HER FIRSATTA DEVLETİMİZİ TEHTİD EDEN MİHRAC URAL HACKED ! BİZ GELDİK ! KEREM ŞAH NOYAN & ZENCİ MUSA


ÜÇ HARFLİLER GELDİ !

ÜÇ HARFLİLER GELDİ !

Mihrac Ural’la BBC’nin yaptığı röportaj;

http://www.bbc.co.uk/turkce/haberler/2012/09/120907_mihrac_ural_int.shtml

“Suriye'de isyancılara karşı savaşan Türkiyeliler”

Mahmut Hamsici

BBC Türkçe

Suriye'de yaşanan gelişmelerin, önemli oranda Arap nüfusa sahip Hatay ve çevresindeki yansımaları son dönemde Türkiye basınında geniş yer buldu.

Bazı basın organları yerel halkın, Beşar Esad yönetimi karşıtı isyancıların Hatay'daki varlığından rahatsız olmasını öne çıkarırken bazılarıysa ortada bir rahatsızlığın değil, Esad yanlılarının kışkırtmalarının olduğunu öne sürdü.

Hatay'da son dönemde gerçekleştirilen iki önemli etkinlik de farklı basın organları tarafından bu iki farklı tavır doğrultusunda değerlendirildi.

25-26 Ağustos'ta Hatay'a bağlı Yeşilpınar Belediyesi tarafından düzenlenen 'Barışa Çığlık' etkinliğiyle, 1 Eylül'deki barış mitingini, kimi basın organları Suriye'deki savaşa tepki olarak kamuoyuna yansıtırken kimileriyse provokasyon olarak aktardı.

Yeni Şafak ve Sabah onu manşetlerine taşımıştı

Bu ikinci kesimdeki basın oranlarından Yeni Şafak ve Sabah gazeteleri, manşetten verdikleri haberlerde 'bu provokasyonları THKP-C (Türkiye Halk Kurtuluş Partisi Cephesi) Acilciler örgütünün lideri Mihraç Ural yürütüyor' iddiasında bulundu.

Bu haberler Hatay’da Suriyeli muhaliflerin sokaklarda karşılıklar çıkardığı ve halın da bundan tedirgin olduğu yönündeki haberlerle, içinde muhaliflere silahlı eğitim verildiği iddia edilen Apaydınlar kampıyla ilgili olarak Türkiye basınında yayımlanan haberleri takiben yayımlandı.

BBC Türkçe'nin Suriye üzerinden telefonla ulaştığı Mihraç Ural, hakkındaki suçlamaları yanıtlamanın yanısıra kendisinin aktif olarak yer aldığını söylediği çatışma alanına ilişkin gözlemlerini ve içinde yer aldığı yeni örgütü Mukaveme Suriye'yi anlattı.

'Lazkiye'deyim, 32 yıldır Hatay'a gelmedim'

Ural, Alevileri kışkırttığı ve Hatay'a gelip gittiği iddialarını yalanlarken, 'Lazkiye'de olduğunu', 32 yıldır da Hatay'a ayak basmadığını, Türkiye'ye dönmek istediğini, ancak hakkındaki soruşturmaların zamanaşımından düşmesini önlemek için sürekli davalar açıldığı için dönemediğini belirtiyor.

Suriye istihbarat teşkilatı El Muhaberat'a yakın olduğu iddialarını da reddeden Ural, "Tam tersine Suriye zaman zaman bize baskı yaptı, 'Türkiye bizim komşumuz, bu topraklardan Suriye'ye zarar veremezsiniz' dedi. Ve biz sorumluluklarımızı üstlenmek için zaman zaman Suriye'nin dış politikasını zorlayan işlere kalkıştık çünkü halkımızı yalnız bırakmayacaktık" diyor.

Ural, Suriye'de rejimin sıkı bir savunucusu izlenimi verdiği konusunda ise, durumun pek de göründüğü gibi olmadığını söylüyor.

Anlattıklarına göre, Suriye kendisini dört kez tutuklamış.

1999'da Öcalan Suriye'yi terkettikten sonra Türkiye'nin talebi üzerine tutuklandıktan sonra bir yıl hücrede kaldığını söylüyor.

2000'de hücreden çıkttığını ama "Türkiye'yle biz bugün dostuz. Artık Türkiye'ye karşı topraklarımızdan herhangi bir yanlış istemiyoruz" uyarısına maruz kaldığını anlatıyor.

'Apo'yla 19 yıl birlikte yaşadım'

Öcalan'la yakın bağına ilişkin haberler, Ural'ın yalanlamadığı iddialardan.

"Apo'yla 19 yıl boyunca Suriye'de birlikte yaşadım'' diyor Öcalan için ve ''Aynı sofrada yedik, aynı evde yatıp kalktık. Dünyada tanıdığım en az milliyetçi olan adamıdır'' diye kendisinden bahsediyor, 'bölücü' olmadığını savunuyor Öcalan'ın.

Bölünme konusu, başka bir bağlamda, ama bu kez de Nusayrileri hedef alan bir suçlamayla gündeme gelmişti.

'Alevi devleti iddiası cahillik'

AKP Gaziantep milletvekillerinden Şamil Tayyar, Hatay ve civarında Suriye'ye olası müdahaleye karşı çıkanları ve bu yöndeki protesto gösterilerini Nusayri devleti kurma planlarının bir parçası olarak nitelemişti.

Ural, iddiayı en basit ifadeyle coğrafya ve kültür bilmemek olarak değerlendiriyor ve "Bunu iddia etmek cahilliktir. Asi nehrinin geçtiği bütün ova, Sünni ovasıdır. Aleviler dağdan itibaren sahile doğru uzanırlar. Alevilerin dağın alt kısımlarıyla bir ilgileri yok, bağlantıları yok. Dünyada en son olarak devlet kurmak isteyecek birileri olursa onlar da Alevilerdir. Alevilikte şeriatçılık yoktur. Alevilik insan merkezli evrimci bir inanç topluluğudur. Şeriat ne anlama gelir? Kanun yapmak, yani anayasa... Peki yeryüzünde bir akıllı var mıdır ki şeriat yapınca savcı, kolluk kuvveti cezaevi olmadan yönetebilsin? Oysa Alevi'nin böyle bir derdi yok. Alevi'nin derdi Tanrısına, insana hürmet etmektir, saygı göstermektir. Böylesine Sünni bir şeriat algısı olmayanbir topluluğun devlet kurma iddiası olamaz'' görüşünü dile getiriyor.

'THKP-C Acilciler örgütünün genel sekreteriyim'

THKP-CAcilciler, Mahir Çayan ve arkadaşlarının kurduğu THKP-C örgütünün, hemen hemen tüm liderlerinin 1972’de Kızıldere olayında öldürülmesini takip eden yıllarda bu hareketi izleyerek kurulan örgütlerden biriydi.

Silahlı mücadeleyi benimseyen örgüt, çıkışında yayımladığı ‘Türkiye Devriminin Acil Sorunları’ broşürü nedeniyle THKP-C Acilciler adıyla anıldı.

Ural, Türkiye'de bazı yayın organlarında gündeme getirilen ‘Acilciler’ bağını inkar etmiyor.

1986'da örgütün genel sekreterliğine getirildiğini, Soğuk Savaş’ın bitimine paralel bir şekilde siyasi evrilmenin yaşandığını anlatıyor.

''Bu siyasi evrimin sonucunda Acilciler örgütü barışçı, demokratik mücadeleyi esas alan bir yol izlemeye çalıştı. 22 yıldır Acilciler örgütü, dünyanın hiçbir yerinde ve ülkemizde kayıtsız, şartsız bir biçimde herhangi bir silahlı mücadeleye girişmedi. Ama halkımızın haklaı için hukuk çerçevesinde, bir demokrasi, hukuk, insan hakları mücadelesi yürütmektedir" görüşlerini savunuyor Ural.

'Mukaveme Suriye' sınırdan sızmalara karşı mücadele ediyor'

Ural, Suriye'de şu anda faaliyette bulunan örgütün ise Acilciler olmadığını, 'yeni bir direniş hareketi' olduğunu kaydediyor.

Mukaveme Suriye'’ adlı hareketin kurucuları arasında Türkiyelilerin de bulunduğunu vurgulayan Ural, örgütün özellikle ‘Türkiye'den ayrıldıktan sonra bölgede giden ve geri dönemeyen Türkiyeli devrimcilerin öncülüğünde’ kurulduğunu aktarıyor.

''Türkiyeli Kürt, Suriyeli Kürt, Türkiyeli Sünni, Suriyeli Sünni, Türkiyeli Şii, Suriyeli Şii, Türkiyeli Arap, Suriyeli Arap hepimiz elbirliğiyle Mukaveme Suriye'yi inşa ettik."

Ural'ın anlatımlarına göre, hareket Suriye'nin içişlerine karışmıyor, muhalefetle de sorunları yok, ama vatansever oldukları sürece.

Örgütün sınırdan sızdırıldığını iddia ettiği yabancılara ve kendi ifadesiyle 'vatan hainlerine' karşı bir mücadele çizgisine sahip olduğunu belirtip hareketin başında kendisinin de bulunduğunu vurgularken, ''Mihraç Ural'ın başında bulunduğu Mukaveme Suriye'nin savaşı bütün bölge halkı adına bir savaştır. Şu anda sadece sınır bölgelerinde faaliyetteyiz" diyor.

'Adana, Hatay ve Mersin'den gençler savaşmak için Suriye'ye gelmek istiyor'

Ural'ın bir iddiası da, Adana'da Nusayri nüfusun yoğun olduğu Adana, Hatay ve Mersin'den gençlerin bölgeye savaşmak için gitmeye çalıştıkları.

Bu iddiayı bağımsız kaynaklarca doğrulamak mümkün değil.

Ural, bu gençleri geri çevirdiklerini belirterek, şu görüşleri dile getiriyor: "Biz böyle bir çağrı yapmadık. Gelip katılmak isteyen binler var. Bölgemizin sınırları suni sınırlarla birbirinden ayrılmıştır. Bu harita gerçekçi bir harita değildir. Bu haritanın yaşaması mümkün değildir. Biz hiç kimseye herhangi bir çağrı yapmadık. Gelmek isteyenler sürekli heyetler göndererek yanımıza gelerek gelmek istediklerini belirtiyorlar. Adana, Mersin, Hatay yörelerinden gençler arasında çok yoğun bir talep var. Almanya, Fransa, Belçika, Hollanda ve İsveç'ten buraya gelmek için çok yoğun bir talep var. Yoğun olarak Arap Alevileri gelmek istiyor, ama sadece onlar değil. Biz buna şu anda olumlu yanıt vermiyoruz. Suriye halkı kendi gücüyle zafer kazanacaktır. Onlara bulunduğunuz ülkelerde Suriye dostları olarak etkinliklere katılmanız yeterlidir diyoruz."

'Esad yönetimiyle resmi ilişkimiz yok'

Ural, örgütün Esad yönetimiyle ilişkisine ilişkin iddialarıysa yalanlıyor.

Ancak, örgüt üyelerinin arkasında Beşar Esad posterleriyle çekilmiş görüntüleri hatırlatıldığında ise ''Biz burada tamamen halk komiteleri olarak varız. Bu, emperyalizme karşı tavır alma refleksiyle ortaya çıkmış bir siyasi yapıdır ve bu siyasi yapı çok geniş bir çevrede onay göremeye başladı. Ve devletin bize zaman zaman burada bunu yapın, şurada şunu yapmayın gibi müdahalelerine karşı tavır aldığımızda halk da bizim yanımızda oldu. Şu 2000'e yakın militanımız var. Bu örgüt, İdlib'in ilçesi olan Serkin'den, Kesab'ın en uç noktasına kadar bu sınır boyundaki sızmalara karşı savunma hareketi olarak yerini almaktadır" görüşünü savunuyor.


YALAN ADILI TANRIYA TAPAN BASIN BUDUR

YALAN ADILI  TANRIYA TAPAN BASIN BUDUR

MİHRAC URAL'I HEDEF ALMIŞLAR...

Mihrac Ural - 31 Ağustos 2012 / Cuma - Lazkiye.

Siyasal mücadelem boyunca haksızlığa uğradım, yalan ve kurguların saldırısına maruz kaldım. Bu gün aynı senaryolar devam ediyor. Bu ahlaksız basın her zaman yalanların kurgu ve abartmaların basını provokasyonların basını oldu. Bunun için şaşırmadım. Ahlaksızlık üzerine kurulu bir basın başka bir şeyi başarması mümkün değil. Bu basın yalan adlı bir tanrıya tapıyor dini inançlarının esası budur. Bu açıdan hesap verecekleri merciinin sırat köprüsündeki kararına güveniyorlar. Oysa yeryüzünü ve göklerin gerçek kutsal güçleri, bunların tanrılarıyla savaş halindedir ve insanlığı barışı için inanç gücünü destekliyor. Yalan tanrılarının köleleri evveli yalan ahiri yalan bir bataklıkta gerçekleri çarpıtma abesiyle uğraşıyor.

YENİ ŞAFAK her zaman olduğu gibi karanlıkların basınıdır. ilkelliğin, gericiliğin insan haysiyeti ve onurunun karşısında olandır. Adımı sütunlarında konu ederken herkesin bildiği ya da kolayca öğrenebileceği gerçekleri bile pervasızca çarpıtmaktan çekinmiyor;

1)-Suriye'de Lazkiye'de yaşadığımı bilmeyen kimse yoktur ama onlar beni Fransa’da yaşıyor diye lanse ediyorlar.
2)- uzun yıllar olduğu gibi bu günlerde de ikametim dışında hiçbir yere gitmememe rağmen, Hatay’a eylem için geçtiğimi yazıyorlar.
3)- hayatım boyunca devlet dinilen yapılarla uzak yakın hiçbir ilişkim olmamasına rağmen, Suriye Mahabartıyla ilgili çabalarım olduğu yalanını iddia ediyorlar; doğrularım arkasında duran biri olarak Suriye dahil bir çok ülkede siyasi nedenlerle zindan yattığımı bilmemeyi tercih ediyorlar.

Bütün bu yalan makinesi on yıllardır çalıştırılıp duruyor. Bunun için bir itirafçı soysuz olan Engin Erkiner adlı polis işbirlikçisi ve MİT ajanı olan İbrahim Yalçın adlı biri bu yalanları bir provokasyon senaryosu olarak üretim basına pazarladıkları bilgisi elimize geçmiş bulunmaktadır. Bu açıdan bu yalanları önemsemediğimi Suriye’yi anti emperyalist direnişinde sonuna kadar savunacağımı, bu savunumu sadece Suriye topraklarında yürüttüğümü kamuoyuna deklare ederim.


THKP-C (Acilciler) Basın Açıklaması 30 Ağustos 2012 / No: 44

BARIŞA OMUZ VERELİM

Barış insanın doğasına en uygun ortamdır. İnsan toplumsal bir varlık olarak güven içinde anlamlı bir yaşam sağlayabilir, uygarlıklar da bu ortamların ürünüdür. Rekabet gelişmenin önemli bir verisi olsa da savaş rekabet değil tahriptir, üretmez. Yakar ve yıkar.

İki yıla yakındır bölgemizde savaş tamtamları çalıyor. Tüm savaşlar gibi bölgemizde kurgulanan savaş kirli bir savaştır; sadece ölüm, gözyaşı, yıkım ve parçalanmayla sonuçlanacak barbarlıktır. Böylesi bir yıkımı bölgenin hiçbir halkı hiç bir gerekçeyle kabul etmez. Binlerce yılın komşuluk ilişkisi, kardeşlik ve barış erdemi içinde yaşamış toplulukların, savaşla ilgili hiç bir girişme onay vermesi düşünülemez.

Savaş bir dayatmadır. Bölgemize talan amaçlı çıkarlar için dıştan yapılan bir dayatmadır. Dünyanın her köşesinde talan yapan emperyalist güçler bu dayatmanın kirli tarafıdır. Erdoğan yönetimiyle; Katar, Suudi Arabistan ve Körfez Emirlikleri gibi Arap gericiliğini temsil eden ülkeler bu dayatmanın yerli uzantılarıdır. Ülkelerinde barış içinde yaşayan farklılıkları, yer yer milliyet farklılıklarına, yer yer din ve mezhep kışkırtmalarıyla kardeş kanına sürüklemektedirler. Kaos ve iç savaş sonunda kimsenin kazanmadığı düşman kardeşler arenasında tek zararlı taraf, birbirine kırdırılan kardeşler olacaktır. Bunun tek anlamı ise, barış ve güvenli yaşamın katlidir.

Bölgemiz ve komşumuz bu ağır süreçten geçerken evi camdan olan ülkemizin göreceği zarar korkunç bir boyutta olacaktır. Bir yandan organik bağlarla örülü ilişkiler, diğer yandan bölünmesi mümkün olmayan coğrafyaların etkisi altında savaş, ülkemizi bir boydan bir boya kana bulayacak vahşet olarak ikame edilecektir. Enerji kaybı, yaralı düşmek takati kesilmek savaşan kardeşlerin kaderi olurken, hükümranlık bu savaşı körükleyen ve seyredenlere ait olacaktır. İstenen de budur.

Onlar yıkım istiyor, ölüm istiyor, talan istiyor. Ama halklarımız barış ve güvenlik istiyor, gelecek kuşakların barış içinde bir arada yaşama hakkını istiyor.

Bunun için ülkemizin dört bir yanında SAVAŞA KARŞI BARIŞ panelleri, miting ve yürüyüşleri, basın açıklamaları, bir vicdan sesi olarak yükseliyor. Antakya bu vicdanın adıdır. Dünya şer güçleri bu küçük kenti, bu barış ve kardeşlik alanını cehenneme çevirmek için, savaş ve istihbarat bürosu haline getirmek istiyor. Bölgenin gerçek düellosu da bir biçimde burada başlıyor. Bu kentin önemi, yeryüzünün tüm azılı katillerine karşı gösterdiği haklı refleksle anlam kazanıyor. Bu kadim Roma kenti, evlatlarının duyarlı duruşuyla dünya şer güçlerine ve onların savaş tamtamcılarına geçit vermeyeceğini böylece ilan ediyor.

Buradan çağrımız bölgede savaşa karşı daha bir dirençle durmak için, tüm barış güçlerini daha çok etkinlik yapmaya davet ediyoruz. Bu ülkemiz ve halklarımız için öncelikli olan barış içinde bir arada yaşama için gereklidir.

THKP-C(Acilciler)

30 Ağustos 2012


SURİYE'Yİ KORUYALIM ÜLKEMİZİ KOLLAYALIM...

SURİYE'Yİ KORUYALIM ÜLKEMİZİ KOLLAYALIM...

HEPİMİZ ORADAYIZ...MİTİNGTEYİZ...

Mihrac Ural - 24 Ağustos 2012 / Cuma

SAVAŞA KARŞI BARIŞ İÇİN... SURİYE'Yİ KORUMAK, ÜLKEMİZİ KOLAMAK İÇİN, 26 AĞOSTOS 2012 / PAZAR GÜNÜ ANTAKYA-YEŞİLPINAR (3AYNİL CAMUS) BELDESİNDE, MİTİNGTE OLACAĞIZ...

Ölüm örgülerinin gelip kapımıza dayandığı bir koşulda kendimizi korumanın tek yolu komşumuz, ikinci anavatanımız Suriye’de bilinçlice, haince ve vicdansızca kışkırtılap desteklenin kıyımı durdurmak, savaşı engellemek gerek. Savaşa karşı barış şiarını bu günün en gerçekçi çağrısı yapan da budur. Bunun adı acil önlemdir.

Yeşilpınar Belediyesinin duyarlı çabaları böylesi bir mitingide anlam bulmulmuştur. Hepimiz adına önemli hayati bir önem kazanan bu girişim, bölgemiz olaylarına olduğu kadar ülkemizdeki etkilerine karşıda duyarlıca bir davranıştır. Bu mitinge katılım aynı zamanda, savaşa karşı kararlı bir tavır alıştır.

Unutulmasın ki, bir tehlike anında hayvanlar bile kendince önlem alır, refleks gösterirler. İnsanlar bunu bilinçle, önlem kadar savunma hazırlıklarıyla birlikte ele alırlar. İflas etmiş dış politikaların sonucu, Erdoğan iktidarı, yeryüzü oranlamasına göre şehrimizde m² başına düşen azılı katil sayısını birinci sıraya oturtmuştur. Bu durum önlem algılarımızı daha da kapsamlı hale getirmemizi gerekli kılıyor. Bu miting, alacağımız önlemlerin en demokratik olanı, en doğal, en haklı, en toplumsal ve en siyasal olanıdır. Bu hakkı kullanmayanlar, eli kanlı şebekelerin kıyımı gelip dayattığında kimseden hiç bir yardım beklemesinler.

Hiç bir gerekçe geçerli değildir, hepimiz, çevremizle birlikte bu mitinge katılmayı görev sayacağız...



FAŞİZAN REJİM ÇÖKECEK. BARIŞ KAZANACAK

FAŞİZAN REJİM ÇÖKECEK. BARIŞ KAZANACAK

SİZİNLE BİR HESABIM OLACAK BUNU BÖYLE BİLİN

Mihrac Ural - 23 Ağustos 2012 Perşembe

ANTAKYAM, KADİM ROMA KENTİ. UYGARALIK VE BARIŞ ŞEHRİ...

EVLATLARIN SAVAŞA KARŞI BARIŞI HAYKIRIYOR, SAVAŞ TELLALLARI İKTİDAR OLMANIN HOYRATLIĞIYLA BASKI ÜZERİNE BASKI, SALDIRI ÜZERİNE SALDIRI DÜZENLEYEREK BARIŞ STANDINI YIKIYOR, KIRIYOR DÖKÜYOR...

Bu bir siyasal yönetim tarzıdır. Tarihte de öyle yapıp bu güne geldiler. Osmanlının devamı olmak Yeni-Osmanlı olmak budur. Buna karşı tarihin her kesitinde halkın direnmesi olmuştur. Bu da halkın haklı duruşunun refleksidir.

Bugünün verileri ve gelişmeler çok farklı. Artık halk direnişi son sözü söylemeye yönelmiştir. Osmanlının yeni versyonları bu kaderle yüzleşmekten kurtulamayacak.. Despotluk yıkılacak demokrasi egemen olacaktır. Suriye olayları bunun ilk kıvılcımı sayılabilir.. Bu aynı zamanda, tarihin kirli cilveleriyle iki ayrı devlette yaşamaya mahkum edilen aynı halkın kader birliği içindeki davranışını da içeriyor. Bölge siyasal yeniden dizayn sancıları çekerken, halkın iradesi dış güçlerin kirli amaçlarla oluşan senaryolarına karşı böylesi bir birlik içinde zafer kazanacaktır. Tarih hep öyle yazılmıştır, haklı davaların sahipleri bu toprakların yerli halkı olarak kendi toprakları üzerinde özgür ve demokratik koşullarda yaşayacaktır. Kazanacak olan da bu güçtür. Kimse arada kalmasın, insan olmanın, yerli olmanın ölçütü ve vicdanı halkın yanında tutum almayı gerektiriyor. Beklenen de budur.


.

BUNLAR NEDİR?




Mihrac Ural – 13 Ağustos 2012 / Pazartesi

Biri Türkiye’den diğeri Libya’dan. Eli kanlı şebekelerin Suriye halkının kanına girmek için eli kanlı şebekelere sunduğu lojistik destek artıkları. Alttaki fotaya bir göz atın…

...


Türk Kızılay’ının İlk yardım çantası bir de BKS adlı şerit tarama silah şarjörü ; Ferdi silahların en ağırı, ormanda bir tarama yapınca ağaçlar testere kesiği gibi ardı ardına devrilir. Bu şarjörün rengine iyi bakın YEŞİL…

Bu malzemeler, Erdoğan’ın tetikçisi eli kanlı şebekelerin Türkmenleri vatan haini haline getirmek isteyen, Suriye’deki sorunları daha da derinleştirme amacı taşıyan çabalarının araçlarıdır. Son çatışmalarda ele geçirildi.

Önceki yazım “SAHUR” da bu çatışmaları anlattım. Kıran kırana yürüyen mücadelede eli kanlı şebekelerin istila etmeye çalıştıkları alandan arındırıldılar. Son taramalarda ise geride bıraktıkları seyyar hastane ve kaçarken düşürdükleri BKS Şarjörü. Önemli bir ayrıntı gibi gelmeyebilir. Ama üzerindeki YEŞİL boya çok şey anlatır.

Malumunuz, Kaddafi Libya’sının bayrağı yeşildi; Kaddafi her yeri yeşile boyamaktan da zevk duyardı. 1982’de Libya’ya gittiğimde “YEŞİL SAHA” diye gösterdikleri geniş bir sahanın yeşile boyanmasından ibaretti… Silahlarda tabi bu arada yeşile boyanıp dururdu. Kaddafi devrildi, silahlar eli kaide’nin eline geçti. Aynı silahlar Akdeniz üstünden Suriye’ye doğru yola çıktı. Suriye halkının katledilmesinin bir aracı oldu.

Okura ve kamuoyuna Erdoğanın kirli çabalarının, Suriye halkına düşmanlığının iç yüzünü yansıtan bu artıkları sunuyorum.

11-12 Ağustos 2012 tarihleri arasında Kastal Maaf nahiyesi, Mazraa, Beyt Subyra, Beyt Mılk köyleri korusunda, MUKAVEME SURİYYİ güçlerinin, eli kanlı şebekelere verilen ağır kayıplar ardından ele geçirilen bu artıklar, bir kez daha Türkiye’nin dünya şer güçleri adına neler yapmaya çalıştığını göstermeye yeter.




SAHUR



Mihrac Ural – 13 Ağustos 2012 / Pazartesi. Lazkiye – Beyt Mılk korusu.



Bir sahur vakti, Malatya’da linç edilmek istenen insanları, Suriye’de linç edilen halka nasıl bağlar bilir misiniz? Birbirini hiç tanımayan insanları kader birliği paydasına nasıl taşır tahmin edebilir misiniz? İşte böylesi bir sahur vaktinde, ekmek arasına sokuşturulan kızarmış patatesle linç edilmek istenen bir halkın savunması için, karanlık ormanların, tepelerin, vadi ve derelerin yol geçit tanımaz çamlıkların içinde, yok edilmek istenen bir halkın savunusu için, yaşam hakkını koruması için, hepimiz adına, sahurdan sahura, bitip tükenmeyen bir mücadele var farkında mısınız?



Anlatayım;



Erdoğan ve Barzani anlaştı. Suriye kaosunu derinleştirmek için biri ayrılıkçı, aşiretçi İsrail destekli sözde Kürt şiddet eylemlerine başlayacak diğeri ise tarihinde hiç anmadığı Türkmenler üzerinden aynı yolu döşeyecek.



Barzani'ye karşı vatansever Kürtler gereken cevabı verdi. "Ortak ülkemiz Suriye'de tahribe, yıkıma, kıyıma geçit yok" dedi. Halk komitelerine tanınan yerel güvenlik gücü olarak bölgelerini sızmalara karşı korumaya başladı.



Türkmenler ise Erdoğan’a karşı ezici çoğunlukla geçit vermedi. Vatan hainleri tetikçi kuklalar, sınır bölgelerinin askeri avantajlarıyla, Erdoğan yönetiminin Amerikan-Katar-Suudi destekli mali ve askeri katkılarıyla, kesif ormanlık alanda kıyım üretmeye devam etti. Asimetrik savaşın bildik vur kaç taktikleri, dehşet ve kaos yaratan gerginlikleri Suriye’nin en güvenli bölgelerini sarsmaya başladı. Ama her şey hesap ettikleri gibi yürümedi.



MUKAVEME SURİYYİ güçleri oyunu ters yüz etti. Gerilla savaşına başlardı. Eli kanlı şebekeleri ne zaman nerede nasıl vuracağı belli olmayan girişimleriyle, tokat üzerine tokat vurarak vatan hainlerini, Erdoğan tetikçisi şebekeleri şaşkına çevirdi. Artık savunma olmayacaktı, rüzgar ekenler fırtına biçmeye başladı.



Kastal Maaf Nahiyesine bağlı Mezraa, Beyt Subayr, Beyt Mılk ormanlık alanında, halka eziyet eden, mallarını gasp edip cana kıyan eli kanlı şebekeler kıstırıldı. Sınıra uzaklığı yaklaşık 15 km olan ormanlıklarda 11 sabahından 12 sabahına kadar süren ağır çatışmalar MUKAVEME SURİYYİ güçlerinin zaferiyle noktalandı. Geniş bir alan eli kanlı şebekelerin elinden kurtarıldı. Mukaveme güçlerinde 6 şehit 5 yaralı vardı. Eli kanlı şebekelerden 30 azılı katil hak ettiği cezayı buldu. Silahlar, çaldıkları araçlar ve onlarca materyale el konuldu.



Bu bir vatan savunması, ölüm kültürüne karşı yaşamı, barışı savunmanın kavgası . Direnişe destek olmanın, içinde yer almanın onuru buradadır.



Zifiri karanlığın ormanlığında, ölüm saatlerinin gerisin geriye sayıldığı zaman eğriliklerinde vuruştum. Barış için özürüm vardı safımı belirledim... Beyt Mılk köyü korusunda şehit düşen 6 yoldaşımın kanlı cesedini pikaba taşıdım, 5 yaralı yoldaşıma omuz verdim… Ölmedim… Yine o korudu... Ayaktayım, tutkuyla yolumdayım...



SURİYE BAŞBAKANI VE ALTBENLİK



Mihrac Ural – 7 Ağustos 2012. Çarşamba. Suriye sınır bölgesi- Lazkiye / Kesab



Suriye’de kıran kırana bir alt benlik savaşı yürüyor. Vatan kimliği edinemeyenler nerede olursa olsunlar alt benliklerine yeniliyorlar. Suriye Başbakanı, alt benliğin nerelere kadar ne tür etkiler yaratacağına bir örnektir. Ama Suriye başbakanlardan da generallerden de daha güçlüdür.



Haber bomba gibi patladı. Dünya şer güçlerine ve onun kirli iş tetikçisi eli kanlı şebekelerine, yalan kurgu medyasının diline yeni bir sakız verdi. “Suriye Başbakanı muhalefet saflarına katılarak görevinden kaçtı”. Bomba etkisi yaratan bu gelişme, Suriye Radyo – TV binasında patlayan bombaya eşlik etti. Suriye yönetimi ve devletini sarsmak için kurgulanan her senaryonun büyük mali ödemeler, mahalle baskısı ve kuşatması altında ikame edildiği ortaya çıktı. Bir kez daha ve bin kez daha görülen o ki, Suriye’de vatan kimliğine karşı dar, sığ, Ortaçağ mezhep algılarının savaşı dayatılmak istenmektedir. Tüm araçlar, ana amaç olan Büyük Ortadoğu Projesinin (BOP) ikamesi için ortaya konan mezhepsel çatışmaya yakıt olarak ileri sürülmektedir.



İki farklı bilinçaltının savaşından söz etmek, bu anlamıyla doğru bir tespittir. Biri tarihin derinliklerinden çıkıp gelerek, kendi iç evrim ve denkliğini sağlayarak oluşmuş, vatanseverlik kimliğiyle kendini ikame etmiş benlik, diğer ise her türden gelişmeye karşı duran, karanlık dönemlerin, doğaüstü vahilerin esiri olmuş mezhepsel alt benliktir. Suriye olaylarının ikinci aşamasında, durmadan kışkırtılan ve iç kanamanın derinleştirilmesi için körüklenin alt benlik budur. Bu öylesi bir mahalle baskısı oluşturuyor ki, Başbakan olsanız da kar etmiyor, olay bir akıl tutulması, yol yöntem kaybı, pusula şaşırmasıdır…



Suriye Başbakanı Riyad Hicap, vatan kimliğini terk ederek aşiret kimliğine sığınmayı tercih etmiştir. Nedeni ne olursa olsun, bu sığınış meşru değildir. Azınlığın hükmüne boyun eğmedir vatan temsilciliği yerine dar aşiret temsilciliğiyle örtünmedir. Bu dönemin öne çıkan tarihsiz ve kimliksiz ülkelerin petrol ve gaz servetleri üzerindeki yükselişleri ve bu zemin üzerinde kimlik oluşturma çabalarının etkisi, alt kimlikler üzerinde derin etkiler yarattığı bilinir. Bu etkiler vatan sınırlarını aşan mezhepsel, etnik, aşiretsel bağlarda da kendini yoğun olarak gösterir. Öyle ki, kendi coğrafyasını tanımayan, onun derinliklerini özümsememiş olanlar, hangi makama gelirse gelsinler, bir tarafları her zaman aşiret, mezhep yarda etnik etkiler altında ezilir kalır. Suriye Başbakanının ezildiği yer burasıdır. Oysa Hafız Esad ve Beşşar Esad gibi, hiçbir zaman ne aşiret ne mezhepsel bir kurgu üzerinde siyaset gütmeyen, vatan coğrafyası, ulus bağımsızlığı noktasında kararlı duruş sergileyen liderlerin varlığında, iç dünyaların karanlık labirentlerinde aşiret tutsaklığıyla yamak ve bunu ülkenin en kritik döneminde bir hançer gibi arkadan saplamak işte bu tarihsiz ve kimliksizlerin başarabildikleri tek şeydir.



Ancak bu büyük bir yanılgıdır. Böylesi sığ düşünce ve algılar hiçbir zaman tarihi derinlikleriyle kimliğini oluşturmuş vatan algısına karşı zafer kazanamaz. Bunun tarihsel imkanı bile yoktur. Bunların en büyük yanılgısı aşiretlerinin ya da mezheplerinin coğrafi yayılma alanlarını vatan sanmalarıdır. Bu tüm gerici güçlerin tüm ırkçıların tüm din istismarcılarının düştüğü handikaptır. Bu nedenle yürüttükleri kirli savaşları, kanlı kıyımları yeryüzünün tüm dindaşları ya da mezhep kardeşlerinin adına yürütüldüğü sanısındadırlar; onlar bu vehimlerden, bu kof algılardan güç alırlar. Vatan ihanetlerini de bu anlamda, bir ihanet değil de öze dönem olarak görürler. Oysa yaptıkları, vatan yerine dar kabuklara sığınma, vatan sorunlarıyla yüzleşme yerine alt benliklerin ucu açık ilişkileriyle korunma yollarını ararlar. Vatan bunlar için hiçbir anlam taşımaz. Suriye Başbakanının sergilediği duruş, bu tür örnekler için önemle dikkate alınması gerekmektedir. Bu sadece Suriye için değil, aynı zamanda tüm ülkeler için geçerli bir veridir.




Suriye Başbakanı, İgeydad aşiretine mensuptur. Bu aşiret, Irak, Suudi ve Suriye’de konumlanan büyük bir aşiret. Bu aşiret Irak işgali sırasında Amerika’ya karşı duruş alan önemli aşiretlerden biridir. Bu aşiretin anti-emperyalist direnmeci tutumu, Suriye yönetimi tarafından da desteklenmiştir. Aşiretin, büyük bir kısmı Irak’ta olmasına karşın siyasal olarak Suriye’de yer alan kesimi daha etkindir. Devlet işlerinde, Suriye’nin son yıllarında devletin en etkin yerlerinde bu aşiretin elamanları yer aldı. Bir eleştiri bir suçlama bir tepki olacaksa, devletin bizatihi kendisi de olan bu insanları içerir. Ama bunlar, işledikleri yanlışları devlet sırtına yıkarak, alt kimliklerini temiz tutuklarına inanırlar. Alan değiştirdiklerinde ise, temiz olacaklarını sanırlar. Oysa suçlamasını yaptıkları her şeyin bir numaralı aktörüdürler. Bir ülkede Başbakan olmak için yürünen devlet görevleri süreci bunu anlatmaya yeter.




Buna rağmen, binlerce yılın deneyimi içinden çıkıp gelmiş olan Suriye devleti, ne birkaç generalin kaçışı ya da şehit edilişiyle ne Başbakanın ya da bir iki diplomatın kaçışıyla kurulu dengeleri sarsılabilecek bir devlettir. Bu ülkenin siyasi iradesi, halkının siyasi iradesidir. Bunu başbakan temsil etmez. Suriye’de halkın siyasal iradesini temsil eden yönetici kadronun belirlenmesinde başbakanın bir rolü de yoktur. Sistem kendi önlemlerini kurumsal bir yapılanma içinde, anayasanın da verdiği yetkilerle siyasal iradesini belirleyen kurum, kuruluş ve yasalara sahiptir. Başbakan ülkenin hizmet veren tüm kurumlarının başında olsa da ana yönelimi belirleyen bir yerde değildir. Bu nedenle başbakan hangi pusulaları şaşırırsa şaşırsın, halkın siyasal iradesini temsil edebilecek konuma değildir.



Suriye dostları tedirgin olmasınlar. Olayların merkezinden sizlere yazdığım bu satırlarda temin ederim ki, Suriye kazanacaktır. Bir ülke başbakanının karşı saflara kayması acıdır ağır bir yaradır da. Bunu inkar etmek mümkün değil. Ama olayın özü budur. Alt kimliklerin mahkumları bu davranışlarıyla üst kimlikleri sarsamayacaktır. Bunu birlikte göreceğiz. Bu örnekler çoğalsa da, vatan ihanetleri böylesi sığ kimliklerin hançer darbelerine maruz kalsa da vatan kimliği, tarihin derinliklerinden çıkıp gelmiş gücüyle bunlara karşı başarı kazanacaktır. Suriye, karanlık akıllara, dar mezhepçi çıkarların bölgede emperyalizmin maşası olarak işlev görmesine asla teslim olmayacaktır.



Halkın ezici çoğunluğunun bağımsız siyasi iradesine güvenelim. Bu iradenin gücü herkesten daha güçlüdür. Suriye bu iradeyle ayaktadır ve bu iradeyle direnmektedir.





BAY PROVOKASYON…



Mihrac Ural – 10 Ağustos 2012 / Cuma. Lazkiye – Belluran



Bazen anlamakta güçlük çekersiniz türünden olaylar vardır. İşte öyle bir şeyden söz edeceğim. Birileri ne türden bir direnme, mücadele haberi görse derhal “aman etmeyin, yapmayan provokasyon olur” diye tutturur. Bunu da öyle ağdalı cümlelerle örter ki, sanırsınız tarihin en barışçıl döneminde yaşarken birileri bu dönemi provoke edecek, savaş çıkaracak sanırsınız. Yok öyle şey…



Savaş çoktan başlamış ama adam sağır, bomba sesini bile duymuyor. Dünya şer güçleri mali ve askeri tüm güçleriyle bir halkı yok etmek için tarihin en gelişmiş ferdi silahlarına ek, ağır silahları da ortaya koyarak komşumuza ölüm yağdırıyor. Bununla da yetinmiyor, ülkemizi savaşın açık tarafı yapmak için çırpınıp şehrimizi şer güçlerin askeri karargahı haline getirmiş. Barış kenti şehrimizi, dünyada metre kare başına azılı katil sayısının en yoğun olduğu şehir haline getirip, bu şehirde kanlı eylemleri başlatmak için Suriye olaylarının sonuçlanmasını bekliyor. Bütün bu gelişmeler bay provokasyonu ilgilendirmiyor. O varsa yoksa her mücadeleye, her direnme çabasına ve çağrısına provokasyon demeyi ibadet haline getirmiştir.



Bay provokasyon belli bir kişi değil, bu nedenle kimse belli bir isme takılmasın. O aramızda sıklıkla gördüğümüz, bildiğimiz, üç beş kitap bile okumamış haliyle yarım aydın sayılmayacak bir tiptir. Cahildir, ama ilgisiz okur tarafından bu özelliği fark edilmez. Ezberlediği bir iki kelimeyle, sizi vicdani bir sorumluluk altına alarak yaptığı demagojiyle susturmak ister; “yapmayın etmeyin, yaptığınız halkın katledilmesine yol açar, polisin saldırısını kışkırtır, kan akar” der ve vicdanınızı ezmeye çalışır. Oyalar, esir eder, susturur ve sonuçta direnme enerjinizi tüketerek sizi korumasız hale getirir. Gerisini ise düşmanınız yerine getirir… Bu gün de olan budur. MUKAVEME SURİYYİ haberleri sanal ortamda dolaştıkça bu tipleri bir kez daha aktifleşti. Böylesi yaklaşımlara karşı yazdığım bir yorumu sizlerle paylaşarak konuya açıklık getirmek istedim. Birlikte okuyalım..



Dönem çok dikkat ister. Bu doğrudur. Ama bu deve kuşu olmayı gerektirmez. Her şey açık ve net kim hangi haberi ve hangi oluşumu hangi kurgu ve yalanlarla nerelere oturtmak istediği de çok açık. Bunu Suriye olayları yeterince öğretmiş olmalı. Tarihin en kapsamlı yalan makineleri Suriye’yi yıkmak için çalıştırıldı. Bu gün aynı şey MUKAVEME SURİYYİ için yapılmak istenmesi bir tuzaktır ve buna düşmek için gönüllü olanların az olmadığını görmek acıdır.



MUKAVEME SURİYYİ haberi, Suriye’ye ait gerçek bir veridir.Sayfası da şudur https://www.facebook.com/syr.moqawama?ref=hl#!/syr.moqawama . Bu bir haber, herhangi bir haber gibi. Kimisi olumlu kimisi olumsuz karşılayacak. Bu platformun üyeleri de bu haberi farklılıklarıyla yorumlayacak. Ama haberi gerçekliğinden çıkarıp verilen emekleri provokasyon alarak görmek yada klavye başında bir çaba görmek aklın almayacağı bir haksızlık ve cinnettir. Ölümü göze alan, halkı için çırpınan ve halkın tarihinde bu ölçekte bir başka benzeri olmayan yapılanmanın yine halk tarafından kucaklanışını görmezden gelmek gerçek provokasyondur derim. Tarihler boyunca doğranan ve yeniden doğranmak için hazırlıkların yapıldığı bu halk ilk kez bu kapsamda ve meşru zeminde sivillerin oluşturduğu savunma gücü ve iradesini çok dikkatli yorumlamak gerek. İddialı olacak ama söyleyeyim, bu güç bu halkın savunmasında artan önemde rol oynayacak tek gücü olacaktır; devletin baş edemeyeceği süreçlerde sonuç alacak tek güç bu oluşumdur. Bu amaçla da kurulmuştur. Bu gerçekliği bulandırmak isteyenler, haber üzerinde yalan kurgular yapabilir ama bizler gerçeği açıklamakla yükümlüyüz.



Bu haber, ilgili olduğu halkın yeryüzünde ilk ve tek sivillerce oluşmuş silahlı savunma gücü olması çok çok önemlidir. Üstelik bu gücün içinde Hıristiyan, Sünni, Şii Ve Alevi tüm inançlar ve Kürt militanlarda aktif yer almaktadır. Bu nedenle, bazen hayretlere düşüyorum, böyle bir haberi görmezden gelmek mümkünü olur mu? Bu haberi provokasyon yapmak için Türkiye’de Hatay’da ve özel olarak Alevilere ait gibi göstermek isteyenlere bakıp, onlara da cevap vermeden yorum yapmak olacak şey mi? Böylesi yorumlar yapılan çarpıtma habere katkıdır. Bu nedenle MUKAVEME SURİYYİ haberini en iyi şekliyle halka aktarmak gerek; Suriye kaynaklı ve Suriye gerçekliğiyle ilgili bir haber olduğunu yansıtmak onu takip etmek gerek. Her gün, her saat, inanılmaz bir fedakarlıkla halkı için mücadele eden ve başarı üzerine başarı kazanan bu gücü tanıtmak bu coğrafyada tarihler boyu mazlum olan bir halkı savunmak kadar önemlidir.



Her şeye provokasyon diyip elimizi kolumuzu yeterince bağladık. “Artık çok geç” oldu diyorum. Bununla ilgili aynı başlıklı makale de yazdım ve gerçekleri anlattım. Biliyorum ki, hazırlıklı olan bu süreci belirleyecektir. Suriye vatan savunmasında mücadele eden güçleri halka daha iyi tanıtmanız dileğiyle…



Not: Dün gece (9-10 Ağustos 2012), Belluran beldesi kırsalında Beyt 3vvan köyünde pusuya düşürülerek, korkakça ve haince katledilen Albay Hatim Zureyk’in (Şabatli beldesinden) yola atılan cesedini MUKAVEME SURİYYİ güçleri ısrarlı ve kararlı bekleyişleriyle, ölümü göze alarak eli kanlı şebekelerle çatışıp almıştır. Yöre halkının bu çabaya biçtiği büyük değeri, MUKAVEME SURİYYİ güçlerini coşkun bir sevgiyle kucaklayarak gösterdi. Konuyla ilgili bilgiyi MUKAVEME SURİYYİ sayfasından izlemek mümkün.





İTİRAFÇI ENGİN ERKİNER VE MİT AJANI İBRAHİM YALÇIN HAKKINDA BİLGİ EDİNİN

SÖZÜN BİTTİĞİ YER...


Söylenti değil, siyasi hasım iddiası değil, üçüncü kişilerin doğrulamasını bekleyen söylem değil. Ölüler adına konuşmak da değil..

El yazılarıyla, imzalarıyla, yorumsuz resmi belge ve kanıtlarla gerçekler ortaya konuyor.


İşte belge ve kanıt, kendi el yazılarıyla, altında imzalarıyla söyledikleri. Altı üstü birer cümle...

Birinci cümle, Polis işbirlikçisi İtirafçı Engin Erkiner’e aittir;

Emniyet kuvvetlerine yardım maksadıyla yakalandığım günün akşamı ve onu takip eden günde aşağıda sıralayacağım evleri bulmaları bakımından polise yardım ettim (Engin Erkiner Polis İfadesi, s:16)


İkinci cümle; MİT ajanı İbrahim Yalçın’a aittir;

Bir hafta sonraya gün kestik. (28 Ağustos 1986) ben, o günü MİT’e bildirdim. Çok sevindiler, başarılar vs. diyerek 150 bin TL’da paralarını alarak vedalaştık… Örgüt bittiği zaman, benim işim de bitecek. Artık devlet arkamda olacak hiçbir sıkıntım olmayacak. " ( İbrahim Yalçın el yazısı İtirafnamesi s:9-10)

Bu satılmış kişi, muhabımız değildir. Cezasını beklesin. İbreti alem sonu için, zaman aramızda hakemdir.

Bu ikili, bugün ihbar, şaibe, kirlilik ve ahlaksız suçlamalarla devrimcilere hayasızca saldırıyorlar. İşleri bu, sermayeleri de. Özel Harp Dairesinin Kürt özgürlük hareketine ve liderine yönelik saldırılarının aynısını, aynı dille yöneltiyorlar. Bu kuklaları iyi tanıyın.

Belgeleri, kanıtları, el yazılı itirafnameleri, polis ifadelerini yorumsuzca alttaki linklerden takip edebilirsiniz.

http://tarihselhainler.blogspot.com/ ve http://acilciler-thkpc.blogspot.com/

4 Nisan 2008 Cuma

Yener ORkunoğlu ve Mihraç Ural; küreselleşme' üzerine sohbetler

Yener ORkunoğlu ve Mihraç Ural; küreselleşme' üzerine sohbetler

Küresellesme
Yener Orkunoglu ve Mihrac Ural Tartışıyor...


Küreselleşme çağından bahsediyorsun. Güzel. Ama ben küreselleşmenin yeni doğmaıdğını, kapitalizmin bir dünya sistemi olarak ortaya çıktığından beri küresel bir sistem olduğunu düşünüyorum. Bu nedenle küreselleşmenin EVRELERİNDEN bahsetmek gerekir.
Bana göre KÜRESELLEŞME 3. evresini yaşıyor. Yani küreselleşmeyi 3 veya 4 evreye ayırmayı öneriyorum.

1. Küreselleşme, merkantilist dönem
2. Küreselleşme, sanayleşme ve meta ihracını içeren dönem
3. Küreselleşme, sermaye ihracı sonrası dönem
4. Küreselleşme, iletişim teknolojisi sonucu ortaya çıkan dönem

Bu söylediklerim sadece bir öneri. Amacım küreselleşmeyi hem tarihsel hem de çeşit bakış açılarından ele alan bir tartışmayı yaratmaktır. Faydalı olursa iyi.

Bir de şunları diyorsun: ‘Arap İslam medeniyetinin açtığı yenileşme çağını sekteye uğratarak başlamış. Fetihçiler, bölgemize ne kültür açısından bir yeniliği, ne dil açısından ne de ekonomik atılım açısından bir perspektif geliştirememiş, bölge halklarını ortak bir değer etrafında toplayabilme kabiliyeti olabilecek bir yönelim sunamamıştır. Bunu anlamak için, bölgemizde 500 yıl hüküm süren Osmanlının dili dahil, her hangi bir etnik öğesi yada ekonomik sunusunun egemenlik altındaki hiçbir millet tarafından ortak bir değer olarak kabullenilmemesine bakmak yeterli olacaktır.’

‘Klasik Ulusçuluk ve Demokratik ulusçuluk’ yazımda, yeni ulus teorilerine dayanarak Osmanlı hakkında yeni bir şey söyledim. Yazı kültürü yaygınlaşmadığından ve ticaret-ve sanayinin gelişim düzeyi ortak bir kültürü ve dili dayatmadığından, Osmanlı, ortak bir dil ve kültür yaratmazdı. Osmanlının, hümanist olduğu ve diğer dillere ve kültürlere KARIŞMADIĞI görüşü, çöpe atılmıştır. Umarım yazımı okurken, bunu keşfetmişşsindir.

Şimdilik bu kadar
Selam ve sevgiler

Yener


Mihrac Ural’dan


Kapitalizmin küreselliği

Değerli Yener,

İletini aldım. Ellerine sağlık.


Kapitalizmin küresel bir sistem olarak belirlemene bazı ihtiyatlarla yakalaşacağım. Küreselleşmenin bir tarihsel evre olarak bu gün için ifade ettiği anlam ile, yüz yıllar gerisinden gelip Sanayi devrimi ile kendini pekiştiren ve dünya ölçeğinde yaygın olan kapitalist üretim arasındaki ayrımı doğru algılamak için, bir ayraç konması gerekir derim. Bir sistemin dünyanın her yerinde var olması, bu gün kullandığımız anlamda bir küreselleşme değildir. Bu yaygınlığın dünya ölçüsünde kendini göstermesi ile küreselleşme çok farklı şeylerdir. Zira köleciliği de, tüm dünyayı saran ve yakın zamana kadar etkinliği hissedilen bir sistem olması itibariyle, “küresel bir sistem” olarak tanımlamak mümkündür. Aynı şey, feodalizm içinde geçerlidir. Hem köleci çağda hem de feodal çağda, her tür ürün ve üretim bilenen sınırlarıyla o günkü dünyanın dört bir köşesinde pazarlanabiliyordu; Finike şarabı ve kil kapları tüm ak deniz havzasında satılıyordu, uzak doğu malları ipek yoluyla dünyanın her yerinde pazarlanıyordu. Buna bakınca eski çağdan beri bu tür ve düzlemde bir evrensellik ve de uygarlık yaygınlığı bulunuyordu. İlk posta teşkilatını ve üniversiteyi kuran Endülüs Arapları, dünyanın her tarafına öğrenci prens ve krallar ihraç ediyordu. Ancak bu gibi evrensel olması kaçınılmaz olan ilişkiler, konumuz olan yeni bir uygarlık ve mülkiyet-üretim ilişkisi anlamındaki küreselleşmeyi tanımlamaz

Kapitalizmin, belirlediğin ilk iki evresinde, hatta üçüncü evresinde de “Küreselleşme, sermaye ihracı sonrası dönem” diye tanımladığın kesitte de, ulus merkezlilik tüm ağırlığıyla olması yanı sıra dünya ölçeğinde yaygınlığı nispiydi; bu dönemde emperyalist sermaye ihracı aracılığıyla dünyanın her alanına bir ahtapot gibi uzanması ayrı, dünyanın büyük bir çoğunluğun hala feodal üretim ilişkilerinde yaşıyor olması, klasik sömürgeciliğin bile ayakta tutuna bilmesi, dünya ekonomisinin birbirine bu günüden çok daha geri bir şekilde ilintili olması vb. durumlar daha ayrıdır. Bu evrenin ne sermaye ihracı ne de teknoloji ihracı, küreselleşmeden kastedilen, dünya ekonomisinin birbiriyle organik bağlanışını göstermez, tanımlamaz. Özellikle II. dünya savaşı sonrası, dünyanın siyasi ve askeri kamplara bölünüşü ve farklı sosyal sistemlere ayrılışı dolaysıyla da, böyle bir şeyden bahsedilemez. Benim algılayışımda, kolektif insan akıl ürünü bilimsel, teknik devrim ve bilgi çağının verileriyle oluşacak ve dünyayı tek bir ekonomiye bağlı hala getirerek yeni bir sosyal sistem ve bu anlamda yeni bir uygarlığı yaratacak olan küreselleşme, kapitalizmin her türünden nitelikçe farklıdır. Tarihin gelişmeleri ve bu güne kadar belirmekte olan ilerlemeler böylesi bir yeni uygarlığın ilk adımlarına işaret etmektedir. Bu da Kapitalizmin hiçbir evresine tekabül etmez. I ve II. Dünya savaşlarının dile getirdiği gerçekler de bunu anlatır.

Bu noktada, dördüncü evre diye tanımladığın “iletişim teknolojisi sonucu ortaya çıkan dönem”in her verisini, bence kapitalizme mal etmemek gerek. Bu evrede yeni doğan ama henüz güçlü olmayan, yeni mülkiyet ve üretim ilişki nüvesini, yeni bir uygarlığın belirtilerinin kapitalizm içindeki hali olarak algılanmalıdır derim. Eskiyen kapitalizmin hala egemen olduğu ancak onun içinden doğan ve daha uzun bir süre at başı yürüyecek olan ve sonunda hakim olacak yeni ilişkilerin ilk nüveleri, ip uçları olarak görmek gerek. Bu açıdan Dördüncü Evreyi de kapitalizmin küreselleştiğine bir veri olarak göstermek imkansız gibi geliyor bana. Bu doğal iktisadi evrimin iç içi gösterdiği gelişmede, iki tür küresellikten bahsetmek bence daha mantıklıdır;biri, bilişim çağının açtığı yolda ikame olmaya çalışan ve tüm insanlığın ortak yeni değerlerini tarihsel bir gelişme olarak tespit eden küreselleşme ki, egemenliği kaçınılmaz olan olumlu küreselleşme budur ve bunun taraftarı ve mücadelecisi olmak gerek, diğeri ise bu gelişmeyi kesintiye uğratmak için siyasi baskı ve dayatmalarını küreselleştiren tutumların insanlığa dünya ölçeğinde yaptığı olumsuzluklarla temsil edilen ve sonuçta mahkum olacak olandır.

Kapitalizme, bir mülkiyet ve üretim ilişkisi olarak ait olan hiçbir şey nitelikçe küreselleşmenin ifade ettiği niteliği tanımlamaz derim. Akademik ölçekte bir belirleme yapılacaksa durum budur. Yok günlük siyasal yazım ve söylemlerde bir tür yaygın olma halini, dünyanın her yerinde etkisini gösterme halini (evrensel siyasi baskılar, savaş dayatmaları , işgaller vb) anlatmak üzere bir olumsuz küreselleşmeyi ifade etmek ise, bizimde yaptığımız bir şeydir. Ancak bunlar, küreselleşmeyi tanımaz.

Bilindiği gibi, Batı uygarlığı her yönüyle (ekonomi, sosyal, siyasal, sanat, kültür vb.) dünyamızın her köşesinde etkin olarak yaşamaktadır. Bir uygarlık olarak diğer tüm uygarlıklar gibi evrenseldir (((Sümerlerin ekim biçim çizelgelerini, 60’lı zaman bölümlemelerini vb..., Firavunların sulama sistemlerini vb... bu gün hala kullananlar ve düne kadar dünyanın her alanında insanlığın kullandığı uygarlık unsurları olarak işlev görmüştür))). Etkin, en önde, en tercih edilen ve bu anlamda “küresel” olan bir uygarlıktır. Ancak bu uygarlığın üretim ilişkileri, her yerde birbiriyle rekabet içinde kendi yeterlilikleriyle kendini sürdürebilir konumda korumaktadır. Henüz üretim sistemi gerçek bir küreselliğe ulaşamamıştır. Şöyle bir örnekle izah etmeye çalışayım, bir ülke ya da ulus ölçeğindeki kapitalist üretimi düşünelim. Ulus ekonomisi ülkenin tüm köşelerine, Pazar açısından egemen olması bir yana, ulusal üretim birbirinin devamı zincir halkaları gibi birbirine bağlanmış durumdadır, bir köşeden elektir enerjisi gelir, bir başka köşeden hammadde gelir, bir başka uçtan işçilerin gücü, bir başka yerden, ulaşım etkinlikleri, bir başka taraftan üretimin bir kısmı ve diğer taraftan üretimin ana gövdesi oturur. Yani üretim ulus çapından birbirinden koparılamaz bir ağla bağlanmış olarak kendini ikame etmiş olur. İşte kapitalizm kendi özelliği dolaysıyla, üretimi bu tarzda, bir ülkede gerçekleştiği gibi dünya ölçeğinde, küreselleştirememiştir diyorum. Üretim ilişkileri ve üretimin dünya çapında küreselleştiği zaman ise o ilişki kapitalize ilişki olmayacaktır. Kapitalizm bu yanıyla (üretim sistematiğiyle) ülkesel, ulusal kaynaklı olmaktan henüz nitelikçe kurtulamamıştır. Doğası gereği de kurtulamayacağı kanaatindeyim, kurtulabileceğini iddia etmek, kapitalizmin insanlığın son uygarlığı, kendi kendini yeniden üretebilen ilk ve son uygarlığı, ölümsüz ve sonsuz uygarlığı olduğunu söylemektir ki, bu tarihin uygarlıklar kanununa ve doğasına aykırıdır. Bu yüzden, Kapitalizmin bağrında doğup büyümekte olan yeni mülkiyet ve üretim ilişkilerini kapitalizmin doğasından ayırarak algılamak çok önemlidir. Bu yeni ilişkilerin özgürleşmesine öznel katkının tek yolu da budur.

Tekrarla, küresel mülkiyet-üretim ilişkisi nüveleri olarak değerlendirilebilecek oluşumlar, kapitalizmin bütün sistemiyle çatışma halinde özgürleşmek, kendine ait kurum, kuruluş, yasa, kültür, sosyal ve siyasal ilişki ikama etme mücadelesini artan oranda vermeyecektir. Feodal dönemin krallıkları altında burjuvazinin durumunu göz önüne getirdiğinde, küresel ilişkilerin kapitalizm egemenliği altındaki konumlarını daha iyi anlamak mümkün olacaktır. Bu çerçeveden kurtulmaya başlayan eğilimlerin hızla kapitalizmi dönüştürmekte, yeni bir uygarlığın nüveleri olarak kendilerini ikame etme durumunda oldukları gözlemlenmektedir. Ve bu gelişmeye karşı kapitalizmin siyasal küreselleşmeyle karşı durma, bastırma çabalarının yükseldiğine tanık oluyoruz. Bir ince çizgiden bahsediyoruz, detayları dile getiriyoruz, yoksa normal bir yazıda “kapitalizmin evrenselliğinden”, “dünya çapındaki işlevlerinden” vb bahsettiğimiz hiçte az değildir. Ancak gerçek bir nitel küresel üretim ilişkisi, kapitalizmin değil onu aşacak olan ve bilimsel teknik devrimin tüm verilerini, bir üretici güç, üretim ve mülkiyet ilişkisi kapsamında ikame edecek olan sistem tarafından gerçekleşecektir. Sanırım böylesi, gelecek bir evrede sınırlar ve onlarla ilgili devlet türleri, yasalar ve kurumlar eski bir tarihin kayıtları olacaktır. Avrupa birliği (tutarlıca devem etmesi için, yeterli nesnel dinamikler bulunuyorsa), böylesi bir adımın, yerel adımı olarak ilk nüveleri için bir başlangıç sayılabilme ihtimali vardır. Bu bile küresel bir üretim ilişkisi ve mülkiyet ilişkisi anlamına gelmez. Bunun dünya ölçeğinde bir adım olması gereklidir. ((( Unutulmamalı kapitalizm feodalizmin bağrında, 800 yıl gibi bir uzun süre, gelişmesini sürdürdü, küresel ilişkilerin de bir süre daha koltuk altında olması kaçınılmaz gibidir )))

Küreselleşmenin ayrıcı özelliği, üretim niteliğinin evrenselleşmesidir. Yani üretimin tek bir coğrafyada kendi kendine yeterli olarak çalışamaz hale gelmesi tüm dünya ekonomik işlerliğinin birbirini tamamlaması ve bunun dışında kalanların var olma şansını kaybetmesidir (yaşarlar ancak dünya üretim ve tüketim mekanizmaları içinde niteliği belirleyecek konumda olamazlar; mesela bu günde organik tarım denilen şey yapılmaktadır. Sende bilirsin ki organik tarım, tarihin en ilkel tarımsal üretimidir, modern aletlerle yapılsa da, köleler, serfler yada tarım işçileriyle yapılsa da küresel üretimin belirleyici biçimi değildir.) Bu günkü verilerle Kapitalizm bu aşamaya gelmemiştir. Üretimin niteliğini belirleyen mülkiyet ve üretim ilişkileridir, (hammaddeler nereden gelirse gelsin, tüketim hangi ölçüde evrensel olursa olsun ki, bunlar, üretimin niteliğiyle ilgili veriler değildir.) Üretimin niteliğiyle ilgili veriler ki , bu bir “fabrika üretimi”dir, kapitalizm için, hammadde+iş gücü+üretim araçları> meta süreciyle temsil edilir. Bu gün bu süreç hala dünyanın dört bir köşesinde, her ülkede bir birinden bağımsız (göreli) gerçekleşebilir ve tüketim metasını üretip tüm dünyaya pazarlayabilir. Elbette ki, bilim ve teknoloji devrimleri, bilgi çağı ve bilginin üretim özellikleri bu sistemi zorlamaktadır ve gerçek anlamdaki küreselleşmeyi, üretimin niteliğini küresel yapmaya, geri dönülmez bir tarzda küreselleştirmeye doğru itmektedir. Zaten tarihin tüm ileri uygarlıkları ya da yeni üretim ilişkileri, eskinin bağrında böyle doğar, onunla uzun bir yolu da birlikte yürür, ama sonunda egemen olur.

Bu sürecin başlangıcında olduğumuzu gözlemlediğimi ifade edeceğim. Bu gün için, belirtmeye çalıştığım küreselleşmenin karşısındaki en büyük düşman kapitalizmdir. Çünkü bilgi çağının verileri üretimin niteliğini değiştiriyor. Mülkiyet daha da küçük parçalara bölünüyor, ileri teknoloji devreye girerek bu küçük mülkiyete inanılmaz bir üretim dinamiği kazandırıyor, bilgi üretimi diye bir olgu gelişti ve bunun üretimi artık bir fabrikada, kapitalist meta gibi üretilemiyor. Alınıp satılıyor ama kapitalist meta üretim tarzıyla üretilmiyor. Bilgi kapitalistlerin gölgesi ve kararları altında üretilse de onların üretim sistemine ait bir meta olarak üretilmiyor, kendine özgü ilişkileriyle kendini ayırıyor. Bilgi üretiminin niteliği tamamen değişik. Kolektif insan akıl birikimlerinin evrensel dönüşümünü iletişimini gerekli kılıyor. Bunun sonucu sanal bilgi ve sanal üretim denilen ve hızla evrensel üretimin omurgası haline gelmeye başlayan hiç bilmediğimiz yepyeni bir nitelik gelip kendini dayatmaya başladı. Bu gelişmeler (daha binlerce şey eklenebilir) kapitalizmi daha huysuz, siyasi tekelciliğe daha da eğilimli, küresel ölçekte daha sert ve acımasız bir tarzda eskimiş üretim tarzını koruma güdüsüyle davranır olmaya götürmüştür. Bilişim çağının verilerini olduğu gibi üretim sürecine sokması halinde,sisteminin tamamen dağılacağını sezinledikçe daha da tutucu davranıyor. Tıpkı, feodallerin verimsiz dev arazileri karşısında, nispeten küçük özel toprak mülkiyeti üzerinde yapılan, aletli ve kimyasal kapitalist tarımsal üretimin inanılmaz başarısı, bir başka düzlemde kapitalist üretime karşı küresel üretim tarafından icra edilmektedir. Bu da kapitalist üretimi boğmakta, siyasal müdahalelerle bu sürecin egemen olması engellenmektedir. İnsanlık için inanılmaz bir ilerleme sağlayacak, maliyetleri düşürecek, üretimi artırıp sosyal karakterini derinleştirecek küresel üretim kapitalizmin engelleriyle boğuşmak mecburiyetinde kalmaktadır. Bu gerici girişimler zaman zaman, tüm insanlığa yıkıcı sonuçlar dayatıyor. II. dünya savaşında bu yana inanılmaz sayıda bölgesel savaşların körüklenmesi ve Afganistan, Irak gibi büyük operasyonlar, bunun yakından ilgili yanlar taşıyor.

Bana göre kapitalizm, feodalizmin bağrında gelişirken feodal büyük toprak mülkiyetin ve üretim tarzını nasıl ki, daha küçük ama daha üretken mülkiyet ilişkisiyle, feodallerin boyun bağı haline getirdiyse, bu yeni tarihsel gelişme, gerçek küreselleşme de, kapitalist mülkiyet ilişkilerini, üretim ilişkilerini kapitalistlerin boyun bağı haline getirmektedir (işin başında olduğumuzu unutmadan). Şu an tüm verileri ortaya çıkmış değil, tıpkı 14-15. Yüz yılda kapitalizmin feodal sistemdeki hali gibi bir aşamadayız denilebilir (zamanın akış tarzının bu çağda çok hızlı olduğunu aklımızdan çıkarmadan, geçmişin yüz yılları bu kesitte on yıllar gibi değerlendirilebilir).

Yeni süreci tanımlayacak formüller önermek ve formüllerle çok karmaşık bir süreci basitleştirmek benim algılayış sınırlarım içinde olmasa da, kendimi bir falcı edasına koyup,anlatımlarımın daha basit algılanışı için, şöyle bir formül önerilebilir; Dev ve hantal “fabrika üretimi”nin aşılarak, ulus özelliği olmayan ve ulusal bir devlete bağlı bulunmayan (!) daha dar bir mülkiyet ve üretim ilişkileri ortamında, bilgi emeği (!) (bilgi+iş gücü)+Sanal madde+sanal bilgi>sanal üretim >>>> hammadde+iş gücünü tamamen tali palana itmiş, ileri yüksek teknoloji> kullanım değeri ağırlıkta ürün diye, formül önerisine bir giriş sunulabilir ((( samimi olarak belirteyim, gelecek üretim ilişkisi için bir formül önermek çok erken ve bunu erken yapmak ta ciddi bir çaba olmasa gerek derim, ben bu formülle, kapitalizmle farklı olacağı vurgusunu pekiştirmek amacını taşıdım. Formülde yer alan “sanal” tanımlamaları, sürecin tanımlanması açısındandır, bu formülün son halkasında bir üretim olacaktır ve insanlar, gerçek anlamda, yiyip, içip, giyinip, binip vb. tüketeceklerdir. Ancak dünya ekonomisinde, ulus ya da ülke sınırlarında yapılan, tamamlanabilen bir üretimin dünya çapında yaşama şansı imkansız olacaktır, el işçiliğinin fabrika üretimi karşısında uğradığı hezimet gibi, fabrika üretimi de küresel üretim karşısında hezimete uğrayacaktır))). Dikkat et bu formül bile kavramsal açıdan kendini kapitalist düzlemden kurtaramamıştır, nedeni de, henüz bu verilerin tüm yönleriyle açığa çıkmamasıdır. Gelecek kuşaklar, bunu tanımlamakta güçlük çekmeyecektir umarım. Bununla ilgili olarak, “devrimcilik ve devletçilik” başlıklı makalede ve diğer her makalelerimde vurgularla bunun üzerinde durdum.

Ayrıca, bana göre kapitalizm (ya da emperyalizm), küreselleşmeye karşı amansız bir savaş içindedir. Bunun en tipik ifadesi, bilim ve teknoloji devriminin doğal sonuçlarına götürmemesi, iktisadi açıdan dizginlemesi ve tekel, tröst, holding gibi ulusal sınırları da aşan, dev ekonomik etkinliklerin artan karları için siyasal küreselleşmeyi, yani siyasal kararları tüm dünyaya rağmen ve ona karşı kullanma çabası içindedir. Yeni bir uygarlığın, eski uygarlık içinde gelişirken, bir dönem iki zıt ilişki sisteminin birlikte yürümesi görüntüsü içinde bir geçiş süreci yaşanmasına karşın, Sistemini dönüştürme kapasitesine sahip olamayan kapitalizmin gösterdiği siyasal ve askeri direniş, dünyamızın tüm dengelerini de alt-üst ettiği gözlenmektedir. Ekonomik gelişmelerin dayattığı, yeni evrensel kurum ve kuruluşlar, mantar gibi türeyip yerleşirken emperyalistlerin, çıkarlarıyla çeliştiği noktada bu tür kurumları nasıl işlevsiz kıldığı ve bunların yaptırımlarından kaçınmak için türlü yöntemlere baş vurduğu gözlemlenmektedir. Ancak binlerce unsuruyla sıralanabilecek bu türden veriler, nesnel, ekonomik, bilimsel ve teknolojik ilerlemelerin üretim ilişkilerinde gerekli dönüşümü sağlayana kadar geçecek olgunlaşma ve egemen olama sürecinde, kapitalizmin gerici bir siyasal küresel dayatmalara, tek kutuplu adaletsiz bir dünyada ısrara devam edeceği açıktır. (bu sürecin süresi kolektif insan aklının etkin ve yoğun bilimsel üretimlerine, bu üretimlerin üretim tarzında yapacağı etkin ve geri dönülmez dönüşümlere ve bunların yaşamda ikamesi için gerekli öznel, ilerici mücadelenin etkinliğine bağlı olacaktır)


Satırlarımı sonlarken,

bu konudaki belirlemelere ısrarlı yaklaşımımın, belki bu günden yarına hiçbir faydası olmayacaktır. Doğmamış bebeğe don biçmek gibi bir şey. Ama aydınlanmanın başka yolu yok, düşünmek, yazmak, tartışmak, eleştirmek, değiştirmek, etkin ve edilgen olmak hepsi bir arada. Bu konulara öncelikle özgürlükçü, ilerici, demokrat, devrimci kesimlerin çok kafa patlatmaları gerek diyorum. Aksi durumlarda, bir bunalım ve çöküş sürecinde kafaların nerelere kadar dağılacağını kestirmek kolay olmayacaktır.


Taleplerimiz haklı ise, o taleplere uygun önermelere de sahip olmalıyız. Bunun için bu tartışmaları kesilmeden yapmakla yükümlü olduğumuzu hissediyorum. Gerçi bizim iletilerimiz birer hatırlatma sınırında duruyor. Bu bile, okuyucuya ulaşırsa, bir gün, bir yerde, satır aralarında da olsa, hakkettiği yeri bulmakta geç kalmaz.

(.............)


Azizim,
iletimin sonunda güzel çalışmaların için bir kez daha ellerine sağlık diyorum.

Baki selamlar. Mihrac Ural

Derleyen:Faiz CEBIROGLU

Hiç yorum yok: