SURİYE'DE İÇ KANAMA

SURİYE'DE İÇ KANAMA

Mihrac Ural - 8 Haziran 2012 / Cuma

Suriye'de sahnelenmek istenen kirli oyunun ikinci perdesi "iç kanama" olarak tanımlanabilir. Şer güçleri bunun için kolları sıvanmış durumda.

Suriye, boyun eğmedikçe, teslim olmadıkça, hezimete uğrayan şer güçleri “yaratıcı anarşi” taktiğiyle eli kanlı vatan haini Müslüman Kardeşler şebekesini, gerginlik ve kaos yaratmak üzere askeri eylemlere yönlendiriyor; askeri açıdan anlamsız, ölümden başka bir yolu olmayan süreçlere zorlayarak, genelde yaratmak istedikleri kaos için çırpınıp duruyorlar. Her defasında da hezimet ve iflasla yüz yüze kalmalarına rağmen, dönüp bir kez daha aynı kirli oyunu denemekten geri kalmıyorlar; ellerini hiç bir şeye bulaştırmadan kardeş kanı dökerek, komşuluk ilişkilerine tarihsel düşmanlıklarn yaratarak sahnelenen bu kirli oyun, bölgemizi tarihinin en kanlı çatışmalarına doğru sürüklediğini iddia etmek abartılı olmayacaktır...

Her türden barışçıl gösteriyi bir kenara iten, tüm gücünü rastgele askeri eylemlerle güvensiz bir ortam yaratmak için harcayan şer güçleri bu kesitte Suriye ordusunu temel hedef olarak seçmiştir. Silaha sarılan her muhalfetin tek yolu bu olsa da, Suriye de budurumun birden çok nedeni bulunmaktadır. Bunların başında da, halkın ortaya koyduğu siyasi iradeyle ordunun gösterdiği siyasal duruşun aynılaşması, şer güçleri için taşınması mümkün olmayan anlamlı bir mesaj olmuştır.

Suriye ordusu, Suriye halkını en yalın temsil eden, siyasi iradesini ilkeleştiren bir güç olduğunu 15 aydır süren zorlu ve sorunlu süreçte hiç bir sekme yapmadan gösterimiştir. Suriye ordusu, Suriye mozaiğinin bir yansımasıdır. Ancak bu farklılıklar Suriye kimliği altında diğer tüm kimlikleri hazmetmiştir. Bu gücün ortak paydasında ülke sağlam bir koruma içinde olmaktadır. Bu ise Suriye'yi emperyalist-siyonisit güçlere, Erdoğan yönetimi gibi hayasız komşu yönetimlerine, Katar-Suudi gibi tarihsiz ve kimliksiz gerici öbeklere karşı direnişinde güçlü kılandır. Bu nedenle birincil hedef haline gelmesi kaçınılmazdı. Suriye ordusu üzerine çok oyun oynandı, parçalanması içinh çaba sarfedildi akıl zoru mali kaynaklar döküldü ama sonuç alınamadı. Suriye omldusu direndikçe de birincil hedef olmaya başladı.

Irak örneğinde olduğu gibi, devleti çökertmek, siyasal iradeyi kırıp esir etmek için, orduyu yok etmek gerekiyor. Irak'ta bunu yaptılar. Ancak Saddam diktatörlüğüyle Suriye’nin halkçı yönetimi ve halkçı ordusu arasındaki farkı anlamadıkları için, aynı akılla farklı verileri dizayn etmeye çalıştılar: Bu da iflasla sonuçlanıp durudu.

Orduyu merkezi hedefe alanların bu aşamadaki yönelimleri, subay katliamlarıdır. Birçoğunda açıkça İsrail parmağının olduğu bu kıyım (11 Hava subayının ilk katliamların hedefi olması gibi) subay kaçırmak, fideye istemek, anında kalleşçe öldürmek gibi, bin bir çeşit vahşet türüyle icra edilmektedir. Bu kıyım, istenilenen tam tersi sonuçlar yaratıyor. Ordu daha çok halkıyla kenetleniyor vedaha güçlüce eli kanlı şebekelerin tetikçiliğini yaptığı  girişmleri hezimete uğıratıyor.

Suriye ordusu, bir halk ordusudur ve halk, şehit üzerine şehit ekleyerek eli kanlı cürüm şebekelerine “biz ordumuzun arkasındayız, biz ülkemizin ve direnme değerlerimizin arkasındayız, size ve sahipleriniz dünya şer güçlerine karşı şehit üzerine şehit ekleyerek mücadele edeceğiz”  diyerek haykırıyor. Suriye halkı, halkçı yönetimi ve reformları desteklediğini fiili çabalarıyla ilan ederken ortaya koyduğu kararlı tutumu  Ordusunun arkasında durarak da ifade ediyor. Bununla halk, siyasal iradesini mücadele sahasında ordusuyla eşitlemiş olup, ortak paydada ifede ediyor.

Suriye ordusu tüm ulusal kurtuluş savaşları ya da feodalizme karşı yapılan ilerici, demokratik halk devrimleri ardından kurulan halk ordusudur. Bu ordu halkın çıkarlarını, halkla birlikte, halkın bağımsız siyasi iradesini temsil ediyor; farklılıklarıyla ortak bir üst kimlik oluturmuş olan Suriye, sosyal, siyşasal yaşam içinde kurduğu dengeleri ordu içindede kurarak, ötekileştirici  eğilimlerin önünü kesmiş ülke birliğe etrafında saflarını sıklaştırmıştır. Ordu  bu birliğin bu saflaşmanın eng üçlü ifadesi haline gelmşitir.

 

Bu ordunun en yüksek rütbeli subayları bile hiç bir ayrıcalıkları olmadan halkın arasında yaşar, bir milis ordusu gibidir. Kapitalist ülkelerdeki ordulardan farklılıklar nitelikçedir. En yüksek rütbelerin aylık gelirleri 500 doları geçmez, 200 dolar alan subaylar bir ayağı tarımda olmanın sağladığı küçük ek gelirleriyle, ortalama gelir düzeyinde yaşarlar. Ordu, Suriye halkının günlük yaşantıda rastlanılan ortalama insanlardan hiçbir farklılığa sahip değildir. Suriye ordusunda kast sistemi yoktur, en yüksek subayın yediği ve içtiğiyle en alttakinin yiyip içtiği aynıdır. Ordu 1963 devrimiyle başlayan siyasi eğitim çalışmalarını, parti birimleri gibi haftalık toplantılarla sürdürür. Halkın bir parçası ve siyasal açıdan çok sıkı disipline olmuş bir siyasal örgütsel ağa sahiptir. Bu ağ, dünya olaylarına karşı duyarlı yapar gerçek düşmanlarını iyi bilmesini sağlar.

SURİYE ORDUSUNUN İLKESİ

Bilindiği gibi her ülykenin ordusunda kuruluş amacı bulunur; ülkü denilen hedefi belirlenir. Cumhhuriyet kuruluyşundda Türk ordusunun ülkesi "yurtta suluh cihanda sulh" olarak belirlenmiştir. Osmanlıdan çıkışın verdiği bilinçle, Sevr anlaşmasının açıkça ifade ettiği büyük korkunun etkisi altında, kendine ait olmayan milyonlarca km kareden kaçışın baskısı altında, Lozan anlaşmasının verdikleriye yetinmek zorunda kalıp, güç bela kurulabilen Cumhuriyet akılı bir yaklayşımla ordusunun ülküsünü  belirlemiştir.

Her ülkenin kendine has tarihinin anlamlı kıldığı ülkülerle ordularını biçimlendirmişlerdir. Suudi gibi ülkelerin ordusu klarlığı ve krallık ailesini kurumayı ülkü edinmliştir. Katar ve körfes ülkeleri prensliklerinde de ordular böylesi bir amaç etrafında şekilendirilimşitir. Bu tarihsiz ülkelerde ne övatan ne halkın çıkarının bir önemi bulunur, her şey krallığın ve hakim ailenin çıkarları esas alınarak düzenlenir.

Suriye ordusunun ilkesi ise, İsrail'in yayılmacı düşmanlığına ve emperyalizme karşı mücadele olarak belirlenmiştir. Bu ülkü gerçekte tüm bölge halklarının çıkarlarını temsil eden bir ülküdür. Zira bölgenin son yüz yıllık siyasal, ekonomik, sosyal, kültürel ve askeri tarihinin merkezinde emperyalizme ve siyonizme karşı mücadele bulunmaktadır. Bu aynı zamanda Filistin davası ve tüm Arap ülkelerinin gasp edilmiş hakları için mücadeleyi temsil etmektedir.

Suriye ordusu bu ülküsüyle, halkının çıkarlarını temsil eden ve ona dayanmakta güven içinhde olan bir ordudur; orduların tek güvenlik kaynağı da budur halkına dayanmaktır. Bu nedenle Suriye halkı ordusu için şehit üzerine şehit vernmekten geri kalmamaktadır.1980 sonrası dönemin bire bir gözlemcisi olarak bu gerçeği kendim gözlemlerimle de bir çok tarihi olayda tespit etme imkanı buldum. 80'li yıllar, İsrail'e karşı her alanda yürütülen savaş (özellikle 1982 Haziran savaşı) ve eli kanlı Müslüman Kardeşler Örgütü şebekelerine karşı yapılan mücadele bunu yeterince açık hale getirmiştir.

Oysa, kapitalist ülkelerde, emperyalist kuklası, NATO uşağı ülkelerin orduları tam tersi bir duruş içinde olmaktadır. Sık sık askeri derbelerle toplumu dizayn etme çabaları ise bu orduların kendi halklarına neler çektirdiğini anlatan dehşet tablolarıyla doludur.

Suriye ordusu halkın bir parçası ve onun idealleri için savaşan bir ordudur, halkını koruyan ve halkına karşı asla suç işleyecek girişimlere izin vermeyen bir güçtür. Bu nedenle "Humat el diyar" (vatan koruyucusu)  olarak adlandırılır. Yarım asırlık tarihinde, karyşı devrim  isyanlarına, vatan haini satılmış şebekelere karşı halkı korumak için gösteridği fedakarlık kadar ülküsü olan siyonizme ve emperyalizme karşı mücadelede on binlerce şehit vererek sergilediği duruş, bunu anlaktmaya yeterlidir.

Suriye ordusu bu yapısıyla halkın bir parçası olarak en yüksek ve en alt rütbeleri aynı tarzda yaşar arada nitelik farkı görülmez. Emekli olan yüksek rütbeliler bile halkının arasına, tarlasına ya da mahallesine sıradan bir vatandaş olarak döner. Bu durum, çoğu zaman sıradan bir ordu görüntüsü verse de disiplinsiz gibi görünse de  ülke koruması, toprak korumasında halkıyla iç içe mücadele eden bir duruş sergileme güç ve kaynağına sahiptir. Bunu her savaşta ve her ciddi siyasal olaydada göstermiştir. İşte bu ordunun ilerici, laik, demokrat subayları ülkenin de laik, demokrat, ilerici, direnmeci çizgisinin ifadesi olarak işlev şekillenmiştir.

Buradan bir soyutlama yapacak olursak şunu söylemek yanlış olmayacaktır; her ülke ordusu kadar laik, ordusu kadar ilerici, demokrat, anti-emperyalist ve anti siyonistir... 

Suriye ordusu ve subayları bu özelikleriyle, bölgenin ve bölge halkları adına, siyonizme emperyalizme karşı direnmenin sembolüdürler. Bu ordunun subayları halkın çıkarları için bir garantör güçtür. Okuyan, düşünen. siyasal açıdan söyleyecek sözü olan, bölge ve halklarının çıkarlarını düşünen subayların oluşturduğu bir halk ordusudur…

Suriye, bu zorlu sürecinde bir yıl içinde, devrim gibi siyasal reformları, sivil anayasa ve üç seçimi (mahalli seçimler, anayasa referandumu, parlamenti seçimleri) başarıyla ikame etmesinin koruyucu gücü de orrdusu olmaştur. Oysa, Türkkiye'de tüm yönetimler demokratik reformların önündeki engeli ülkedeki güvenlik ortamı olarak göstermiş, halkı aldatmaya yönelmiştir.

Suriye ordusunun halkıyla bütünleştiği yerde tam burasıdır en güç koşullarda, en güvensiz ortamlarda bile reformları durdurmamak bunu ifade etmiştir. Halkın gücüne dayanan yönetimler gibi ordular da dik durma şansını böylece yşakalamış olur. Suriye'nin direnme tarihi ordusunun tarihiyle böylesine sıkı bağlarla bağlıdır.

Eli kanlı şebekeler, işte böylesi bir orduya karşı dış güçlerin tetikçiliğini yapıyorlar. Adam kaçırma, kaos, gerginlik, moral bozma ve halkı aile içinden vurmak için kıyımlar yapmaktadırlar.  Bunlardan bir kaç örnek her şeyi anlatmaya yeter...

 KAÇIRMA-KATLETME

Otobüs garında banklara oturan bir orta yaşlı insan, giyimiyle kuşamıyla sıradan bir vatandaş. Tam arkasından iki kişi yaklaşıyor, birinin elinde kamera, diğerinin elinde tabanca. Filim çekimi gibi, silahlı kişi adamın tam sırtına 2 m mesafeden üç el ateş ediyor, adam yere yığılıyor... Çekim bir kaç saniye de yerde yatanı gösteriyor... Katledilen kişi Amid rütbesinde bir subay(Albay-Tuğgenaral arası bir rütbe). Yerde boynu bükük ölüyor.. Suçu Alevi olmak. Vatansever duruş sergilemek…

 

Dr. Mühendis Amid Mehammed Aslan, Kırdaha yöresinden. Askeri bir kuruluşta memur konumunda. Her gün Deraa yönünde yerine gidip geliyor. Önlemlerin almış, sivil giyiniyor, özel arabasıyla görevli olduğu yere ulaşıp dönüyor. Takip edilmiş, yolu kesiliyor ve ayaklarına altı kurşun sıkılıyor, o an elini tabancasına atıyor, ölmeden önce, o da eli kanlı şebekeleri vuruyor. Amid Mehmet Aslan yere seriliyor.. Facebookta yerde yatan cesedini yayınlıyorlar ve utanmadan şöyle yazıyorlar; "alçak Mecusi Alevi subayı katledilmiştir, ruhuna lanet olsun" ... 5 çocuğu hanımı ve ailesi ölümleri yaşıyor… Cenazesine katıldım, karısı kendini mezara attı, “beni de beraber gömün, aşkım öldü ben artık yokum“ dedi. Göz yaşları sel oldu boşaldı...Yürekler kan ağladı, Alevi  dağları inledi,herkes hüzne ortak oldu…Herkes gibi ben de kan ağladım...

 

Bu satırları yazarken (7 Haziran 2012 / Perşembe saat 23:00) Şam otoyolunda Nebek mıntıkasında, otobüslerin mola verdiği tesislerde Raid (yarbay) Firas Ahmed İsmail kaçırıldı. Ailesi perişan kan ağlamaya başladı...    

 

Siviller subaylar kadar kaçırılanlar arasındadır. Bir iki örnekle yetineceğim;

Üç memur Zeyzun setinde çalışıyor. Bölgeye elektrik üreten, petrol yakıtlı enerji merkezi.Yörenin köylerinden insanlar çalışır, ekmek parasını kazanır. İş çıkışı üç teknisyen kaçırılır, Cisir el Şuğur ilçesine bağlı Stabrak köyünden, Alevi. İki milyon fidye istenir (yaklaşık 30 000 $). Cebel el Zaviye  bölgesinde tutsak oldukları öğrenilir.

 

Hamami köyünde üç kişi alınır. Vatansever Sunni insanlar; iki gün sonra ikisinin kafaları kesilerek kol bacakları ayrılarak sokak ortasına atılırlar...

Cemiliye'den Ziraat bankası müdürü Mahmut Hamdo kaçırılır. 3 milyon fidye istenir öldürülesiye dövülür, para karşılığı bırakılır.

Günlük adam kaçırma katletme sayısı yüzleri aşar... Ne askeri, ne ahlaki ne de siyasi bir başarıyla ilgili yanı olmayan bu olaylar, sadece yaratıcı anarşi planına uygun çalışır, kaos yaratma amacına hizmet eder. İstenen de budur.

Halkın iradesini kırmak, korku, panik, zaafa uğratmak ülkenin yönetilemez hale gelmesini sağlamak, devletin güvenlik sağlamakta aciz içinde olduğunu göstermek ve uzun sürede kan kaybıyla uygun bir ortamda, üçüncü aşama olarak belirledikleri “alan kurtarma”ya yönelmek...

İşte bu oyunlara direniyor ve her defasında dünya şer güçlerini ve ülkedeki vatan haini kuklalarını hezimete uğratıyor… bu iki güç esasında bir güçtür, halkın çıkarlarını savunun ordular bunun için uzun dönemde ülkede güvenlik olduğu kadar siyasal başarının da önemli bir etmenidir. Ancak bu kalıcı olan değil, kendini aşmakla yükümlü olan ve aşmak için Suriye’de olduğu gibi, sivilleşme yönünde devrim gibi reformları uygulamayı başaran bir yolda ilerlemelidir. Suriye’nin çok zorlu süreçten geçmesine rağmen verdiği ders, bu açıdan oldukça anlamlıdır…

KISSADAN HİSSE

Bu derse ülkemizin şiddetle ihtiyacı olduğunu belirtmek hiç de yanlış değildir. NATO uşağı bir ordunun Türkiye’sinde, Erdoğan gibi gericilerin, ordu üzerinde tepinmesi mümkün olabilmektedir. Bunun için yüzlerce subay kulağından tutulduğu gibi, zindanlara atılmakta, haklı-haksız yarığı kılıcı altında bitip tükenmez adaletsizliklere maruz kalabilmektedir. Halkın bir parçası olmayan ordulara halkın sahip çıkmaması da bundandır… Darbelerle, darbe planlarıyla, Osmanlıdan bu güne gelen ırkçı-milliyetçi, tek boyutluluğuyla ABD hizmetine koşulabilen, NATO uşağı olarak dünyanın farklı coğrafyalarında halkların birbirini doğraması gibi kirli işlere karışan bir ordunun halkı temsil etmesi ya da halkın onu el uzatması mümkün olamaz. Erdoğan gericiliğinin orduyu, böylesi siyasal kirlilik için kendine benzetmesi esasında eşyanın tabiatına uygundur. Bunlar halkın düşmanlarıdır ve işlevleri de birbirinden hiçte farklı değildir.