki protesto gösterilerini Nusayri devleti kurma planlarının bir parçası olarak nitelemişti.

Ural, iddiayı en basit ifadeyle coğrafya ve kültür bilmemek olarak değerlendiriyor ve "Bunu iddia etmek cahilliktir. Asi nehrinin geçtiği bütün ova, Sünni ovasıdır. Aleviler dağdan itibaren sahile doğru uzanırlar. Alevilerin dağın alt kısımlarıyla bir ilgileri yok, bağlantıları yok. Dünyada en son olarak devlet kurmak isteyecek birileri olursa onlar da Alevilerdir. Alevilikte şeriatçılık yoktur. Alevilik insan merkezli evrimci bir inanç topluluğudur. Şeriat ne anlama gelir? Kanun yapmak, yani anayasa... Peki yeryüzünde bir akıllı var mıdır ki şeriat yapınca savcı, kolluk kuvveti cezaevi olmadan yönetebilsin? Oysa Alevi'nin böyle bir derdi yok. Alevi'nin derdi Tanrısına, insana hürmet etmektir, saygı göstermektir. Böylesine Sünni bir şeriat algısı olmayanbir topluluğun devlet kurma iddiası olamaz'' görüşünü dile getiriyor.

'THKP-C Acilciler örgütünün genel sekreteriyim'

THKP-CAcilciler, Mahir Çayan ve arkadaşlarının kurduğu THKP-C örgütünün, hemen hemen tüm liderlerinin 1972’de Kızıldere olayında öldürülmesini takip eden yıllarda bu hareketi izleyerek kurulan örgütlerden biriydi.

Silahlı mücadeleyi benimseyen örgüt, çıkışında yayımladığı ‘Türkiye Devriminin Acil Sorunları’ broşürü nedeniyle THKP-C Acilciler adıyla anıldı.

Ural, Türkiye'de bazı yayın organlarında gündeme getirilen ‘Acilciler’ bağını inkar etmiyor.

1986'da örgütün genel sekreterliğine getirildiğini, Soğuk Savaş’ın bitimine paralel bir şekilde siyasi evrilmenin yaşandığını anlatıyor.

''Bu siyasi evrimin sonucunda Acilciler örgütü barışçı, demokratik mücadeleyi esas alan bir yol izlemeye çalıştı. 22 yıldır Acilciler örgütü, dünyanın hiçbir yerinde ve ülkemizde kayıtsız, şartsız bir biçimde herhangi bir silahlı mücadeleye girişmedi. Ama halkımızın haklaı için hukuk çerçevesinde, bir demokrasi, hukuk, insan hakları mücadelesi yürütmektedir" görüşlerini savunuyor Ural.

'Mukaveme Suriye' sınırdan sızmalara karşı mücadele ediyor'

Ural, Suriye'de şu anda faaliyette bulunan örgütün ise Acilciler olmadığını, 'yeni bir direniş hareketi' olduğunu kaydediyor.

Mukaveme Suriye'’ adlı hareketin kurucuları arasında Türkiyelilerin de bulunduğunu vurgulayan Ural, örgütün özellikle ‘Türkiye'den ayrıldıktan sonra bölgede giden ve geri dönemeyen Türkiyeli devrimcilerin öncülüğünde’ kurulduğunu aktarıyor.

''Türkiyeli Kürt, Suriyeli Kürt, Türkiyeli Sünni, Suriyeli Sünni, Türkiyeli Şii, Suriyeli Şii, Türkiyeli Arap, Suriyeli Arap hepimiz elbirliğiyle Mukaveme Suriye'yi inşa ettik."

Ural'ın anlatımlarına göre, hareket Suriye'nin içişlerine karışmıyor, muhalefetle de sorunları yok, ama vatansever oldukları sürece.

Örgütün sınırdan sızdırıldığını iddia ettiği yabancılara ve kendi ifadesiyle 'vatan hainlerine' karşı bir mücadele çizgisine sahip olduğunu belirtip hareketin başında kendisinin de bulunduğunu vurgularken, ''Mihraç Ural'ın başında bulunduğu Mukaveme Suriye'nin savaşı bütün bölge halkı adına bir savaştır. Şu anda sadece sınır bölgelerinde faaliyetteyiz" diyor.

'Adana, Hatay ve Mersin'den gençler savaşmak için Suriye'ye gelmek istiyor'

Ural'ın bir iddiası da, Adana'da Nusayri nüfusun yoğun olduğu Adana, Hatay ve Mersin'den gençlerin bölgeye savaşmak için gitmeye çalıştıkları.

Bu iddiayı bağımsız kaynaklarca doğrulamak mümkün değil.

Ural, bu gençleri geri çevirdiklerini belirterek, şu görüşleri dile getiriyor: "Biz böyle bir çağrı yapmadık. Gelip katılmak isteyen binler var. Bölgemizin sınırları suni sınırlarla birbirinden ayrılmıştır. Bu harita gerçekçi bir harita değildir. Bu haritanın yaşaması mümkün değildir. Biz hiç kimseye herhangi bir çağrı yapmadık. Gelmek isteyenler sürekli heyetler göndererek yanımıza gelerek gelmek istediklerini belirtiyorlar. Adana, Mersin, Hatay yörelerinden gençler arasında çok yoğun bir talep var. Almanya, Fransa, Belçika, Hollanda ve İsveç'ten buraya gelmek için çok yoğun bir talep var. Yoğun olarak Arap Alevileri gelmek istiyor, ama sadece onlar değil. Biz buna şu anda olumlu yanıt vermiyoruz. Suriye halkı kendi gücüyle zafer kazanacaktır. Onlara bulunduğunuz ülkelerde Suriye dostları olarak etkinliklere katılmanız yeterlidir diyoruz."

'Esad yönetimiyle resmi ilişkimiz yok'

Ural, örgütün Esad yönetimiyle ilişkisine ilişkin iddialarıysa yalanlıyor.

Ancak, örgüt üyelerinin arkasında Beşar Esad posterleriyle çekilmiş görüntüleri hatırlatıldığında ise ''Biz burada tamamen halk komiteleri olarak varız. Bu, emperyalizme karşı tavır alma refleksiyle ortaya çıkmış bir siyasi yapıdır ve bu siyasi yapı çok geniş bir çevrede onay göremeye başladı. Ve devletin bize zaman zaman burada bunu yapın, şurada şunu yapmayın gibi müdahalelerine karşı tavır aldığımızda halk da bizim yanımızda oldu. Şu 2000'e yakın militanımız var. Bu örgüt, İdlib'in ilçesi olan Serkin'den, Kesab'ın en uç noktasına kadar bu sınır boyundaki sızmalara karşı savunma hareketi olarak yerini almaktadır" görüşünü savunuyor.


YALAN ADILI TANRIYA TAPAN BASIN BUDUR

YALAN ADILI  TANRIYA TAPAN BASIN BUDUR

MİHRAC URAL'I HEDEF ALMIŞLAR...

Mihrac Ural - 31 Ağustos 2012 / Cuma - Lazkiye.

Siyasal mücadelem boyunca haksızlığa uğradım, yalan ve kurguların saldırısına maruz kaldım. Bu gün aynı senaryolar devam ediyor. Bu ahlaksız basın her zaman yalanların kurgu ve abartmaların basını provokasyonların basını oldu. Bunun için şaşırmadım. Ahlaksızlık üzerine kurulu bir basın başka bir şeyi başarması mümkün değil. Bu basın yalan adlı bir tanrıya tapıyor dini inançlarının esası budur. Bu açıdan hesap verecekleri merciinin sırat köprüsündeki kararına güveniyorlar. Oysa yeryüzünü ve göklerin gerçek kutsal güçleri, bunların tanrılarıyla savaş halindedir ve insanlığı barışı için inanç gücünü destekliyor. Yalan tanrılarının köleleri evveli yalan ahiri yalan bir bataklıkta gerçekleri çarpıtma abesiyle uğraşıyor.

YENİ ŞAFAK her zaman olduğu gibi karanlıkların basınıdır. ilkelliğin, gericiliğin insan haysiyeti ve onurunun karşısında olandır. Adımı sütunlarında konu ederken herkesin bildiği ya da kolayca öğrenebileceği gerçekleri bile pervasızca çarpıtmaktan çekinmiyor;

1)-Suriye'de Lazkiye'de yaşadığımı bilmeyen kimse yoktur ama onlar beni Fransa’da yaşıyor diye lanse ediyorlar.
2)- uzun yıllar olduğu gibi bu günlerde de ikametim dışında hiçbir yere gitmememe rağmen, Hatay’a eylem için geçtiğimi yazıyorlar.
3)- hayatım boyunca devlet dinilen yapılarla uzak yakın hiçbir ilişkim olmamasına rağmen, Suriye Mahabartıyla ilgili çabalarım olduğu yalanını iddia ediyorlar; doğrularım arkasında duran biri olarak Suriye dahil bir çok ülkede siyasi nedenlerle zindan yattığımı bilmemeyi tercih ediyorlar.

Bütün bu yalan makinesi on yıllardır çalıştırılıp duruyor. Bunun için bir itirafçı soysuz olan Engin Erkiner adlı polis işbirlikçisi ve MİT ajanı olan İbrahim Yalçın adlı biri bu yalanları bir provokasyon senaryosu olarak üretim basına pazarladıkları bilgisi elimize geçmiş bulunmaktadır. Bu açıdan bu yalanları önemsemediğimi Suriye’yi anti emperyalist direnişinde sonuna kadar savunacağımı, bu savunumu sadece Suriye topraklarında yürüttüğümü kamuoyuna deklare ederim.


THKP-C (Acilciler) Basın Açıklaması 30 Ağustos 2012 / No: 44

BARIŞA OMUZ VERELİM

Barış insanın doğasına en uygun ortamdır. İnsan toplumsal bir varlık olarak güven içinde anlamlı bir yaşam sağlayabilir, uygarlıklar da bu ortamların ürünüdür. Rekabet gelişmenin önemli bir verisi olsa da savaş rekabet değil tahriptir, üretmez. Yakar ve yıkar.

İki yıla yakındır bölgemizde savaş tamtamları çalıyor. Tüm savaşlar gibi bölgemizde kurgulanan savaş kirli bir savaştır; sadece ölüm, gözyaşı, yıkım ve parçalanmayla sonuçlanacak barbarlıktır. Böylesi bir yıkımı bölgenin hiçbir halkı hiç bir gerekçeyle kabul etmez. Binlerce yılın komşuluk ilişkisi, kardeşlik ve barış erdemi içinde yaşamış toplulukların, savaşla ilgili hiç bir girişme onay vermesi düşünülemez.

Savaş bir dayatmadır. Bölgemize talan amaçlı çıkarlar için dıştan yapılan bir dayatmadır. Dünyanın her köşesinde talan yapan emperyalist güçler bu dayatmanın kirli tarafıdır. Erdoğan yönetimiyle; Katar, Suudi Arabistan ve Körfez Emirlikleri gibi Arap gericiliğini temsil eden ülkeler bu dayatmanın yerli uzantılarıdır. Ülkelerinde barış içinde yaşayan farklılıkları, yer yer milliyet farklılıklarına, yer yer din ve mezhep kışkırtmalarıyla kardeş kanına sürüklemektedirler. Kaos ve iç savaş sonunda kimsenin kazanmadığı düşman kardeşler arenasında tek zararlı taraf, birbirine kırdırılan kardeşler olacaktır. Bunun tek anlamı ise, barış ve güvenli yaşamın katlidir.

Bölgemiz ve komşumuz bu ağır süreçten geçerken evi camdan olan ülkemizin göreceği zarar korkunç bir boyutta olacaktır. Bir yandan organik bağlarla örülü ilişkiler, diğer yandan bölünmesi mümkün olmayan coğrafyaların etkisi altında savaş, ülkemizi bir boydan bir boya kana bulayacak vahşet olarak ikame edilecektir. Enerji kaybı, yaralı düşmek takati kesilmek savaşan kardeşlerin kaderi olurken, hükümranlık bu savaşı körükleyen ve seyredenlere ait olacaktır. İstenen de budur.

Onlar yıkım istiyor, ölüm istiyor, talan istiyor. Ama halklarımız barış ve güvenlik istiyor, gelecek kuşakların barış içinde bir arada yaşama hakkını istiyor.

Bunun için ülkemizin dört bir yanında SAVAŞA KARŞI BARIŞ panelleri, miting ve yürüyüşleri, basın açıklamaları, bir vicdan sesi olarak yükseliyor. Antakya bu vicdanın adıdır. Dünya şer güçleri bu küçük kenti, bu barış ve kardeşlik alanını cehenneme çevirmek için, savaş ve istihbarat bürosu haline getirmek istiyor. Bölgenin gerçek düellosu da bir biçimde burada başlıyor. Bu kentin önemi, yeryüzünün tüm azılı katillerine karşı gösterdiği haklı refleksle anlam kazanıyor. Bu kadim Roma kenti, evlatlarının duyarlı duruşuyla dünya şer güçlerine ve onların savaş tamtamcılarına geçit vermeyeceğini böylece ilan ediyor.

Buradan çağrımız bölgede savaşa karşı daha bir dirençle durmak için, tüm barış güçlerini daha çok etkinlik yapmaya davet ediyoruz. Bu ülkemiz ve halklarımız için öncelikli olan barış içinde bir arada yaşama için gereklidir.

THKP-C(Acilciler)

30 Ağustos 2012


SURİYE'Yİ KORUYALIM ÜLKEMİZİ KOLLAYALIM...

SURİYE'Yİ KORUYALIM ÜLKEMİZİ KOLLAYALIM...

HEPİMİZ ORADAYIZ...MİTİNGTEYİZ...

Mihrac Ural - 24 Ağustos 2012 / Cuma

SAVAŞA KARŞI BARIŞ İÇİN... SURİYE'Yİ KORUMAK, ÜLKEMİZİ KOLAMAK İÇİN, 26 AĞOSTOS 2012 / PAZAR GÜNÜ ANTAKYA-YEŞİLPINAR (3AYNİL CAMUS) BELDESİNDE, MİTİNGTE OLACAĞIZ...

Ölüm örgülerinin gelip kapımıza dayandığı bir koşulda kendimizi korumanın tek yolu komşumuz, ikinci anavatanımız Suriye’de bilinçlice, haince ve vicdansızca kışkırtılap desteklenin kıyımı durdurmak, savaşı engellemek gerek. Savaşa karşı barış şiarını bu günün en gerçekçi çağrısı yapan da budur. Bunun adı acil önlemdir.

Yeşilpınar Belediyesinin duyarlı çabaları böylesi bir mitingide anlam bulmulmuştur. Hepimiz adına önemli hayati bir önem kazanan bu girişim, bölgemiz olaylarına olduğu kadar ülkemizdeki etkilerine karşıda duyarlıca bir davranıştır. Bu mitinge katılım aynı zamanda, savaşa karşı kararlı bir tavır alıştır.

Unutulmasın ki, bir tehlike anında hayvanlar bile kendince önlem alır, refleks gösterirler. İnsanlar bunu bilinçle, önlem kadar savunma hazırlıklarıyla birlikte ele alırlar. İflas etmiş dış politikaların sonucu, Erdoğan iktidarı, yeryüzü oranlamasına göre şehrimizde m² başına düşen azılı katil sayısını birinci sıraya oturtmuştur. Bu durum önlem algılarımızı daha da kapsamlı hale getirmemizi gerekli kılıyor. Bu miting, alacağımız önlemlerin en demokratik olanı, en doğal, en haklı, en toplumsal ve en siyasal olanıdır. Bu hakkı kullanmayanlar, eli kanlı şebekelerin kıyımı gelip dayattığında kimseden hiç bir yardım beklemesinler.

Hiç bir gerekçe geçerli değildir, hepimiz, çevremizle birlikte bu mitinge katılmayı görev sayacağız...



FAŞİZAN REJİM ÇÖKECEK. BARIŞ KAZANACAK

FAŞİZAN REJİM ÇÖKECEK. BARIŞ KAZANACAK

SİZİNLE BİR HESABIM OLACAK BUNU BÖYLE BİLİN

Mihrac Ural - 23 Ağustos 2012 Perşembe

ANTAKYAM, KADİM ROMA KENTİ. UYGARALIK VE BARIŞ ŞEHRİ...

EVLATLARIN SAVAŞA KARŞI BARIŞI HAYKIRIYOR, SAVAŞ TELLALLARI İKTİDAR OLMANIN HOYRATLIĞIYLA BASKI ÜZERİNE BASKI, SALDIRI ÜZERİNE SALDIRI DÜZENLEYEREK BARIŞ STANDINI YIKIYOR, KIRIYOR DÖKÜYOR...

Bu bir siyasal yönetim tarzıdır. Tarihte de öyle yapıp bu güne geldiler. Osmanlının devamı olmak Yeni-Osmanlı olmak budur. Buna karşı tarihin her kesitinde halkın direnmesi olmuştur. Bu da halkın haklı duruşunun refleksidir.

Bugünün verileri ve gelişmeler çok farklı. Artık halk direnişi son sözü söylemeye yönelmiştir. Osmanlının yeni versyonları bu kaderle yüzleşmekten kurtulamayacak.. Despotluk yıkılacak demokrasi egemen olacaktır. Suriye olayları bunun ilk kıvılcımı sayılabilir.. Bu aynı zamanda, tarihin kirli cilveleriyle iki ayrı devlette yaşamaya mahkum edilen aynı halkın kader birliği içindeki davranışını da içeriyor. Bölge siyasal yeniden dizayn sancıları çekerken, halkın iradesi dış güçlerin kirli amaçlarla oluşan senaryolarına karşı böylesi bir birlik içinde zafer kazanacaktır. Tarih hep öyle yazılmıştır, haklı davaların sahipleri bu toprakların yerli halkı olarak kendi toprakları üzerinde özgür ve demokratik koşullarda yaşayacaktır. Kazanacak olan da bu güçtür. Kimse arada kalmasın, insan olmanın, yerli olmanın ölçütü ve vicdanı halkın yanında tutum almayı gerektiriyor. Beklenen de budur.


.

BUNLAR NEDİR?




Mihrac Ural – 13 Ağustos 2012 / Pazartesi

Biri Türkiye’den diğeri Libya’dan. Eli kanlı şebekelerin Suriye halkının kanına girmek için eli kanlı şebekelere sunduğu lojistik destek artıkları. Alttaki fotaya bir göz atın…

...


Türk Kızılay’ının İlk yardım çantası bir de BKS adlı şerit tarama silah şarjörü ; Ferdi silahların en ağırı, ormanda bir tarama yapınca ağaçlar testere kesiği gibi ardı ardına devrilir. Bu şarjörün rengine iyi bakın YEŞİL…

Bu malzemeler, Erdoğan’ın tetikçisi eli kanlı şebekelerin Türkmenleri vatan haini haline getirmek isteyen, Suriye’deki sorunları daha da derinleştirme amacı taşıyan çabalarının araçlarıdır. Son çatışmalarda ele geçirildi.

Önceki yazım “SAHUR” da bu çatışmaları anlattım. Kıran kırana yürüyen mücadelede eli kanlı şebekelerin istila etmeye çalıştıkları alandan arındırıldılar. Son taramalarda ise geride bıraktıkları seyyar hastane ve kaçarken düşürdükleri BKS Şarjörü. Önemli bir ayrıntı gibi gelmeyebilir. Ama üzerindeki YEŞİL boya çok şey anlatır.

Malumunuz, Kaddafi Libya’sının bayrağı yeşildi; Kaddafi her yeri yeşile boyamaktan da zevk duyardı. 1982’de Libya’ya gittiğimde “YEŞİL SAHA” diye gösterdikleri geniş bir sahanın yeşile boyanmasından ibaretti… Silahlarda tabi bu arada yeşile boyanıp dururdu. Kaddafi devrildi, silahlar eli kaide’nin eline geçti. Aynı silahlar Akdeniz üstünden Suriye’ye doğru yola çıktı. Suriye halkının katledilmesinin bir aracı oldu.

Okura ve kamuoyuna Erdoğanın kirli çabalarının, Suriye halkına düşmanlığının iç yüzünü yansıtan bu artıkları sunuyorum.

11-12 Ağustos 2012 tarihleri arasında Kastal Maaf nahiyesi, Mazraa, Beyt Subyra, Beyt Mılk köyleri korusunda, MUKAVEME SURİYYİ güçlerinin, eli kanlı şebekelere verilen ağır kayıplar ardından ele geçirilen bu artıklar, bir kez daha Türkiye’nin dünya şer güçleri adına neler yapmaya çalıştığını göstermeye yeter.




SAHUR



Mihrac Ural – 13 Ağustos 2012 / Pazartesi. Lazkiye – Beyt Mılk korusu.



Bir sahur vakti, Malatya’da linç edilmek istenen insanları, Suriye’de linç edilen halka nasıl bağlar bilir misiniz? Birbirini hiç tanımayan insanları kader birliği paydasına nasıl taşır tahmin edebilir misiniz? İşte böylesi bir sahur vaktinde, ekmek arasına sokuşturulan kızarmış patatesle linç edilmek istenen bir halkın savunması için, karanlık ormanların, tepelerin, vadi ve derelerin yol geçit tanımaz çamlıkların içinde, yok edilmek istenen bir halkın savunusu için, yaşam hakkını koruması için, hepimiz adına, sahurdan sahura, bitip tükenmeyen bir mücadele var farkında mısınız?



Anlatayım;



Erdoğan ve Barzani anlaştı. Suriye kaosunu derinleştirmek için biri ayrılıkçı, aşiretçi İsrail destekli sözde Kürt şiddet eylemlerine başlayacak diğeri ise tarihinde hiç anmadığı Türkmenler üzerinden aynı yolu döşeyecek.



Barzani'ye karşı vatansever Kürtler gereken cevabı verdi. "Ortak ülkemiz Suriye'de tahribe, yıkıma, kıyıma geçit yok" dedi. Halk komitelerine tanınan yerel güvenlik gücü olarak bölgelerini sızmalara karşı korumaya başladı.



Türkmenler ise Erdoğan’a karşı ezici çoğunlukla geçit vermedi. Vatan hainleri tetikçi kuklalar, sınır bölgelerinin askeri avantajlarıyla, Erdoğan yönetiminin Amerikan-Katar-Suudi destekli mali ve askeri katkılarıyla, kesif ormanlık alanda kıyım üretmeye devam etti. Asimetrik savaşın bildik vur kaç taktikleri, dehşet ve kaos yaratan gerginlikleri Suriye’nin en güvenli bölgelerini sarsmaya başladı. Ama her şey hesap ettikleri gibi yürümedi.



MUKAVEME SURİYYİ güçleri oyunu ters yüz etti. Gerilla savaşına başlardı. Eli kanlı şebekeleri ne zaman nerede nasıl vuracağı belli olmayan girişimleriyle, tokat üzerine tokat vurarak vatan hainlerini, Erdoğan tetikçisi şebekeleri şaşkına çevirdi. Artık savunma olmayacaktı, rüzgar ekenler fırtına biçmeye başladı.



Kastal Maaf Nahiyesine bağlı Mezraa, Beyt Subayr, Beyt Mılk ormanlık alanında, halka eziyet eden, mallarını gasp edip cana kıyan eli kanlı şebekeler kıstırıldı. Sınıra uzaklığı yaklaşık 15 km olan ormanlıklarda 11 sabahından 12 sabahına kadar süren ağır çatışmalar MUKAVEME SURİYYİ güçlerinin zaferiyle noktalandı. Geniş bir alan eli kanlı şebekelerin elinden kurtarıldı. Mukaveme güçlerinde 6 şehit 5 yaralı vardı. Eli kanlı şebekelerden 30 azılı katil hak ettiği cezayı buldu. Silahlar, çaldıkları araçlar ve onlarca materyale el konuldu.



Bu bir vatan savunması, ölüm kültürüne karşı yaşamı, barışı savunmanın kavgası . Direnişe destek olmanın, içinde yer almanın onuru buradadır.



Zifiri karanlığın ormanlığında, ölüm saatlerinin gerisin geriye sayıldığı zaman eğriliklerinde vuruştum. Barış için özürüm vardı safımı belirledim... Beyt Mılk köyü korusunda şehit düşen 6 yoldaşımın kanlı cesedini pikaba taşıdım, 5 yaralı yoldaşıma omuz verdim… Ölmedim… Yine o korudu... Ayaktayım, tutkuyla yolumdayım...



SURİYE BAŞBAKANI VE ALTBENLİK



Mihrac Ural – 7 Ağustos 2012. Çarşamba. Suriye sınır bölgesi- Lazkiye / Kesab



Suriye’de kıran kırana bir alt benlik savaşı yürüyor. Vatan kimliği edinemeyenler nerede olursa olsunlar alt benliklerine yeniliyorlar. Suriye Başbakanı, alt benliğin nerelere kadar ne tür etkiler yaratacağına bir örnektir. Ama Suriye başbakanlardan da generallerden de daha güçlüdür.



Haber bomba gibi patladı. Dünya şer güçlerine ve onun kirli iş tetikçisi eli kanlı şebekelerine, yalan kurgu medyasının diline yeni bir sakız verdi. “Suriye Başbakanı muhalefet saflarına katılarak görevinden kaçtı”. Bomba etkisi yaratan bu gelişme, Suriye Radyo – TV binasında patlayan bombaya eşlik etti. Suriye yönetimi ve devletini sarsmak için kurgulanan her senaryonun büyük mali ödemeler, mahalle baskısı ve kuşatması altında ikame edildiği ortaya çıktı. Bir kez daha ve bin kez daha görülen o ki, Suriye’de vatan kimliğine karşı dar, sığ, Ortaçağ mezhep algılarının savaşı dayatılmak istenmektedir. Tüm araçlar, ana amaç olan Büyük Ortadoğu Projesinin (BOP) ikamesi için ortaya konan mezhepsel çatışmaya yakıt olarak ileri sürülmektedir.



İki farklı bilinçaltının savaşından söz etmek, bu anlamıyla doğru bir tespittir. Biri tarihin derinliklerinden çıkıp gelerek, kendi iç evrim ve denkliğini sağlayarak oluşmuş, vatanseverlik kimliğiyle kendini ikame etmiş benlik, diğer ise her türden gelişmeye karşı duran, karanlık dönemlerin, doğaüstü vahilerin esiri olmuş mezhepsel alt benliktir. Suriye olaylarının ikinci aşamasında, durmadan kışkırtılan ve iç kanamanın derinleştirilmesi için körüklenin alt benlik budur. Bu öylesi bir mahalle baskısı oluşturuyor ki, Başbakan olsanız da kar etmiyor, olay bir akıl tutulması, yol yöntem kaybı, pusula şaşırmasıdır…



Suriye Başbakanı Riyad Hicap, vatan kimliğini terk ederek aşiret kimliğine sığınmayı tercih etmiştir. Nedeni ne olursa olsun, bu sığınış meşru değildir. Azınlığın hükmüne boyun eğmedir vatan temsilciliği yerine dar aşiret temsilciliğiyle örtünmedir. Bu dönemin öne çıkan tarihsiz ve kimliksiz ülkelerin petrol ve gaz servetleri üzerindeki yükselişleri ve bu zemin üzerinde kimlik oluşturma çabalarının etkisi, alt kimlikler üzerinde derin etkiler yarattığı bilinir. Bu etkiler vatan sınırlarını aşan mezhepsel, etnik, aşiretsel bağlarda da kendini yoğun olarak gösterir. Öyle ki, kendi coğrafyasını tanımayan, onun derinliklerini özümsememiş olanlar, hangi makama gelirse gelsinler, bir tarafları her zaman aşiret, mezhep yarda etnik etkiler altında ezilir kalır. Suriye Başbakanının ezildiği yer burasıdır. Oysa Hafız Esad ve Beşşar Esad gibi, hiçbir zaman ne aşiret ne mezhepsel bir kurgu üzerinde siyaset gütmeyen, vatan coğrafyası, ulus bağımsızlığı noktasında kararlı duruş sergileyen liderlerin varlığında, iç dünyaların karanlık labirentlerinde aşiret tutsaklığıyla yamak ve bunu ülkenin en kritik döneminde bir hançer gibi arkadan saplamak işte bu tarihsiz ve kimliksizlerin başarabildikleri tek şeydir.



Ancak bu büyük bir yanılgıdır. Böylesi sığ düşünce ve algılar hiçbir zaman tarihi derinlikleriyle kimliğini oluşturmuş vatan algısına karşı zafer kazanamaz. Bunun tarihsel imkanı bile yoktur. Bunların en büyük yanılgısı aşiretlerinin ya da mezheplerinin coğrafi yayılma alanlarını vatan sanmalarıdır. Bu tüm gerici güçlerin tüm ırkçıların tüm din istismarcılarının düştüğü handikaptır. Bu nedenle yürüttükleri kirli savaşları, kanlı kıyımları yeryüzünün tüm dindaşları ya da mezhep kardeşlerinin adına yürütüldüğü sanısındadırlar; onlar bu vehimlerden, bu kof algılardan güç alırlar. Vatan ihanetlerini de bu anlamda, bir ihanet değil de öze dönem olarak görürler. Oysa yaptıkları, vatan yerine dar kabuklara sığınma, vatan sorunlarıyla yüzleşme yerine alt benliklerin ucu açık ilişkileriyle korunma yollarını ararlar. Vatan bunlar için hiçbir anlam taşımaz. Suriye Başbakanının sergilediği duruş, bu tür örnekler için önemle dikkate alınması gerekmektedir. Bu sadece Suriye için değil, aynı zamanda tüm ülkeler için geçerli bir veridir.




Suriye Başbakanı, İgeydad aşiretine mensuptur. Bu aşiret, Irak, Suudi ve Suriye’de konumlanan büyük bir aşiret. Bu aşiret Irak işgali sırasında Amerika’ya karşı duruş alan önemli aşiretlerden biridir. Bu aşiretin anti-emperyalist direnmeci tutumu, Suriye yönetimi tarafından da desteklenmiştir. Aşiretin, büyük bir kısmı Irak’ta olmasına karşın siyasal olarak Suriye’de yer alan kesimi daha etkindir. Devlet işlerinde, Suriye’nin son yıllarında devletin en etkin yerlerinde bu aşiretin elamanları yer aldı. Bir eleştiri bir suçlama bir tepki olacaksa, devletin bizatihi kendisi de olan bu insanları içerir. Ama bunlar, işledikleri yanlışları devlet sırtına yıkarak, alt kimliklerini temiz tutuklarına inanırlar. Alan değiştirdiklerinde ise, temiz olacaklarını sanırlar. Oysa suçlamasını yaptıkları her şeyin bir numaralı aktörüdürler. Bir ülkede Başbakan olmak için yürünen devlet görevleri süreci bunu anlatmaya yeter.




Buna rağmen, binlerce yılın deneyimi içinden çıkıp gelmiş olan Suriye devleti, ne birkaç generalin kaçışı ya da şehit edilişiyle ne Başbakanın ya da bir iki diplomatın kaçışıyla kurulu dengeleri sarsılabilecek bir devlettir. Bu ülkenin siyasi iradesi, halkının siyasi iradesidir. Bunu başbakan temsil etmez. Suriye’de halkın siyasal iradesini temsil eden yönetici kadronun belirlenmesinde başbakanın bir rolü de yoktur. Sistem kendi önlemlerini kurumsal bir yapılanma içinde, anayasanın da verdiği yetkilerle siyasal iradesini belirleyen kurum, kuruluş ve yasalara sahiptir. Başbakan ülkenin hizmet veren tüm kurumlarının başında olsa da ana yönelimi belirleyen bir yerde değildir. Bu nedenle başbakan hangi pusulaları şaşırırsa şaşırsın, halkın siyasal iradesini temsil edebilecek konuma değildir.



Suriye dostları tedirgin olmasınlar. Olayların merkezinden sizlere yazdığım bu satırlarda temin ederim ki, Suriye kazanacaktır. Bir ülke başbakanının karşı saflara kayması acıdır ağır bir yaradır da. Bunu inkar etmek mümkün değil. Ama olayın özü budur. Alt kimliklerin mahkumları bu davranışlarıyla üst kimlikleri sarsamayacaktır. Bunu birlikte göreceğiz. Bu örnekler çoğalsa da, vatan ihanetleri böylesi sığ kimliklerin hançer darbelerine maruz kalsa da vatan kimliği, tarihin derinliklerinden çıkıp gelmiş gücüyle bunlara karşı başarı kazanacaktır. Suriye, karanlık akıllara, dar mezhepçi çıkarların bölgede emperyalizmin maşası olarak işlev görmesine asla teslim olmayacaktır.



Halkın ezici çoğunluğunun bağımsız siyasi iradesine güvenelim. Bu iradenin gücü herkesten daha güçlüdür. Suriye bu iradeyle ayaktadır ve bu iradeyle direnmektedir.





BAY PROVOKASYON…



Mihrac Ural – 10 Ağustos 2012 / Cuma. Lazkiye – Belluran



Bazen anlamakta güçlük çekersiniz türünden olaylar vardır. İşte öyle bir şeyden söz edeceğim. Birileri ne türden bir direnme, mücadele haberi görse derhal “aman etmeyin, yapmayan provokasyon olur” diye tutturur. Bunu da öyle ağdalı cümlelerle örter ki, sanırsınız tarihin en barışçıl döneminde yaşarken birileri bu dönemi provoke edecek, savaş çıkaracak sanırsınız. Yok öyle şey…



Savaş çoktan başlamış ama adam sağır, bomba sesini bile duymuyor. Dünya şer güçleri mali ve askeri tüm güçleriyle bir halkı yok etmek için tarihin en gelişmiş ferdi silahlarına ek, ağır silahları da ortaya koyarak komşumuza ölüm yağdırıyor. Bununla da yetinmiyor, ülkemizi savaşın açık tarafı yapmak için çırpınıp şehrimizi şer güçlerin askeri karargahı haline getirmiş. Barış kenti şehrimizi, dünyada metre kare başına azılı katil sayısının en yoğun olduğu şehir haline getirip, bu şehirde kanlı eylemleri başlatmak için Suriye olaylarının sonuçlanmasını bekliyor. Bütün bu gelişmeler bay provokasyonu ilgilendirmiyor. O varsa yoksa her mücadeleye, her direnme çabasına ve çağrısına provokasyon demeyi ibadet haline getirmiştir.



Bay provokasyon belli bir kişi değil, bu nedenle kimse belli bir isme takılmasın. O aramızda sıklıkla gördüğümüz, bildiğimiz, üç beş kitap bile okumamış haliyle yarım aydın sayılmayacak bir tiptir. Cahildir, ama ilgisiz okur tarafından bu özelliği fark edilmez. Ezberlediği bir iki kelimeyle, sizi vicdani bir sorumluluk altına alarak yaptığı demagojiyle susturmak ister; “yapmayın etmeyin, yaptığınız halkın katledilmesine yol açar, polisin saldırısını kışkırtır, kan akar” der ve vicdanınızı ezmeye çalışır. Oyalar, esir eder, susturur ve sonuçta direnme enerjinizi tüketerek sizi korumasız hale getirir. Gerisini ise düşmanınız yerine getirir… Bu gün de olan budur. MUKAVEME SURİYYİ haberleri sanal ortamda dolaştıkça bu tipleri bir kez daha aktifleşti. Böylesi yaklaşımlara karşı yazdığım bir yorumu sizlerle paylaşarak konuya açıklık getirmek istedim. Birlikte okuyalım..



Dönem çok dikkat ister. Bu doğrudur. Ama bu deve kuşu olmayı gerektirmez. Her şey açık ve net kim hangi haberi ve hangi oluşumu hangi kurgu ve yalanlarla nerelere oturtmak istediği de çok açık. Bunu Suriye olayları yeterince öğretmiş olmalı. Tarihin en kapsamlı yalan makineleri Suriye’yi yıkmak için çalıştırıldı. Bu gün aynı şey MUKAVEME SURİYYİ için yapılmak istenmesi bir tuzaktır ve buna düşmek için gönüllü olanların az olmadığını görmek acıdır.



MUKAVEME SURİYYİ haberi, Suriye’ye ait gerçek bir veridir.Sayfası da şudur https://www.facebook.com/syr.moqawama?ref=hl#!/syr.moqawama . Bu bir haber, herhangi bir haber gibi. Kimisi olumlu kimisi olumsuz karşılayacak. Bu platformun üyeleri de bu haberi farklılıklarıyla yorumlayacak. Ama haberi gerçekliğinden çıkarıp verilen emekleri provokasyon alarak görmek yada klavye başında bir çaba görmek aklın almayacağı bir haksızlık ve cinnettir. Ölümü göze alan, halkı için çırpınan ve halkın tarihinde bu ölçekte bir başka benzeri olmayan yapılanmanın yine halk tarafından kucaklanışını görmezden gelmek gerçek provokasyondur derim. Tarihler boyunca doğranan ve yeniden doğranmak için hazırlıkların yapıldığı bu halk ilk kez bu kapsamda ve meşru zeminde sivillerin oluşturduğu savunma gücü ve iradesini çok dikkatli yorumlamak gerek. İddialı olacak ama söyleyeyim, bu güç bu halkın savunmasında artan önemde rol oynayacak tek gücü olacaktır; devletin baş edemeyeceği süreçlerde sonuç alacak tek güç bu oluşumdur. Bu amaçla da kurulmuştur. Bu gerçekliği bulandırmak isteyenler, haber üzerinde yalan kurgular yapabilir ama bizler gerçeği açıklamakla yükümlüyüz.



Bu haber, ilgili olduğu halkın yeryüzünde ilk ve tek sivillerce oluşmuş silahlı savunma gücü olması çok çok önemlidir. Üstelik bu gücün içinde Hıristiyan, Sünni, Şii Ve Alevi tüm inançlar ve Kürt militanlarda aktif yer almaktadır. Bu nedenle, bazen hayretlere düşüyorum, böyle bir haberi görmezden gelmek mümkünü olur mu? Bu haberi provokasyon yapmak için Türkiye’de Hatay’da ve özel olarak Alevilere ait gibi göstermek isteyenlere bakıp, onlara da cevap vermeden yorum yapmak olacak şey mi? Böylesi yorumlar yapılan çarpıtma habere katkıdır. Bu nedenle MUKAVEME SURİYYİ haberini en iyi şekliyle halka aktarmak gerek; Suriye kaynaklı ve Suriye gerçekliğiyle ilgili bir haber olduğunu yansıtmak onu takip etmek gerek. Her gün, her saat, inanılmaz bir fedakarlıkla halkı için mücadele eden ve başarı üzerine başarı kazanan bu gücü tanıtmak bu coğrafyada tarihler boyu mazlum olan bir halkı savunmak kadar önemlidir.



Her şeye provokasyon diyip elimizi kolumuzu yeterince bağladık. “Artık çok geç” oldu diyorum. Bununla ilgili aynı başlıklı makale de yazdım ve gerçekleri anlattım. Biliyorum ki, hazırlıklı olan bu süreci belirleyecektir. Suriye vatan savunmasında mücadele eden güçleri halka daha iyi tanıtmanız dileğiyle…



Not: Dün gece (9-10 Ağustos 2012), Belluran beldesi kırsalında Beyt 3vvan köyünde pusuya düşürülerek, korkakça ve haince katledilen Albay Hatim Zureyk’in (Şabatli beldesinden) yola atılan cesedini MUKAVEME SURİYYİ güçleri ısrarlı ve kararlı bekleyişleriyle, ölümü göze alarak eli kanlı şebekelerle çatışıp almıştır. Yöre halkının bu çabaya biçtiği büyük değeri, MUKAVEME SURİYYİ güçlerini coşkun bir sevgiyle kucaklayarak gösterdi. Konuyla ilgili bilgiyi MUKAVEME SURİYYİ sayfasından izlemek mümkün.





İTİRAFÇI ENGİN ERKİNER VE MİT AJANI İBRAHİM YALÇIN HAKKINDA BİLGİ EDİNİN

SÖZÜN BİTTİĞİ YER...


Söylenti değil, siyasi hasım iddiası değil, üçüncü kişilerin doğrulamasını bekleyen söylem değil. Ölüler adına konuşmak da değil..

El yazılarıyla, imzalarıyla, yorumsuz resmi belge ve kanıtlarla gerçekler ortaya konuyor.


İşte belge ve kanıt, kendi el yazılarıyla, altında imzalarıyla söyledikleri. Altı üstü birer cümle...

Birinci cümle, Polis işbirlikçisi İtirafçı Engin Erkiner’e aittir;

Emniyet kuvvetlerine yardım maksadıyla yakalandığım günün akşamı ve onu takip eden günde aşağıda sıralayacağım evleri bulmaları bakımından polise yardım ettim (Engin Erkiner Polis İfadesi, s:16)


İkinci cümle; MİT ajanı İbrahim Yalçın’a aittir;

Bir hafta sonraya gün kestik. (28 Ağustos 1986) ben, o günü MİT’e bildirdim. Çok sevindiler, başarılar vs. diyerek 150 bin TL’da paralarını alarak vedalaştık… Örgüt bittiği zaman, benim işim de bitecek. Artık devlet arkamda olacak hiçbir sıkıntım olmayacak. " ( İbrahim Yalçın el yazısı İtirafnamesi s:9-10)

Bu satılmış kişi, muhabımız değildir. Cezasını beklesin. İbreti alem sonu için, zaman aramızda hakemdir.

Bu ikili, bugün ihbar, şaibe, kirlilik ve ahlaksız suçlamalarla devrimcilere hayasızca saldırıyorlar. İşleri bu, sermayeleri de. Özel Harp Dairesinin Kürt özgürlük hareketine ve liderine yönelik saldırılarının aynısını, aynı dille yöneltiyorlar. Bu kuklaları iyi tanıyın.

Belgeleri, kanıtları, el yazılı itirafnameleri, polis ifadelerini yorumsuzca alttaki linklerden takip edebilirsiniz.

http://tarihselhainler.blogspot.com/ ve http://acilciler-thkpc.blogspot.com/

3 Nisan 2008 Perşembe

TÜRBAN ve KURAN


Bedreddin Mahir

bedreddin.mahir@gmail.com

17 Eylül 2007



İslam’da Türban farz değildir. Farz olanda, köle, cariye, özgür ayırımı yapılamaz. Farzın, yakın akraba önünde ya da yabancılar önünde uygulanmasında ikircimliği olmaz; her zaman ve mekanda kendini ifade eder. İslam’da farz, altı değil, beş’tir.

Türban, Medine’nin Kozmopolit koşullarında bir simge olarak, özgür Müslüman kadını, köle ve cariye Müslüman kadından ayırt etmek ve tacizlerden korumak adına, süslerin örtülmesi için önerilmiştir. Kuranda da bu çerçeve içinde yer alan tüm ayetler kadının süsünü örtmesinden bahsetmiştir. Süs ise, Kuran’ın hiçbir yerinde kadın uzuvlarından biri olarak tanımlanmamıştır. Kuran’da süs ise, geçtiği her ayette açık ve sarih olarak, taşınan, takılan bir meta olarak belirlenmiştir.

Tarihin derinliklerinde de başörtüsü ritüelik bir simge olarak başladı. Zaman zaman kadının üretimde yer alışının bir ihtiyacı, sosyal yaşamdaki süsü olarak devam etti. Tarih içinde inanç güdüleriyle başlayıp süse dönüşen binlerce olgu gibi, baş bağlamakta aynı yolu izlemiştir. Türban ise, bunu tersten izledi, Peygamber döneminde bir takı-simge olarak, farklı olanı tanımla aracı olarak başlayıp sonradan inanca dönüştürüldü.

Örtünme dinin temel inanç unsuru olsaydı, Eskimolar peygambersiz Müslümanlar olarak, inanç şampiyonu olurlardı.


İslam Tanrısı dedi ki…


Allahın kullarından beklentisi İslam dinini en ayrıntılı işlenmiş konusudur. İslam dinin özü de burada yatar. Bunun için İslam dininde tüm olgular, yaptırımlar, eylemler, önermeler tek bir yöne doğru akar. O da Allaha takvada anlamını bulan, bağlılık, saygı ve inançtır. Bunun bin bir aracı ve her aracın bin bir şekli bulunabilir. Değişmeyen ise Allaha yönelimdir, teslimiyettir. Dinin adı da buradan gelmektedir, “Eslema” yani teslim oldu. İslam dininde inanç bu yüzden biçimlere endeksli değildir. Kuranda Allah, biçimlerle kulundan itaat istemeyecek kadar yüce bir yerde oturtulmuştur.

Bu yanıyla, kurandaki İslam’ın tanrısı, kullarına bağlılığı özce benimseme dışında, şekli simgesel hiçbir olguyu inancın temel unsuru olarak farz etmemiştir. Kuranda yazılı olarak dile gelen vahi dışında, tüm yaptırım ve önermelerin kul ürünü olduğu gerçeğiyle, özü benimsemiş bir Müslüman’a biçimleri inanç olarak benimseme farzı yoktur. Sünnet dahil, icma, kıyas din değildir. Vahi’yle ve kurandaki İslam’ın mantık tutarlılığıyla çelişen hiçbir önerme inanç kapsamı içinde bir hüküm olamaz. Uygulamasında her türden özgürlük olsa da ve bunu sosyal, siyasal yaşamda kişiye özel yaşanmasını savunmak demokrasinin gereği olsa da, dinin bir farzı, ya da inancın özüne ilişki olduğu iddia edilemez.

İslam dini temel olarak, Kuranda yer alan ve vahi olduğu belirtilen Sure ve onun tek tek cümlelerini ifade eden ayetlerin mesajından oluşmuş bir dindir. Tanrısal olan budur, bu dinin peygamberi de hüküm sahibi değil, tanrının sadece bir elçisi ve kuludur; “Muhammed sadece bir elçidir” (Âl-i İmran Suresi (3), ayet 144). İslam dininin temelini oluşturan kurandaki mesaj, içinde bulunduğu çağından çıkıp gelmiş haliyle, tanrının tekliği mücadelesini vermiş ve bunun tüm yönleriyle belirginleşmesi için insana yükümlülükler getirmiştir. Önceki semavi dinlerin çok belirgin olmayan tarı anlayışını da aşma amacıyla, bir eleştirel tutumla, kendi tanrı anlayışını geliştirmiştir. 23 yılın dünyasal ilişki ve çelişkilerinden verilen örneklerle, tanrının tekliği ve ona teslimiyet amacı, şekli bir mutlaklığa bağlı olmaksınız bin bir araçla icrası istenmiştir. İslam dininde tek merkez Allah’tır. Bu yanıyla da, önceki tüm inançlardan ve semavi dinlerden kendini ayırır.

İslam’ın Tanrısı, Tevrat’ın tanrısı Yehova gibi, insanlığı ihmal edip tek bir Yahudi milletine değil tüm insanlığa gelmiştir ve Yehova gibi başka tanrılarla rekabet içinde değildir, rakipsizdir, rekabeti yoktur. İslam’ın tanrısı, Hıristiyanlıktaki gibi üç parçanın birliği de değildir. Bab-oğul- Küdüs’ün ruhunda her nasılsa cisimleşmiş üçlü bir tanrı öbeği gibi parçalı bütün değildir.

Bu yüzden, İslam’ın Tanrısı, 99 adıyla, sınıflandırılarak, yetersiz de olsa vasfedilip arışın tahtına oturmuş, kendinden emin, yarattığı evrenin canlı cansız tüm varlıklarının teslimiyetinde, insanlığı sınavdan geçirirken, öz olan kedisi gibi isteği de özdür, içeriktir biçim değildir. Bunu indirdiği vahide ve vahinin yazılı masajı Kuran’da, her surede ve ayette tekrar tekrar belirtir. Kulunu sık sık affeder, dininin Beş Farz’ının özünü ister, Ameli hiçbir farzının biçimine mutlak bir kayıt koymaz, ona her türden toleransı tanır. İslam’da tanrı, biçimlerin ayrıntılarıyla, zamanın değişimine göre ortaya çıkan gereklerin biçimsel uygulamalara yaptığı etkilerle ilgilenmez. O, özdür öz ister, biçim değil. Bunun için, denebilir ki; biçimlerle kendini tanımlaya İslam’ın Kuran diye bir kerim kitabı, mesajı yoktur. Kuran, Allaha özce bağlılığın mesajıdır. Kurandaki İslam da budur.

İslam’da Tanrı tektir, ortaksızdır ne doğmuştur ne de doğrandır, insanlık onun kuludur.

Bu tekçi yaklaşımın mantıki sonucunda İslam’ın Beş farzı belirlenmiştir. Bu temel unsurlar dışında kalan unsurlar inancın tamamlayıcı unsurları olarak yerini almış ve bunlar için kurandaki ayetler yeterli olmayınca, peygamberin yaşamı boyunca yaptıkları, söyledikleri, davranışları sünnet adı altında kuranın açık olmayan ayetleri yorumlanmıştır. O da, yetmeyince icma ile din âlimlerinin ortak toplu kararlarına yaslanılmıştır. Bu sonuncusu da yetersiz olunca, kıyasla yani karşılaştırma yöntemine başvurularak sorular ve sorunlar çözülmüştür, buradaki yetersizlikler zamanın getirdiği yeniliklere ise kimi mezheplerde içtihat kapısı denilen kapılar açılmış ya da karmaşık kıstaslara dayılı yorum kapıları zorlanmıştır.

Oysa Kuran hariç, diğer yorumların tümü (İslam dini algılayışındaki tutarlılık açısından) tanrının değil kulların yorum ve önermelerinden ibarettir. Bu özelliklede Peygamberin ölümünden sonra çok başlı olan, vekaleti kimden alınmış belli olmayan kul söylem ve önermeleridir. Kulların kendi özgün verileriyle oluşan yorum ve önermelerinin, Kuran göre düzenlenmesi çabası, bu girişimlerin hiçbir zaman tanrının mutlak emirleri olmayacağını göstermeye yeterlidir. Bunun için bu günde sürmekte olan derin mezhebi farklılıkların, farklı dinler gibi bir tablo oluşturması bundandır.

İslam dini açısından bütün karmaşasına rağmen inancın özü, içeriği, gerçek anlamı, tanrıya teslimiyet, tanrıya kulluk ve tam bir bağlılık olarak tanımlanabilir. Kuranın binlerce ayeti, suçluyu suçsuzu, olumluyu olumsuzu, mümin olanı olmayanı sabırla tövbeye ve tanrıya teslime davet eder; tek sığınağın bu olduğunu ve her türlü affın bu sığınağa bağlı kalınınca tecelli olacağı telkin edilir. Allahın Kurandaki mesajıyla, kullarından isteği bu merkezdedir. Bunun için en zalimi, en fahişi en, olumsuzu bile tövbeye davet ederek, onu af edeceğini belirtir.

Bu verilerin ışığında, türban konusuyla ilgili olarak yapılacak her tartışma, bu öze göre yerinin tespit edilmesi gerekecektir. Evet, 1400 yıldır ezici biçimde temel İslam mezhepleri tarafından uygulana gelen şekliyle, inanca dönüştürülmüş bir başörtüsü, hicap, türban olayı olduğunu teslim etmek gerek. İrili ufaklı kimi İslam mezhep ve topluluklarında böyle bir inanç dayatma ısrarlı olamasa da, ezici çoğunluk bu yönde bir algı içinde inancını icra ettiği söylenmelidir. Ancak bu toplu sürükleniş, Kuran’da, tartışmaya yer vermeyecek açıklıkla, vasıflarıyla bir hükmün sonucu olmamıştır. Kuran dışında tamamıyla, kulun ve kulların yorumuyla, başlangıcı simge olanın inanca dönüşü gerçekleşmiştir. Bunu, Kuranın sayılı hicap ayetlerinde tanımlamak zor değildir.



Hicap ayetleri


1. Nur Suresi (24), 31.ayet

“İnanan kadınlara da söyle: Bakışlarını bazısını yumsunlar, ırzlarını korusunlar. Süslerini göstermesinler. Ancak kendiliğinden görünenler hariç. Başörtülerini yakalarının üzerine koysunlar. Süslerini kimseye göstermesinler. Yalnız, kocalarına, yahut babalarına, yahut kocalarının babalarına, yahut oğullarına, yahut kocalarının oğullarına, yahut kardeşlerine, yahut kardeşlerinin oğullarına, yahut kız kardeşlerini oğullarına, yahut kadınlarına, yahut ellerinin altında bulunan (köle ve cariye) larına, yahut kadına ihtiyacı bulunmayan erkeklerden tabilerine (yani hizmetçilere, yardıma muhtaç ihtiyarlara, bunaklara ve dilencilere), yahut henüz kadınların mahrem yerlerini anlamayan çocuklara gösterebilirler. Gizledikleri süslerin bilinmesi için ayaklarını vurmasınlar. Ey müminler, topluca Allaha tövbe edin ki felaha eresiniz.

2. Nur Suresi(24), 60. ayet

Evlenme arzusu kalmamış oturan (ihtiyar) kadınların, kasden süs göstermeğe çalışmadan, dış örtülerini bırakmalarında kendileri için bir günah yoktur. Ama sakınmaları, kendileri için daha hayırladır, Allah işitendir, bilendir.

3. Ahzab Suresi(33), 33. ayet

Evlerinizde oturun, ilk cahiliye (çağı kadınları)nın açılıp kırıtması gibi açılıp kırıtmayın…

4. Ahzab Suresi(33), 59. ayet

Ey peygamber, eşlerine, kızlarına ve inananların kadınlarına söyle ( bir ihtiyaç için dışarı çıktıkları zaman) örtülerini üstlerine salsınlar ( vücutlarını örtsünler); onların tanınması ve incitilmemesi için en elverişli olan budur. Allah çok bağışlayan çok esirgeyendir.

(Ayetlerin tercümesi, Prof. Dr. Süleyman ateş’in, “Kuran-ı Kerim ve Yüce meali”nden alınmıştır)

Kuranda hicap ayetleri bunlardır. Bu ayetlerin daha da anlaşılmasını sağlayacak, birkaç ayet bulunmakla birlikte konumuzun temel Kuran ayetleri sadece bunlardır. Şimdi bu ayetlere baktığımızda, yapılan ve özellikle yerine getirilmesi istenen süslerin (ziynetlerin), örtülmesidir. Ayetlerdeki sarih ibareler ve kuranını insanlığa net açıklıkta bir kitap olarak indirildiğine gönderme yapılan ayetlerine dayanarak, tartışmaya yer vermeyecek şekilde, örtülmesi gerekenin süslerin taşındığı kadın uzuvları değil bizzat süsler olduğu görülecektir. Süslerin örtülmesini isteyen Kurnadaki İslam, süsleri yasaklamayı bile gerekli görmemiştir. Araf Suresi(7), 31. ve 32. ayetleri, süs ve süslenmeyi onaylamasına, açık bir gönderme olarak Kuranda yerini de almıştır.

“Ey adem oğulları, Süslerinizi (ziynetinizi) her mescide beraber götüren; yiyin, için fakat israf etmeyiniz; çünkü o, israf edenleri sevmez” (7/31)

“De ki, ‘Allah kulları için çıkardığı (ziyneti) ve güzel rızkları kim haram etti?’ De ki; ‘o, dünya hayatına inananlarından, kıyamet günü de yalnız onlarındır’ işte biz, bilen bir topluluk için ayetleri böyle çıkarıyoruz” (7/32)

Tanrı kurandaki mesajında, insanların rağbet edecekleri süslenmelere, temiz olmaya onay vermekle kalmıyor bunun yerinde bir davranış olduğunu belirterek te önemsiyor. Tabiî ki buna dayanarak süsü olmayan, güzel giyimli olmayan mescide gidemez gibi bir sonuç çıkarma yanlışına düşülmeyecektir. Ancak, inançla temizlik, güzellik, bakımlılık, süslülük arasındaki doğru orantı dinin kendi dokusunda olan bir dengedir. Ancak Allah, bu özgürlükleri ne farz olarak insanlığa emrediyor nede şekli unsur olan bu veriler üzerinde inanç kurmuyor. Her bir ayette tek tek dönüp geldiği yer, “Hayırlı olan takva elbisesidir” (Araf Suresi (7),26 ). Yani Allah, dünyevi tüm biçimselliklerden daha hayırlı olan ve sahiplenilmesi gerekenin inanç olduğunu, Allaha bağlılık ve teslimiyetin olduğunu vurgular.




Örtülerini üstlerine salsınlar

Peygamber, hicretle Medine’de mülteci durumundadır. Ansar denilen yandaşları vardır ve Medine şehri kozmopolittir. Her dinden soy ve boydan insanın yaşadığı önemli bir merkezdir. Bu karmaşa içinde, alışverişte, gezide, komşuluk gidiş gelişlerinde, pazarla iç içe olunan ibadet yerlerinde bulunuşta, Müslüman muhacirlerin sıkıntılar çektiği bilinmektedir. Bunlar arasında Kadınlara yapılan tacizlerinde yoğunca yaşandığı da

Oysa ki, Arap yarım adasında kadının oldukça özgür davranışı, giyimi, etkinliği ve özgür zenginliğiyle uyumlu bir trend içindedir. Mekke gibi o gün için çok gelişmiş bir merkezden çıkıp geldikleri şekilleriyle, Müslüman kadınlar Medine’de ilgi odağı durumunda olmuştur. Bu ilgi taciz dahil bir dizi sorunu gündeme getirmişti. Sorunların yoğunlaşması özgür kadınların, köle ve cariyelerden ayrıt edilebilmesi için, farklı olduklarının bilinmesi için ve incitilmemeleri, taciz edilmelerinin önlenmesi için, “tanınıp incinmemeleri için” (Ahzab Suresi(33), 59. ayet) bir simge olarak, “örtülerini üstlerine salsınlar” (33/59) denilmiştir. Bir simgedir burada örtünmek üstelik burada da, süslerin yada başın örtülmesinden hiç söz edilmemektedir. Sözü edilen süslerin örtülmesi, elbise giyilmesidir açık seçik olunmamasıdır. Bu ayetlerde İslam, kendi mesajıyla tutarlıdır. Kadını, aynı anda yaşanılmakta olunan, ancak peygamberin gelişiyle içinden çıkılmaya başlanan, eski dönem ilişkilerinin tümünden bir kopmayla kendini farklı olarak ifade etme gereği görmüştür. 23 yıllık indiriliş sürecinde, vahinin takip ettiği yol böylesi olay ve kesitlerle oluşmuştur. Yeni bir uygarlık, bir dinini mesajı üzerinde oluşuyor, kendini farklılaştırmak için, yaşamı ilgilendiren her olay ve olguda yeniden tanımlamak ifade etme durumunda kalıyor. Uluslar merkantilist dönemi geçerken adım adım kendine özgü, bayraklarıyla, milli marşlarıyla, giyimleriyle diğerlerinden farklılaşması gibi bir şeydir bu. İslam’da bu yönde kendini biçimlendiriyordu. Ancak bu biçimleniş, hiçbir zaman mutlak kayıtlara bağlanma gereği duyulmayan, ana amacı Allaha teslimiyet ve kullukta olan bir yörüngede kalmıştır.




Özgür kadını Tacizden koruyan simge …


Simge olarak doğdu örtünme olayı. Mekke’de değil Medine’de ayetler indi. Mekke peygamberin şehridir, herkes akraba ve komşudur, tanıdıktır. Orada kadının tacizi sosyal bir sorun olarak yoktur. Aileler bölünmüş, kavga büyümüştür ancak, bağlar kopmamıştır, bu açıdan kadınların örtünme yönünde simgesel bir belirti taşımalarına ilişkin Allahın bir uyarı indirme gereği olmamıştır. Medine öyle değil. Hicret edenlerin, ayrı din soy ve boydan olanların karmaşık durumu vardır. Bu özgün kesitte ve özgün ihtiyaçtan doğan örtünme olayı, cahiliye denilen önceki dönemin kadını ile yeni dönemin Müslüman kadınını da birbirinden ayrıma yönünde bir adımdı. Ancak, bu adım özgünlüğü hiçbir zaman dinin temel yönelimleri ve mantık örgüleriyle ilgili bir farz değildir. Zaten öyle olsaydı, sadece özgür kadın için önerilmezdi. Kölede, cariye de Müslüman ise inancın göreli olması düşünülemez. Özgür Müslüman kadına ne kadar gerekli ise Köle ve cariye Müslüman içinde geçerlidir. Ancak kuranda dile gelen ve süslerin örtülmesiyle açıkça ifade edilen şey, özgür kadını Medine’nin karmaşası içinde tacizden korumak, tanıtmak ve incinmesini engellemek için bir simge olarak belirlenmiştir.

Hicap ayetleri, kuranda bir simge olarak belirmiştir, inanç farzı değildir. Simgenin inanca dönüşümü ise, Tanrı sözü vahi ve bunun yazılı beyanı olan Kuranda değil, tamamıyla dünyevi varlıkların, koşullara göre, sosyal ilişki içinde ortaya çıkan ihtiyaçlara göre belirledikleri bir kul, kullar yorumudur. Bu satırların yazarı, kökleri ehli-beyt’in masum imamları dönemi kadar uzanan tarihi geçmişiyle, dinin tüm vecibelerini kuşaklar boyu taşımış olan bir aileye mensup olarak, kuranın hicap ayetlerini, baş örtme farzı olarak ya da inancın olmasa olmaz bir koşulu olarak yorumlandığına hiç tanık olmamıştır. Örtünme dinin temel inanç unsuru olsaydı, Eskimolar peygambersiz Müslümanlar olarak, inanç şampiyonları ilan edilirlerdi.

Ayet tebzirleri

Tebzir, kelimesinin kökü bizirdir, çekirdek anlamına gelir; kavun, karpuz, incir çekirdeği gibi. Çokluğu tanımlar. Konuşma ve edebi dilde, olmayan bol keseden harcama, aşırı söz söyleme olarak kullanılır. Sınırlı imkanları hesapsızca harcamadır. Tarih boyunca, Kuran ayetlerinin de öyle harcandığı bilinmektedir. Hicap ayetlerinin yorumunda olduğu gibi.Bu bizi ayetlerin nasıl anlaşılmaması gerektiğine götürüyor her defasında.

Kuranın ayetleri nasıl anlaşılmamalı. Kuranın doğasında değişmeyen temel bir hat vardır. Tüm unsurlarıyla yaşam ve ibadet tek olan tanrı içindir. Ona bağlı olmak kul olmak ve teslim olmak içindir. İslamik yaşamın manası da budur. Bu dünya bir sınav dünyasıdır. Diğer tüm unsurlar inancın şekli ve icrasında farz olmayan unsurlardır. Bununla ilgili iki örnek vererek, Kuran ayetlerinin Hicap ayetlerinin yanlış yorumu gibi yorumlanmaları halinde nasıl bir sonuç çıkacağını bilmek, konunun kavranması için yeterli olacaktır.

Teğâbün Suresi(64), 15. ayet, “Mallarınız ve evlatlarınız bir fitnedir. Büyük mükafat ise Allahın yanındadır.”

Kehf Suresi(18), 46. ayet, “ Mal ve oğullar dünya hayatının süsüdür. Kalıcı olan güzel işler ise Rab’inin katında sevapça daha hayırlıdır, umutça da daha hayırlıdır”

Enfal Suresi(8), 28. ayet, “Bilin ki, mallarınız ve çocuklarınız birer fitnedir (imtihandır). Allaha gelince büyük mükafat, O’nun yanındadır.”

Mümtehine Suresi(60), 3. ayet, “Kıyamet günü akrabanız ve çocuklarınız size fayda vermez. Aranızı ayırır. Allah yaptıklarınızı görmektedir.

Bu ayetlerde de görüleceği gibi, Mallar ve evlatlarıyla böbürlenenler yerilmektedir. Mallar ve oğulların gücü önemsiz sayılmaktadır. Bunlara dayanarak güçlü olduğunu sanmanın aldatıcı olduğu belirtilmektedir. Bu ayetleri, mal ve evlatlar konusunda, Hicap ayetlerinden daha açıktır, nettir. Şimdi Hicap ayetlerine yapılan yaklaşımla bu ayetleri ele almaya kalkışırsak ve bu ayetlerdeki “mallarınız ve çocuklarınız birer fitnedir” ısrarlı tekrarları inanca dönüştürecek olursak, bunlar dünya nimetlerinin süsüdür aldatıcıdır, her şey âhiretin mükafatındadır diye bakarsak, ne evliliklerimizin ne çocuk yapmamızın ne mal mülk edinme yönündeki alın terimizin çabamızın ölüp ölüp dirilme tarzındaki uğraşımızın hiçbir anlamı kalmaz. Kimse çalışmaz da. 24/24 saat ibadetle geçerdi günlerimiz. Bir an önce kıyameti, hesap gününü âhirette alacağımız mükafatı beklerdik. Bu ayetleri işlevsel bir farz olarak yorumlayacak olursak doğanın dengesini de bozardık.

Tarsinden de yorumlamaya kalkışmanın sakıncaları büyüktür. Peygamberin çocuğu olmamıştır, ebter’dir. Kevser Suresi’nde, Tanrı, Peygamberi ebter olarak suçlayanlara, onlar “ebterdir” der (108/3). Buna bakarak peygamberin çocuğu olmamasının intikamını almak için bu ayetleri zorlama olarak indirdiğini söylemek ise aynı mantığın diğer yüzü olarak görülmelidir. Tutarlı olmak adına ayetlerin yorumlanmasında ölçülerinde aynı olması gereklidir.

İslamda, ayetlerde geçen tüm konuların tek amacı vardır, tanrıya yönelin, iyiliğe yönelin, teslim olan, kulluk görevlerinizi yapın, tapın. Merkez yönelim budur, bunun için tüm araçlar, biçimler, özgünlükler zaman ve mekanın gerekleriyle değişken olabileceği gibi hiçbir tarzda farz değildir. Bu böyle kavranmaksızın, insanlığın ezici çoğunluğunu oluşturan İslam dışı alemi, küffar ilan edip, Kurandaki kimi ayetleri, yine hicap ayetlerini yorumlama mantığıyla yorumlayıp, harp diyarının düşmanlarını, cihadın hedefleri olarak görme sonucuna gitmek güç olmazdı. Bakara Suresi(2), 216. ayet, “ Size savaş yazıldı, hoşunuza gitmeyebilir ama, hoşlanmadığınız şeylerde size hayır vardır.” Bu ayeti aynı akılla yorumlayan El kaide terörü, bu algılayışın tecellisinden başka bir şey değildir.

Birde şu ayete göz atın ve hicap ayetleri mantığıyla yorumlayın, bakın ne çıkacak. Bakara Suresi(2), 178. ayet, “Ey inananlar, öldürmede kısas size farz kılındı (katilinde öldürülmesi gerek). Hüre hür, köleye köle, kadına kadın”. Belki ilikleriniz dondu bu satırları okurken. Ama öyledir, üstelik dikkatli okuyucunun gözünden kaçmayacaktır, hicap ayetlerinde “Farz” kelimesi geçmiyor, ama bu ayette aynıyla öyle geçiyor, “ Kısas size farz kılındı” deniyor. Hemen sonraki ayette de (2/179), kısasa şu anlam yükleniyor, “Ey akıl sahipleri, kısasta sizin için hayat vardır. Böylece korunursunuz”

Bu cümleleri okurken ruhunuzun kimyası hala bozulmadıysa, kısası farz saymışsanız ya elinde koca kasap bıçağıyla intikam için birini doğrarken, yada kendiniz bir intikam adına böylesi bir bıçak altında doğranırken hissetmeye çalışın. Burada, “arkadaşım”ın sık sık, “empati yapmak gerekir” deyişini öneririm.

Bu bölümü bitirirken, Kuranın mesajının doğru ve tutarlı anlaşılması için, Allahın kullarından istediği, farz kıldığı ayetler ile biçimsel, işlevsel, inancın araçları olmaktan başka özellikleri olmayan önerme ve belirlemeleri birbirine karıştırmamak gerektiğini tekrar edeceğim. İslam dini görsel bir din değildir. İslam dini biçimlerin mesajıyla oluşmamıştır. İslam’ın inancın biçimlerle ve araçlarla ilişkisi, tanrıya teslimiyette, ona bağlılıkta ve kullukta anlam bulan öz ve içeriğin başladığı yerde biter.


İkircimli özgürlük, demokrasi değildir


Anayasa taslak hazırlıkları ve tartışmalarının yükseleceği bir döneme giriyoruz. Demokratik hak ve özgürlüklerin ana yönelimini belirleyecek olan yasaların yasası olarak anayasa, doğal olarak toplumun tüm duyarlı kesimlerini tartışma platformuna taşıyacaktır.

Uzun zamandır sessizce bekletilen türban sorunda bu genel taleplerin bir parçası olarak yeniden gündeme gelmesi kaçınılmazdır. Öyle ki, bu dönemin kendine özgü havası içinde diğer tüm demokrasi ve özgürlük taleplerinden önce Türban tartışılmaya başlanacaktır. Köşe yazarları ısınma yazılarına başladılar bile.

Tarihi siyasal baskıcı sistemin kırılmasıyla ortaya çıkan ülkemizin siyasal tablosu dini eğilimlerin (bunun siyasal İslam olarak tanımlanması ayrı bir tartışma konusudur) öne çıkmasıyla dengeye oturduğu görüldü. Üç eğilim, ulusalca-milliyetçi, dini ve etnik eğilimler Türkiye siyasal sahnesinin sacayakları oldu. Bu güçler arasındaki ilişki ve çelişkiler, yine bu güçlerin durumlarına bağlı olarak şekillenecektir.

Ülkemizin gerçekçi özgürlük ve demokrasi talepleri de bu ortamda ikame edilme şansını yakalayıp yakalamayacağı belli olacaktır. Buna rağmen sağ, dini eğilimiyle siyasal iktidara egemen olmuştur. Bu egemenlikle birlikte ülke, büyük bir dönüşüm sürecine girmiştir. Toplumun idolleri içerik ve biçimsel tüm özgünlükleriyle toplumu bir biçimde şekillendirmeye başlayacaktır. Bu dönüşüm, en sert kanundan çok daha etkili olarak topluma yön verecektir. Atatürk’ün üstyapı devrimlerinin, oturmamış birer siyasi karar olduğu ve geldiği gibi gittiği bu süreçte, bir kez daha tarihe bir not olarak kaydedilecektir. Bir daha anlaşılacaktır ki, devrimler nesnel ve öznel koşulları olgunlaşmadan, siyasal kararlara dayanılarak yapılırsa, bir gece ansızın geldikleri gibi gittikleri görülecektir. Devrimleri tarihsel içerikleriyle kavramadan topluma dayatmanın beyhude sonuçları, çoğu kez trajedi bile sayılmayacaktır.

Tarihsel geri dönülmez devrim…


80 yıl sonra ülkemizde siyaset, nispi dengelerin el verdiği bir istikrara kavuşmuş oldu. Diğer tüm sorunlarda olduğu gibi, özgürlük ve demokrasinin ikamesinde bu sürecin ilişki ve çelişkileri ağırlıklarını koyacaktır. Bu potada olgunluğa ulaşacak, demokrasi ve özgürlük taleplerinin kalıcı bir dönüşümle ikame edilmesi mümkün olacaktır. Cumhuriyetin kuruluşta düştüğü hataya, dini inançları siyasal kararlara dönüştürme ısrarıyla bir kez daha düşenler, bu kez aynı sonuçlarla, geri dönülmez biçimde karşı karşıya kalacaklardır. Tarihsel geri dönülmez demokrasinin ikamesi de bu sonucu ifade edecektir. Toplum, kimlik bunalımından olduğu kadar ekonomik, sosyal, siyasal yeniden yapılanma sancılarından da böylece düzlüğe çıkacaktır. Çok kapsamlı sorunların oluşturduğu kaosla boğuşan bir ülkede, türban sorunu bu bütün içinde bir unsur olarak çözümünü üretecektir.

Türban sorununu bu bütünsel sürecin bir parçası olarak algılamadan sağlıklı sonuçlara gitmek ise mümkün olmayacaktır. Türban, inanç kompleksinde yer alan, biçimsel halkaların sonuncularındandır. Var oluşunun ilk adımlarında taşıdığı simgesel özellik, bu gün dönüp yeniden belirgin olmuştur. Türban sorunu, gerçekte ülkemizin on yıllardır çözülmeden duran ve gittikçe derinleşen kimlik bunalımının bir parçasıdır.

İslami inancında farz olup olmaması bir yana türban, kitlesel bir talep olmasıyla, ülkemiz farklılıklarının göz ardı edilemez bir unsurudur. Toplumun belli bir kesimi kendini bu simgeyle değerlerinden ayrıma isteğindedir. Her şeye rağmen bu talep anlaşılabilir bir taleptir. Kendi taleplerini hiç temsil etmese de, demokrasi ve özgürlük talebinde bulunan her kesin ikircimsizce varlığını içselleştireceği ve bir özgürlük talebi olarak isteyenlerin hak kazanımlarını onaylayacağı bir taleptir.

Bu talebin dile gelişinde, Kuran ayetleri üzerinde yürütülen tebzirleri burada tekrar edip, özgürlük taleplerinin sınırlarını daraltma yanlışına düşmeyeceğiz. Ancak bu talepleri dile getiren kitlelerin inancı siyasal bir talep haline sokmalarından kaynaklanın, özgürlük ve demokrasiye ikircimli yaklaşımlarına dikkat çekeceğiz. Karşıt siyasal duruşta olsalar da, özgürlükleri için mücadelelerine katkı ve desteğimizi ortaya koyacağız. Ancak aynı tutarlılıkla bize ait özgürlük ve demokrasi taleplerine yaklaşımlarını sınayacağız. Zira, Özgürlüğü bir bütün olarak ele almadan, gerçek demokrasinin ikamesi mümkün değildir. Siyasetin eline düşmüş din, tarihi boyunca ikircimli olanların elinde siyasi intiharlarla bu güne gelmiştir.

Türban sorununda yükselen demokrasi ve özgürlük taleplerinin en büyük handikab ikircimliktir. İnancın zorunlu olmayan biçimlerini, insan hakları ya da inanç özgürlüğü adı altında topluma bir demokrasi talebi olarak dayatanların, toplumdan bekledikleri hoşgörüyü, kendi alan ve etkinlikleri içinde başı açık ibadete gösterememeleri bunu anlatır. İbadet yerine başı açık girenlerin karşılaştıkları tepki, türban haklarına özgürlük isteyenlere, özgürlük taleplerinde ikircimli olmamayı anlatan önemli bir veri olarak kabul edilmelidir. Ancak bunun böyle olmayacağı da açıktır. İbadet yerleri Allahın evleridir. Orada kulun hükmü geçmez, demokrasinin farklılıklarının, hâkimiyetin kayıtsız şartsız Allaha ait olduğu ortamda, herhangi bir kıymeti itibarı yoktur.

Cumhuriyetin 80 yıldır kamusal alan diye ezdiği türbanlı kitlelerin, ülkeyi Allahın kayıtsız şartsız hakim toprakları haline dönüştürdüklerinde, farklılıklara gösterecekleri bir hoşgörünün olması güçtür. Allahın sırtına yıkılacak olan, insani ve dünyevi yaptırımlar, gerçekte dinin siyasallaşmasının tipik göstergesi olarak yerini alacaktır. Ancak tüm bu endişelere karşın, ikircimli özgürlük, demokrasi değildir diyecek ve bunun kararlı savunucuları, militanları olacağız. Ülkemizin sorunlarını çözmenin en önemli siyasal iradesi de bu yaklaşımdır. Türban sorunu ve özgürlüğü de bu algılayışta anlam bulmaktadır.

Buradan hareketle, kimlik bunalımlarını aşmamış bir ülkenin mozaik dokusuna ait demokratik hak ve özgürlüklerin oturtulmadığı bir koşulda, türban sorunun kendine özgü bir sorun olmadığını belirlemek yanlış olmayacaktır. Tanrı ile kul arasında bire bir ilişki olması gereken inancın kitlesel bir siyasal hareket olarak örgütlenmesi bu gerçeği değiştirmeyecektir. Ancak bu özgürlük sorununu çözümü için yeterli olmayacak kadar sığıdır.

Ülkemizin sorunları, siyasetin yeni dengeler üzerinde oturmasıyla başlayan yeni sürecin ilişki ve çelişkilerinin belirleyeceği dengelerde daha anlamlı hale gelecektir. Özgürlüğü, kendi siyasal iktidar sürekliliği için, tanrıdan vekalet alınmış gibi, inanca ve onun biçimlerine araçlarına bağlayacak olanların ikircimlikleri, bu sorunların çözümüne katkı yapmayacaktır. Cumhuriyetin mazlumları olarak bu gün iktidar olanlar, yenilgiye uğrattıkları çarkın meczubu olmayacaklarının hiçbir garantisi yoktur. Bu yüzden özgürlüklerimizi ve demokrasi taleplerimizi, içinde türban sorununda olduğu haliyle, tüm farklılıklarımızın kaygılarını giderecek tarzda çözümünü gerçekleştirmekle yükümlüyüz. Anayasa tartışmalarının başladığı sathı maile yönelirken, demokrasi ve özgürlüklerin iktidarların eline bırakılmayacak kadar halkın yaşamsal talebi olduğunu belirlememiz gerekçeleri de burada yatmaktadır.

Kurandaki İslam’ı, vahi ayetlerinin tefsirden çok tebzirle ele alınması sonucu oluşan, kulların kurumlaştırdığı din, insana ait dünya işleriyle tanrıya ait âhiret işlerini birbirine karıştırma müptelasıdır. Tarihi boyunca dinin siyasete alet olduğu her yerde, bu olmuştur; yöneteler tanrı adına hüküm sürmüştür. Çağdaş dünyada bunun tekrarı pek geçerli görülmese de, çağdaş söylem ve araçlarla benzer eğilimlerin tekrarı hiçte güç değildir. Ülkemiz farklılıklarının sorunlarını, özgürlükleri genişleterek çözme yerine, vekaleti kimden alınmış belli olmayan bin çimentoyla birleştirip, tekleştirerek çözeceklerini iddia edenler, bu tehlikenin hiçte geçmiş bir tarihi anı olmadığını ifade ediyorlardır.

Tam bu noktada, demokrasi ve özgürlük taleplerimizde ve yaptırımlarımızda, ikircimsiz olmak gerekmektedir. Türbana özgürlük derken bu tehlikenin ayrımında olmak gereği, tüm özgürlük ve demokrasi güçlerinin birbirini yeniden tutarlılıkta, ikircimsizlikte tatmin etmeleri gerekmektedir. Bunun da tek bir yolu vardı, köklü bir demokratik dönüşümle, kurumsal ve hukuksal güvencelere bağlanmış ve yeniden yapılanmasıyla demokratik bir cumhuriyettir.

Bu cumhuriyet, tüm farklılıklarımıza eşit uzaklıkta ve birimizin değil hepimizin cumhuriyeti olarak örgütlenmelidir. Demokratik cumhuriyet, kendini tehlikede hisseden farklılıklarımıza da özgür olma engeli olmayan bir cumhuriyet olmalıdır.

Hiç yorum yok: