EKMEĞİN DİRENİŞİ

Mihrac Ural – 23 Nisan 2012 / Pazartesi

Halkın ekmeğiyle oynamak, dünyasal ve semavi yasaları çiğnemektir. Bu nedenle ekmekle oynanmaz o kutsaldır diye kadim insan topluluklarının oluşturduğu kültürel algılar, tüm diriliğiyle bu gün de gerçekçiliğini korumaktadır. Bu nedenle söylenmiş atasözü az değildir.  Bunu çok anlamlı kılan bir atasözünü biz Araplar “katı3 el a3nak vala katı3 el arzak” ( boynunu kes rızkını-ekmeğini- kesme) diye günlük yaşamımızda sık sık kullanırız. “Ekmek kokusu” bir başka tutkudur (Ekmek kokusu, benim tutkularımda yeri, çok başkadır); kıtlıkla bereketin simgesidir. Buğdayı bereket, arpayı kıtlık simgesi yapan halk söylencelerinin anlamı da buradadır.

Tam öyle bir şey. Suriye’de yürüyen kıyımın vicdansızlığı ve ahlaksızlığı üzerine çok şey yazdım eli kalem tutan tüm yüreklerde bu vahşet dayatmasını yazdı. Ama bu, başka bir şey; Halkın ekmeğiyle oynamak, canıyla oynamaktır boyun kesmekten de ağır bir cürümdür. Eli kanlı şebekeler, dış güçlerin vatan hainlerinin kirli ve karanlık amaçlarının birer maşası olarak buna da cüret ettiler. Suriye halkının devlet destekli ucuz ekmeğin tek ham maddesi buğdayın yüklü olduğu trene bombalı saldırı düzenleyerek, açlık, kıtlık yaratma barbarlığına da yöneldiler. Bununla, bir yandan askeri eylem koymuş olacaklar, bir yandan korku salacaklar, bir yeniden devlete meydan okuyacaklar, halkı ürkütecekler, insanları, hatta cesetleri parça parça doğrayıp dehşet salacaklar ve sonunda halkın ekmeğiyle oynayacaklar. İflasların birbirini kovaladığı bu seremonide, eli kanlı şebekelerin içine düştüğü açmaz artık doğrudan halkı hedef alan şaşkın eylemlere kadar uzanmış oldu. Buğday taşıyan tern bombalanarak raydan çıkıp devrilmesine ve buğdayın un fabrikalarına ulaşması engellenmiş oldu.

 BUĞDAYDAN EKMEĞE

Suriye’de ekmek algısı, özellikle devlet ve yönetim açısından, dünyadaki benzerlerine göre ekmek algısından çok farklı bir boyuta sahip. Bu ülkede ekmek, herhangi bir meta değildir, pazarla, pazarlıkla ilgili bir boyutun dışına çıkarılmıştır. Tanrısal bir lütuf gibi, hesabı yapılmadan üretilen ve Hz İsa gibi bitip tükenmeden dağıtılabilin yaşamsal bir beslenme kaynağıdır. Baas’çıların yaptığı bir ton olumlu ve bir ton olumsuzluk içinde, en kutsanacak veri ekmektir; pazar ekonomisinin her türden etkisi dışına çıkarmaktır. Suriye’de ekmek, dokunulmazlar arasındadır, insana ait olan ve kimsenin üzerinde oynamaya hakkı bulunmayan bir kırmızı çizgidir ekmek…

Sondan başlayarak anlatmaya çalışayım. Suriye vatandaşı 2 kg ekmeği 15 SL’ye alır (28 Kuruş TL). Ekmeğin ham maddesi buğday. Devlet buğdayı ham haliyle üreticiden, birinci sınıf ve ikinci sınıf diye 18-20 SL karşılığı satın alır. Devlet, vatandaşına ekmek sunmak üzere kilo başına 10-12 SL zararla işe başlar. Buna, taşıma, ayıklama, öğütme, kepeğin dışlanması ve ulaştırma süreçlerini eklediğimizde, 10-12 SL bir ek daha geldiği belirleniyor. Yani Suriye halkçı yönetimi vatandaşına ekmeği en uygun ve dokunulmaz bir fiyatla ulaştırmak için kilo başına yaklaşık olarak 22 SL zarara uğrar. Buna, “ekmeğe devletin patlığı destek” adı veriliyor. Yani 1 kg ekmek 30-32 SL civarında maliyeti varken, Suriye devleti vatandaşına bu ekmeği 7,5 SL karşılığı veriyor. 30 yıldır da fiyatı değişmeyen birçok temel gıda maddesinden bir de işte bu ekmek.

Devlet, köylüsüne dünya piyasalarının üzerinden bir bedel ödeyerek buğdayı satın alıyor. Yeryüzünün tüm ülkelerinde tarım ürünleri pazarda, arz-talep dengesine bağlı olarak üretici tarafından tüccarlara satılır. Ama Suriye’de üretici,  buğdayı devlete satmak için sıraya dizilir. Çünkü Suriye devleti, halkçı yönetimin iktidarında olmanın gereklerini yerine getirirken, piyasadaki rekabette buğdaya en yüksek bedeli ödeyerek halkına en ucuz ekmeği sunmaya çalışır. Suriye devleti halkına,  desteklediği ve koruması altına aldığı ekmeği en ucuza fiyata sunma kararlılığı gösterir. Buğdayın un ve ekmek olana kadarki serüveni ise yüksek maliyetle sonuçlanır. Buna rağmen Suriye’nin halkçı yönetimi, kilo başına 20-22 SL zarara rağmen vatandaşını ekmeksiz bırakmaz.

EKMEĞİN DİRİNEŞİ

Suriye’nin siyasal duruşu kadar ekmeği de bu açıdan direniyor demek yanlış olmayacaktır. Bu ülke, yaşamın her alanında böylesi direniş odaklarıyla halkın direnme bilincini güçlendirdiğini söylemek yanlış olmayacaktır. Bu, Suriye’nin yakın dönem tarihini oluşturan en önemli çizgilerden biridir. Bu noktada, halkın ekmek hakkının yolunu eşkıyalar kesti demek tam yeridir. Eli kanlı şebekeler, dış güçlerin yıkmak istediği Suriye ekonomisinin en temel dayanklarından biri olan ekmeğe saldırıyor. Bu, tıpkı Suriye halkçı yönetimin liderleri Beşşar Esad'la gerçekleştirdikleri reform paketinin yolunu kesmek gibidir; Suriye'yi bölgenin en demokratik ülkesi konumuna yükselten reform paketi, resmi gazede yayınlanarak halkın müktesabatı haline gelmesi karşısında çaresiz kalan dünya şer güçleri, bu hakkın kullanılmasını engellemek için, eli kanlı şebekeleri Erdoğan iktidarı maşasıyla salması gibidir. Hepsi yol kesme peşindedir; ilerlemeyi durdurma, insana, insanlığa, halka, halklara, bölge ve coğrafyalara yönelik karanlık çıkar amaçlarını ikame etme çabasıdır. Siyasettin, ekmekle  yollar böyle kesişiyor. Her ikisinide de halkın hakları gasp ediliyor. Meşruiyetin her soy ve boydan sınırlarını yıkan "Muhalefeti silahlandırma tezi budur.

Bu açıdan bakınca, direnmeyi bölgemizden yok etmek isteyen dünya şer güçlerinin hedefleri arasına Suriye vatandaşının ekmeğini de almış olması oldukça manidardır. Bu aynı zamanda eli kanlı şebekelerin kaçınca sınıf bir kukla olduklarının da önemli göstergesi. Vatan ihaneti diye bir şey varsa o da tamamıyla budur.

SONUÇ

Bu savaşta direnme güçler zaferden zafere koşuyor. Suriye halkının emkmeği de tüm baskılara, kahrdedici ihanetlere rağmen direnerek zafer kazanıyor. Bu ekmeği yemesine rağmen ona ihanet edenlere inat o da direniyor. Suriyede, karşılıksız eğitim sistemi halk lehine direniyor, Suriye'de karşılıksız sağlık da halk lehine direnmeye devam ediyor. Suriye'nin dostları yüryüzünün her köşesinde onun için direniyor. Biz Türkiyeli devrimcileri de Sureyi için elde silah direnmenin orta yerindeyiz barikatlerde, hedeklerde ölümüne bu ülkeyi ve halkını dış güçlerin şerrinden korumaya kararlıyız.

Suriye, hepimiz adına BOP ahmaklığının kolunu kanadını farklı dönemlerde kırarak bugüne geldi. Bölgede ikame edilmesine geçit vermedi.Bu gün de bu oyunun birinci perdesini zaferle kapattı. 1. Siyasi zafer kazandı ( Anayasa dahil, reform pakatenin halkının kazanımları arasına koydu) 2.  Askeri zafer kazandı (Humus'a çöreklenmiş Wahabi-Selefi şebekelerin ve ortakları vatan haini kuklaların karşı-devrimci askeri gücü yerle bir edildi. İdlip ve özellikle Canudiye beldesinin tamizlenmesiyle bu zafer noktalandı) 3. Diplomasi zaferi kazandı ( Kofi Annan palnıyla, bir yıldır Suriye halkçı yönetimi gayri-meşru ilan eden dünya şer güçleri, tek meşru gücün bu yönetim olduğunu itiraf etmek zorunda kaldı) 4. Mali zafer ( Suriye ekonomisinin dahileri özellikle Merkez Bankası Hakimi, piyasada karborsacılıkla ekonomiyi çökertmek isteyenlere unutamayacakları tarihi bir tokat attı. Doları dalgalanmaya bırıktı. Dolar 47 SL'den 110 SL'ye kadar tırmandı. Karaborsacılar bayram yaptı, maliye ha çöktü ha çökecek dediler. Dolar satın almaya yüksek fiat vermeye başladılar. Merkez bankası tam bu sırada, doların psikolojik sınırları zorladığı bir sırada, piyasaya 3 milyar dolar saldı (3 000 000 000 $ ). Devlet dolarını en yüksek kurdan sattı. Dolar bu büyük yığılma karşısında 70 SL'ye düştü. Tam 40 SL farkla düştü. Tarihte ender rastlanır bir piyasa oyunu oynandı. Devlet kasasına, bu kan emici  sülük karaborsacıların cebinden tam 1 miylar 200 milyon dolar çekmiş oldu. Devlet, bu zor cenhennemi koşullarda bile, böylesine yüklü bir kazancı net olarak elde etmesi bir mali zafer oldu)

İşte, Suriye ekmeğinin hikayesi de budur. Bu makaleyi "ekmek kokusu"na olan tutukumla yazdım, yazdırana buradan yoğun duygularımı iletiyorum. İkimizin de  ikinci anavatanı Suriye için ölümüne direneceğimizi bir kez daha bun-rdan da ilan ederim.