SURİYE İÇİN ADANA MİTİNGİ

TÜM GEREKÇELERİNİZİ ELİMİN TERSİYLE İTİYORUM....

SURİYE'Yİ KORUMAK İÇİN

GÖZÜNÜZÜ KAPATIP

ÇOLUK ÇOCUK, KADIN ERKEK, İHTİYAR GENÇ DEMEDEN

3 HAZİRAN ADANA MİTİNGE KATILIN DİYORUM.... (Mihrac Ural)
İŞTE ÇAĞRI …..

3 Haziran 2012 Adana mitingi…



EMPERYALİST İŞGALLERE, ORTADOĞUNUN KAN GÖLÜNE DÖNMESİNE,
HALKLARI DÜŞMANLAŞTIRACAK HER TÜRLÜ PRAVAKASYONLARA VE SAVAŞA HAYIR.
HAYDİ, MİTİNGE, BARIŞI HAYKIRMAYA.

Dünyada ve özellikle de Ortadoğu coğrafyasında sürmekte olan çatışma ve savaş, barışa olan ihtiyacı acil bir zorunluluk haline getirmiştir. Hayatın her alanında gerçek ve kalıcı barışı sağlamak, halkların dayanışma ve kardeşliğini gerçekleştirmek, vicdan sahibi yurttaşların tarihi sorumluluğudur.
Emperyalist güçler yeni pazar arayışlarına halkları feda etmekte, oluk oluk kan akıtmaya devam etmektedirler. Ortadoğu’da Müslüman kanı döken Amerika’nın, İsrail’den sonra en yakın müttefiki ve stratejik ortağı AKP hükümeti, Libya, Suriye, İran gibi ülkelere yönelik plan ve saldırılarda şevk ve heyecanla görev almaya devam ediyor. Kuzey Afrika ve Ortadoğu’da ABD’nin ve diğer emperyalistlerin dümen suyunda yol alan AKP hükümeti, Kürt sorununda da Türkiye’yi tehlikenin içine atıyor.
ABD’nin Ortadoğu’daki taşeronu olduğunu artık gizleme ihtiyacı bile duymaksızın ülke içinde savaş politikalarını artırma yönünde adımlar atan AKP, Suriye’ye yönelik saldırgan politikanın yürütücülüğüne soyunarak Ortadoğu’yu kan gölüne çevirecek tehlikeli bir yönelime girmiştir.
Suriye ve çevresindeki gelişmeler dikkate alındığında; Amerikan stratejisine bağlanmış politikaların Türkiye’yi bölgedeki bütün uğursuz çatışmaların girdabına ittiği görülmektedir.
Türkiye bugüne kadar savaşın bedelini en ağır şekilde ödemiştir. Savaşın değil, demokratik, barışçıl çözüm yollarının gündem olması için herkesi sağduyulu davranmaya davet ediyor, siyasilerin ve medyanın toplumda düşmanlık duygularını pekiştirecek açıklama ve yayınlar yapmak yerine, barış ve bir arada yaşam zeminini güçlendirecek somut adımlar atmalarını istiyoruz.
Ülkemizin de hak ettiğine inandığımız toplumsal barışın tesisi yönünde çaba göstermiş her türlü girişim ve eylemliliği önemsiyor, takdirle karşılıyoruz. Bütün bu onurlu mücadelelerin yeterli bir sonuç vermemiş olmasını üzüntü ile karşılamakla birlikte, barışın tesisi yolunda yılgınlığa ve umutsuzluğa kapılmıyoruz. Hangi siyasi görüş ya da geleneğe mensup olursa olsun, temel tercihini barıştan yana yapmış olan tüm kişi ve kuruluşları, ortaya güçlü bir ‘Barış İradesi’ koyabilmek için, bir kez daha güç ve eylem birliğine çağırıyoruz.
İşçiler, emekçiler ve ezilen halklar olarak tarihi bir görevle karşı karşıyayız. Bizler barışın tarafı olduğumuzu yüzlerce kez ilan ettik, buradan bir kez daha ilan ediyoruz.
Bizleri daha büyük felaketlere sürükleyecek öfke ve şiddeti dindirmenin, ötekileştirme-düşmanlaştırma duygularını ortadan kaldırmanın tam zamanıdır. Toplumun farklı kesimleri, halklar dost ve kardeşçe bir arada yaşama sevincinde ortaklaşsın istiyoruz.
Bu nedenlerle barış çığlığımızı bir kez daha yükseltiyoruz. Barışa geç kalmayalım. Silahlar konuştukça demokrasi, hukuk devleti ve insan hakları değerleri kayboluyor. Adalet ve hak ihlalleri her alanda genişleyerek büyüyor.
Savaş ortamında İşsizlik ve açlık büyür emek sömürüsü derinleşir, tüm emekçilerin hak arama eylemleri şiddetle bastırır, haklı talepleri göz ardı edilir.
Toplumsal muhalefet susturuluyor. Düşünce ve ifade özgürlüğü alanı daralıyor ve ağır bedeller ödeniyor. Silah sesleri devam ettikçe demokrasiyi inşa etmenin koşulları ortadan kalkıyor, yok oluyor.
Bu yol; Türk, Kürt, Arap her milliyetten Ortadoğu halklarına ölüm, gözyaşı ve yoksulluktan başka bir şey getirmeyecektir.
Halklarımız arasında düşmanlığı körüklemeye devam etmelerine izin vermeyelim.
Tüm emekçileri barış çalışmalarına katkı sunmaya, barışın tarafı olmaya, tarihsel ve kültürel gerçeklerle yüzleşmeye, barış’a destek olmaya çağırıyoruz.
Bizler, barışın sesini daha gür haykırabilmek için 3 Haziran 2012 Pazar Adil Gun

ü, Uğur Mumcu (İstasyon Önü) Alanında Gerçekleştirilecek Mitinge HALKLARIN DEMOKRATİK KONGRESİ OLARAK kitlesel katılacağız.
Barış için, kardeşlik için, evlatlarımızın öldürülmemesi için, savaşa dur demek için demokratik bir anayasa için tüm halkımızı mitinge katılmaya davet ediyoruz.
Halkların Demokratik Kongresi 3 Haziran 2012 Pazar günü, Saat: 15.00’de İnönü Parkında toplanarak buradan HDK bileşenleri pankart ve flamalarla miting alanına yürüyüş yaparak gidecektir. Tüm dostlarımızı İnönü Parkında oluşturacağımız yürüyüş kortejine katılmaya davet ediyoruz. Saygılarımızla. 29.05.2012ADANA HALKLARIN DEMOKRATİK KONGRESİ adına
Güven BOĞA

KİMLİK ÖRGÜLERİMİZİN TEMELTAŞLARI

Mihrac Ural - 23 Mayıs 2012 / Çarşamba

1960'lı yıllar, Seyidine Mikdat makamı önünde (Harbiye). Babamın kucağında, Şahsi kimliğimi, inanç kimliğim kadar belirleyen türbenin civarındayım.

Bu kutsal mekanlar bizi dünden bu güne taşıdı. Maddeci de olsanız katı bir inanç tutkunu da olsanız, isteseniz de istemeseniz de kimliğinizin örgüleri binlerce yılın derinliğinden çıkıp gelmiş haliyle bu ve benzeri kutsalların eseri olarak şekillenmektedir. Orijinalitenizi şekillendiren ve sizleri ölene kadar takip eden veriler burada harmanlanmaktadır; insan, doğa ve yaşama dair sentez ve soyutlamalarımızın çerçevelerinden biri ve en önemlisi bu alanların atmosferi ve mesajlarıdır. Kimse metafizikten söz ettiğimi sanmasın; böyle sananların handikabı bu inancın öğretisinin cahili olmalarıdır. Evrimci tezleriyle yeryüzündeki tüm inanç sistemlerinden farklı olan bu inancın insan ve doğa merkezli tezleri, pozitif bilimlerle ilgisi seyidina Hasibi’nin (kas) tüm yazımlarında ortak veciz olan “akıl süzgecinden geçmeyen şer-i olamaz” mealindeki soyutlaması çok şeyi anlatır. Kant bunu ancak 800 yıl sonra aydınlanma çağının şiarı olan “aklınızı cesaretle kulanın” biçiminde söyleyebildi...

Bu yaklaşım, fizik evrenini fizik yasalarıyla kavramamıza kapı aralar. Aklı esas almamızı sağlar. Tekrarla yeniden yeryüzü yaşamına arınarak gelecek ruhların reenkarnasyonu da bu dönencenin bir evrim birikimi etrafında ilerlediğini anlatır. Bu çok açık bir maddi gerçektir ve yasaları da diyalektiktir. Bütün bunları kavramak için inancın derinliklerinde kısa turlar atmak yeterlidir. Kadınlarımızın ve erkek bu düzlemde bir ve eşit olmasının nedeni de budur; bu ise akılla ilgili bir duruşun ifadesidir.

Bu ise, gerçek yaşamın “Mana”sını, iç dokusunu, biçimini, Hicab’ını, zahirini ve onun Bab’ını yolunu öğrenmek demektir. Bu öğretilerin her uygarlıktaki simgeleri ve bunun nurani laihalarının tek tek işlevlerini ortaya koyduğumuzda tarihi açıklayan bir teze ulaşırız. Yerel olan, bize ve bizim gerçekliğimize bire bir uyan bu tez, kendi topraklarımızdan evrensele olan yolculuğumuzun da temel dinamiğidir..

Biz işte tam da bu verilerin şekillendirdiğini tüm insanlık ailesinin bir toplumsal varlığıyız.

Fotoğrafta babamın kucağında, türbelerimizin atmosferini, insan ilişkileri ve bunların içsel mesajlarını teneffüs ediyorum. Kim bilir bu kaçıncı türbe, makam, mezar, ziyaret tavafımdır, Bunu bilmiyorum ama bildiğim bir şey var, kütüphaneler devirdim okuya okuya, hiç bir teori, hiç bir ideoloji ve hiç bir tez yaşamı bu inanç sisteminin anlattığı kadar tutarlı anlatmadığıdır. İflasların iflaslara eklendiği teoriler ve ideolojilere karşı, hiçbir şey olmamış gibi tarihsel yürüyüşünü sürdüren kendi yerelimizin gerçekliğinden daha fazla uzak olmamız abestir.

"Hidayete ermek mi?"…Hiç alakası yok. Ben büyüdüğüm çevrenin bir parçasıyım ve hidayetimin kökleri evrimin kadim tarihleriyle ilgilidir; ben sadece okuduklarımın değil, 0-3 yaş süresince algılarımın şekillenişine katkı yapan çevremin, okumaya ayırdığım zamandan binlerce kat daha uzun zaman alan yaşam alanımın bir senteziyim. Coğrafyamın, bölgemin, farklı etnik ve inanç kökenli insanların ortak paydasında aldıklarım beni şekillendirmiştir. Kökleri toprağımda olan ve bana ait olan beni anlayın ve beni dile getiren verilerin yoğurduğu bir varoluştur benimki. Taşıma suyla değirmen döndürme hikayesinin hezimeti değil, marjinalliği hiç değil… İnsanlığın ortak evrensel değerleri bu yereli ifade ettiği kadardır. Yok öyle soyut “evrensel değerler” her çağın ve her coğrafyanın ve her yerelin kendini tanımladığı bir evrensel değer manzumesi vardır; emperyalist talancılar, bütün bunları tek düze ederek yapmaya çalıştığı ise aldatmacadır, insanı esir almaktır ve talanla sömürü üzerine kurulu sistemin devamını sağlama amacına hizmettir. Buna kapılan kimi solcuların “evrensel ilkeler” söylemi emperyalist anaforun içinde boğulmaktan başka bir anlama sahip değildir; Afganistan’a, Irak’a, Libya’ya bakmak ve Suriye’de gelişen olayların iç yüzünü bilmek bunu anlamak için yeterlidir.

Kimse metafizikten söz ettiğim yanılgısına kapılmasın, çok açık ve net diyalektikten söz ediyorum, fizik dünyası ve kurallarından söz ediyorum.Bilinci belirleyen sosyal varlıklardan ve bunların benim coğrafyamdaki insan algısını nasıl şekillendirdiğinden söz ediyorum. Bunun maddi bir gerçek olduğundan, maddeyi tanımlarken en uç tabirle “duyum yaratan her şey maddedir” (Lenin) tespitinin, düşüncenin de maddi etkisi ve yarattığı maddi sonuçlardan söz ediyorum. Bu bütünlüğün everensel bir kapsayıcılık içinde var olduğundan söz ediyorum.

Bunu özgürce bir kez daha seslendirirken kutsallarımın mutlak katkısını dile getiriyorum. Bunun da orijinalitemizi tanımlamaktan ve tanımaktan çok uzak teori ve ideolojilerin tutsağından sıyrılışımızla ilgili bir durum olduğuna işaret ediyorum. Bu bizi özgün ve özgür kılandır. Bu güne kadar her ne kulvarda olursak olalım, dik duruşumuzun, direngenliğimiz ve kararlılığımızın kökleri burada yatıyor diyorum.

Bu nedenle, okurlarımı bizden olana ve bizim kimliğimizi şekillendiren kutsallara ve öğretilere sıkıca sarılmaya, tanımaya, akılla çözüp, manayı kavramaya davet ediyorum...

______________________________________________________

FARKLI GRUPLARDA YAPILAN ÖNEMLİ TARTIŞMA VE YORUMLAR

Deniz Meric Diyalektik materya,, metafizik kavraminin tam karşıt gorusu oldugundan, bilimsel bir dünya görüşünü dile getirir. bu nedenle sevgili mihrac hocamizin yukarida belirttigi gibi..''.Bilinci belirleyen sosyal varlıklardan ve bunların benim coğr...afyamdaki insan algısını nasıl şekillendirdiğinden söz ediyorum..''.. '' duyum yaratan hersey maddedir.'' tezini dogrulamistir.. sevgili mihrac hocam,ders niteligindeki makaleleriniz ve kendinize ozgu yorumlarinz yolumuzu aydinlatmaya devam edecektir.sizleri en icten kardeslik duygularimla selamliyorum, yureginize saglik hocam...

______________________________________

Şekip Mansuroğlu hayır,,,,'' duyum yaratan hersey maddedir''.mantığı kismi alanda kendini yitiriyor......ölen bir realiteye ben medet ummam....Bilgi bir algıdır...yani maddede değilken bile vardı...ruh, bir maddedir,,işte bu sav yerinde olacaktır..... Fakat... bizim bildiğimiz hareket ve güç yasalarına tabi sıradan bir madde olmayıp özel bir maddedir. Bu özel madde kendisi hareket etmese de bedenin eylemlerini belirleme ve kontrol etme gücüne sahiptir. Beden potansiyel olarak aktif, gerçekteyse hareketsizdir. Ancak ruhun yönetimiyle hareket eder ve eylemler gerçekleşir. Beden, ruh olmaksızın hiç bir şey ifade etmeyen yoğunlaşmış büyük bir enerji kütlesidir. Böylece ruhun var olduğunu kabul ediyor ve kendisi hareket etmediği halde tüm canlıların hareket etmesinin bir nedeni olduğunu savunuyor olmalıyız... Kütlesi olan şeyler dışındaki, şeylerin de ruhun gerçek olacağına inanıyor olabilirim.......ÖZEL MADDE RUHTUR..vucut değildir.......madde olan........

______________________________________

Mihrac Ural

Lenin'in “Marksizm ve Ampriyokirtisizm” adlı kitabında bu tanımı yapar ki, tanım materyalist felsefe açısından maddeye ilişkin varılan son tanım olarak bilinir. Zaten tanımın kendisi de neredeyse maddeyle duyumu birleştirecek kadar bir sınır çizgisine gelmiştir. Lenin "Duyum yaratan her şey maddedir" demekle sanırım ölüler için değil canlılarla ilgili bir tanım yapılmıştır; zira felsefenin amacı da insandır ... Buradan itibaren değerli Şekip Mansuroğlu kardeşim güzel bir özetleme yapmış oldunuz, "Bilgi bir algıdır... yani maddede değilken bile vardır... ruh, bir maddedir.." zaten onlarca makalemde de dile getirmeye çalıştığım şey, algının, bilginin düşünce ürünü olan her şeyin meddi gerçek yaratma özelliğidir. Herhangi bir inancın ya da düşüncenin yapılaştırdığı, maddi gerçeğe dönüştürdüğü her şey /(ibadet yeri, ritüelleri, araçları, vakitleri yaptırımları yasaları (şer-3i), tatil günleri (Cuma ya da Cumartesi ya da Pazar)/ yeniden dönüşüm yoluyla bilinç oluşturuyor ve bir sosyal-maddi varlık olarak oluşturduğu etkilerle de yeni maddi sonuçlar üretiyor.

Bu bütünlüğü üç kuşaktır ihmal eden ve orijinalitesinden kopan sol, kullanım tarihi bitmiş, doğduğu coğrafyada hiç bir zaman etkin olmamış ve hep marjinal kalmış teorileri taşıma suyla değirmen çevirir gibi ülkemize taşıyıp orijinalimizin üzerini örtmüştür. Bununla da kendini bitirmiş hiçbir varlık olamamıştır. Nispi anlamda kitleselleşebilenler ise bu yanlış konumdan nispi anlamda uzaklaşabilenler olmuştur. Dünyanın hiçbir ülkesinde sol ülkemizdeki kadar kısır değildir, bir tek bağımsız milletvekili bile çıkaramaması bunu anlatmaya yeterlidir; Kürt hareketinin bu algılardan kopup kendi orijinalitesine sarılmasının güçlü sonuçları ise ortadadır

Sol bugün de “Yeni-Sol”, “Alternatif-Sol”, “Anarşizm” vb gibi kendi coğrafyasında hiçbir yer edinememiş düşün akımlarını bir kez daha ülkemize taşıyarak tarjedileri, komediye çevirmeye çalışmak ise artık zamanı geçmiş bir çabadır. Bu da felsefenin algı oluşturma, algının meddi etkiler yaratma denkleminde solun ne kadar tıkalı olduğunu göstermeye yeterlidir.

Bu nedenle sık sık bu görüşlerimi aktarmaya, bilincimizi belirleyen sosyal varlıkların, maddi gerçeklerin kendi yerelimize ait veriler olduğunu anlatmaya çalışıyorum. Evrensele giderken bu basamaklar üzerinde yükselebileceğimizi ve halkımızla bu yolla bütünleşme şansını yakalayabileceğimizi anlatmaya çalışıyorum…

Diğer taraftan ruh konusunda bence temkinli kavramlar kullanmak gerek derim. Bunun için ben daha çok enerji kavramını tercih ediyorum. Enerji ise tartışmasız özgün bir maddedir ama maddedir. Işık hızına ulaşan bir maddenin daha fazla kuvvet almasıyla, hızının artmamasına karşın kütlesinin artması bile bunu yeterince açıklar. Enerji, atom ve atom altı parçacıkların, molekül ve gözle görülen madde gibi biçimleri sükun hallerine rağmen, inanılmaz bir enerji taşıyor olmaları ve bu enerjinin bir biçimde kendini ifade edebilmesi bunu ifade eder. Ben buna “ruh” demek yerine hep enerji demeyi tercih ettim. Enerjinin evrensel bütünlüğü ise bu gün bir tez haline gelmemiş olmasına rağmen, “İp Teorisi”yle uç verdiği bir birleşik kurama doğru gidildiği açıktır. Evrensel kuvvetlerin tek bir kuvvetin dalları olarak birleşmesi ise bir kez daha düşünce ile maddenin önceliksiz bir bütün olduğuna önemli bir bilimsel işaret olacaktır. Bu noktada enerji özel madde demenin de gereği kalmayacaktır o, vücut kadar maddi bir gerçektir ve karşılıklı etkileşim içinde insana dair yaşamsal her verinin içindedir.

Bu nedenle de kendi yerelimizin algılarını maddi bir gerçek olarak cevaplamamız gereklidir diyorum. Orijinaliteye dönüş, gerçeğe dönüştür, gerçek devrimci duruşa uzanıştır özgür olmak özgür davranmak ve kendi gerçekliğini dönüştürmektir diyorum…

Teşekkür ederim.

 

İBRAHİM KAYPAKKAYA SENİ ANMAK DİRENMEKTİR...

Mihrac Ural - 18 Mayıs 2012 – Cuma. Yıl dönümü anısı üzerine..

İşkencelerde ölene kadar direnen, SER VERİP SIR VERMEYEN bu kahramının anısı önünde iclal ve ikbarla eğilirim... Bu kahramanın örnek duşunu işkencelerde biz de takip ettik, ser verdik sır vermedik...  Bu günün anısını, örgütünü, yoldaşlarını, militan ve sempatizanları "kronolojik olarak" polise satmış tüm itirafçıların suratına  şamar olarak indiriyorum.  Örgütünü para karşılığı MİT'e satınlara ise bekleyin diyorum...

Bir kez daha bin kez daha anacağız. Bu en yerel, bu en everensel direnme kahramanımızı. Türkiye devrimci hareketinin tüm renklerini temsil edecek bir değer varsa o da direnmesiyle, mücadelede özveriyi tanımlayan, egemen güçlere, zorbalara, işkencecilere karşı son sözümüzü tanımlayan İbrahim Kaypakkaya’dır.

Bu kahramanı anarken duygulanmamak, gerilmemek mümkün değildir. Bu duygu yükü, doğrularımız arkasında kararlı duruşumuzun da ifadesidir. Bizi böylesine kararlı kılan etmenler öncüllerimizin ortaya koyduğu, direnme çizgisidir. Onların yol haritası, haklılığımızın olduğu kadar başarımızın da pusulasıdır. İbrahim Kaypakkaya bu pusulanın kuzey yıldızıdır. Bunu her yıl aynıyla dile getiriyorum.

“Bu satırların yazarı öncelikle, bu kahramanın anısı önünde saygıyla eğilir. Kendi adına ve onunla ortak doğruları kesişenler adına, İbrahim Kaypakkaya’nın direnişinde anlam bulan kararlılığın mirasını onurla taşıdığını ilan eder.

İbrahim Kaypakkaya hepimiz adına düşmana karşı yöneltilmiş son sözümüzdür. Bize miras kalan da bu duruşun taşıdığı anlam, direnmede ifadesini bulan içeriğidir.

Özgürlük ve demokrasi uğruna bu mirası yükseklerde tutma kararlılığıyla, ülkemizin başına bin yıldır musallat olan karanlık egemenliğe karşı mücadeleyi daha da bir kararlılıkla sürdüreceğimizi deklare ederiz.

İbrahim Kaypakkaya, bir dönemin özgürlük ve demokrasi savaşçılarının düşmana yönelmiş son sözüydü. Ser verip sır vermeyenler adına, hak ve adalet adına, hukuk adına, insan hakları, devrimci değerler ve bil cümle insan erdemleri adına dik duranların, teslim olmayanların, mücadelenin her cefasına karşı koyarak yola devam edenlerin adına, düşmana söylenmiş son sözdü.

Düşmanın kazanacağı tüm hamlelere karşın, son hamleyi, geri dönüşü olmaksızın kazanacakların tutumlarını simgeleyen kararlı direniş, İbrahim Kaypakkaya’nın direnişinde simgeleşmiştir.

Bu bir sorumlu davranışıdır. Bu bir bilinçli savaşımdır; hiç bir özveriden çekinmeyenlerin ve hiçbir şahsi sonuç beklemeyenlerin doğruları arkasında durmalarıdır. İbrahim Kaypakkaya budur.

O kahraman, hepimiz adına var oldu hepimiz adına şehit oldu.”

YORUM:

Bahittin Gülyuva'nın bu yazımı, Yorumnet'te paylaşmak için izin sitemesine karşılık verdiğim cevaptır;

Tüm yazılarım halkıma aittir (binlerce  makale, onlarca kitap ve borşür). Ve bundan sonra, şehit olana kadar yazacağım her şey halkıma aittir...Hiç bir yazım emeklerimin karşılığında maddi bir çıkar, övgü ya da benzeri bir şey istemiyorum...Beni yaratan bu toprakların ve bu toprağı vatan yapan halkımın emeklerinin karşılığı sadece yazılarım değil, canımda geda olsun... Şehit olduğumda, organlarım  ihtiyacı olan en fakir insanlara verilmesini vesiyet ediyorum. Üzerimde olan son terli esvabım yakılsın derim... Küllerin yarısı Akdenize dökülsün, Samadağ Seyidina el Hıdır sahillerine vursun, diğer yarısı Asi nehrine dökülsün ki, beni memleketime ulaştırsın ...Devrimci hareketin SON SÖZÜ olan direnme kahramanı İbrahim Kaypakkaya anısı, vesiyetimi bir kez daha okurlarımla paylaşmama vesile oldu. Selamlarımla...

ŞEHİT SABAHAT SABAR

Mihrac Ural - 18 Mayıs 2012 / Cuma

Halkımız, "Geçmişi olmayanın gelceği olamaz" der. Bu, geleceği ipotek altına almak değildir. Kimsenin yolunu kesmek anlamına da gelmez. Tersine, tarihi doğru izah eden bir atasözüdür... Zira, asalet de birikim de dünü bu güne doğru bağlamanın ürünüdür. Dünün birikimleri olmadan bu güne taşınmanın imkanı olamaz...Israrlı olmak, kararlıca yürümek, yılmamak, teslim olmamak  ise başarının ilk adımıdır. İnkarcılık, ötekileştiricilik zayıfların işidir; bu gün hangi düşünsel evrim alanlarında olunursa olunsun, dünü yaratanların katkısıyla buraya varılmıştır. Bunları asla unutmadan mücadeleye devam etmek gerek; bunun başında da şehitlerimiz gelir.

18 Mayıs devrimci mücadelede direnmenin doruk günüdür. Bu gün ülkemizde en büyük özverilerin, doğruları arkasında dik duranların, halkın haklı talepleri uğruna şehit olmakta tereddüt etmeyenlerin günüdür. Bu gün hepimiz adına haklı özgürlük ve demokrasi mücadelesini anlamlı hale getiren bir gündür.

Bu gün Sabahat Sabar yoldaşın da şehit olduğu bir gün. Ser verip sır vermeyen kadın yoldaşımızın direnmede doruklaştığı gündür.

Bu gün, İbrahim Kaypakkaya’nın da ölüm yıldönümüdür, ayrıca Haki Karer’in (17 Mayıs 1977) şehit ediliş yıldönümüdür. Diyarbakır zindanlarında işkencelere karşı direnerek, protestolarını kendilerini yakarak (18 Mayıs 1982) dile getiren dörtlerin Ferhat Kurtay, Eşref Anyak, Mahmut Zengin, Necmi Öner’in de şehit olduğu gündür

· 

· 

· 

·

Mayıs ayı ortak ülkemizin direnme önderlerinin şehitler ayıdır. Mayıs, Denizlerden Sabahat yoldaşa kadar bu çizgi tüm onurlu insanların demokrasi ve özgürlük için özveri ayıdır.

Sabahat Sabar yoldaş tüm kadınlar adına devrimci mücadelenin diğer yarısını temsil etmektedir. Bir tarafta erkeklerin olduğu kadar kadınların da bu mücadeledeki öncü duruşlarını tanımlamaktadır. Bu duruş, ser verip sır vermemek kadar, mücadelenin zorluklarına karşı sessiz ve sitemsizce. Özverili bir fedakarlık olarak tecelli etmektedir. 2010 yılı anısında dile getirdiklerimizi, bir kez daha sizlerle paylaşıyorum.

“Sabahat Sabar yoldaş, 1958 Urfa doğumlu. Güney Bölgesi çalışmalarına kocasıyla birlikte katılmış militan bir yoldaştır. Bu militan yoldaşlara kurulan sinsi bir tuzakta, kocasına yönelen silahların ateşine hedef olmuştur. 18 gün Balcalı Hastanesinde yarılı olarak, acı içinde direnerek şehit olmuştur (18 Mayıs 1981). Polisin tüm çabasına, yapılan tahkikatlara karşı ser verip sır vermemiştir. Hiçbir yoldaşını ele vermediği gibi, adları belli katillerden hesap soracağı inancıyla, polise isim vermeyi reddetmiştir.

·

Örgütsel görevi başında vurulan şehit Sabahat Sabar yoldaş, Ölmeden önceki son sözleri. “Önemli olan kim olduğum değil, amacım ve kimler için ölüme gittiğimdir. Bunun için sevinçliyim de. Halklarımızın çıkarları benim davamdır. Zalimin zulmü divana kalsın. Divan da devrimci harekettir, yoldaşlarımdır.” (Aktaran, Kocası Ayhan Azgın, 19 Temmuz 2009 tarihli iletisi)

Poliste dik durma geleneği, tarihi direnmelerle yükselen bir örgütün geleneğidir. Bu örgütün sorumluluğunu işkencelerde ser verip sır vermeyerek yükseltenler şehitleriyle kadro ve militanlarıyla sürdürüyor. Şehitlerimizi ölümsüz yapan bu duruştur. Sabahat yoldaş THKP-C (Acilciler)örgütünün ser verip sır vermeyen şehit kadınıdır. Anısı mücadelemizde daimi bir ışık olarak yolumuzu aydınlatacaktır."

MESAJIM VAR...

Mihrac Ural – 16 Mayıs 2012 / Çarşamba. Sınır köyü Nasırıyya (Gavurgo)

MESAJIM VAR ARKADAŞLAR… MESAJIM…

ATEŞLER ARASINDAN BİR MESAJ
ÖLÜME SUSAMIŞ KATİL SÜRÜLERİNİN SINIR SIZINTILARINDAN, YAĞMUR GİBİ YAĞAN KURŞUNLAR ALTINDAN BİR MESAJ…
MESAJIM VAR MESAJIM… KURŞUN VIZILDAYIŞLARINDAN, KUTSALLARIMIZA SIĞINARAK DÖĞÜŞTÜĞÜMÜZ KOŞULLARDAN MESAJIM VAR…

Arkadaşlar, bölge çok gergin. Çatışmanın merkezinden iletiyorum, ortam çok gergin...

Eli kanlı şebekeler, yeni tür silahlarla akın akın Türkiye'den geliyorlar...Aklın hayalin almayacağı lokal çatışmalar oluyor.Daha büyük çatışmalara yöneliyor. Belleri kırılalı çok olmadı, intikam ve kinle saldırıyorlar… BM güçleri üzerine bile kurşun yağmuru yağıyor. Annan Planı iflas etsin diye eli kanlı şebekelere saldırın acımasızca saldırın, her taraf kan gölüne dönsün kim olursa olsun katledin yeter ki ortamın sıcaklığı artsın, yeter ki ölüm olsun, yeter ki gerginlik içinde olunduğu görülsün müdahale için neden oluşsun…

Kimseyi tedirgin etmek istemiyorum ama, Arap gericiliği mali bütçelerini sonuna kadar açtı. Erdoğan yönetimi, hezimetle sonuçlanana siyasetinin intikamını almak üzere her türden akılsızlığı pusula edindi. Ülke içinde tıkanan demokratik açılımları komşuya saldırıları kanlı girişimleri organize ederek siyasetin yönünü bükmeye çalıştı. Bunun sonucu sadece tarihi kinler ve ölüm ve bir kez daha ölüm….

Suriye, birinci aşamayı başarıyla tamamladı. Dünya şer güçlerini ülkenin her alanında ve her düzlemde yere serdi. Ancak sorun bitmedi.

Savaş, mağlupların yere serildiği noktadan yeniden tırmandırılmak isteniyor. Aldıkları ağır yenilgilerin ve hezimetin ikinci perdesinde, açık askeri saldırılar döneminin organize edilmeye başlandığı izleniyor. Birinci perdenin kapanışını kaleme aldığımda, ikinci perde için hazırlıkların sürdüğüne işaret ettim. İkinci perdenin belirtileri de ortaya çıkmaya başladı.

İlgili herkese çağrım var, tüm dikkatleri bu gelişmelere yöneltelim… II. Anavatanımız Suriye'ye nasıl destek oluruz diye projeler geliştirelim... Bu çabalarımızdan dolayı uzun zamandan beri bizleri "Suriye adamları, Suriye casusları " olarak mimleyenlere, bunu onurla bin kez daha yapacağımızı haykırmalıyız…Tüm bölge halklarının çıkarı için direnen Suriye'yi savunmanın bedeli olan bu karalamalar kaynağı malum bir kirli kampanyadır. Mağlupların doyumsuzluğunu dile getiren psikolojik bir çöküntünün dile gelmesinden ibarettir. Önemsenmeye bile değmez.

Suriye’yi halkımız için ülkemiz ve bölgemiz için sonuna kadar savunmaya devam edeceğiz. MUKAVEME SURİYYİ bu amaçla kuruldu ve mücadelenin orta yerinde sorumluluklarını tüm bölge devrimcileri adına yükümlendi.

MUKAVEME SURİYYİ Türkiyeli ve Ortadoğulu devrimcilerin de katılımıyla oluşan bir direnme gücüdür, bu güce omuz vermenin tam zamanı da bu gündür. Suriye’yi korumayı, kendi ülkesini ve halkını korumakla eşdeğer görenler, dünyanın her yerinde bu gücün sözcüsü olmaya hazır olsunlar diyeceğim. Her alandaki etkinliklerin bu isim altında yapılmasına çalışarak mesajımızı merkezileştirmeye çalışalım....KÜLLUNA MUKAVEME (Hepimiz direnmeciyiz) KÜLLUNA MUKAVEME SURİYYİ (Hepimiz Suriye direnişindeyiz) sloganlarıyla yeri göğü inletelim...

Bu konuda gönüllüler kendini ortaya koymalı bağ kurmalı, çalışmalarını koordine etmelidir.

Artık savunma dönemi geride kaldı. Gün, ülkemizi, halkımızı, komşumuzu ve bölgemizi savınma, koruma günüdür...

Aynı halkı, tarihin kirli çıkar cilveleriyle iki ayrı devlet altında bölenlere karşı tek ses olarak çıkacağımızı gösterme zamanı geldi...

ZAYIF HALKA

 Mihrac Ural – 15 Mayıs 2012 / Salı. İdlip-Cisir el Şuğur. Sınır köyü Katrin.

Hava yine kurşun gibi ağır…Bağır bağır bağırıyorum…İkinci anavatanım Suriye’yi katletmek istiyor hainler, herkesi duyarlı olmaya çağırıyorum…

1 Mayıs’tan bu yana enerji kaynağım düşük yoğunlukta. Bu hafta Cisir el Şuğur bölgesinde çatışmaları orta yerinde sınır boylarında arkadaşlarımla birlikteyim. Daha önce yola çıkarken aldığı enerji artık o enerji değil. Kara bir sis perdesi, belli belirsiz ama sarsıcı etkisiyle bir kırılma içinde.  Güçlü bir zemin üzerinde yükselmeyen her tutku bir yerden sonra kırılabilir. Küçük bir taş parçası devrilmek için yeterli. Zemin güçlü ise Hz Alinin dediği gibi “beli kırmayan darbeler güçlendirir”. Algılarım, duyumsamalarım hissettiklerim böylesi bir sınav içinde olduğumuzu anlatıyor; bu kez Cisr el Şuğura aynı ışık saçan ben olarak gitmediğimi söylemekle yetineceğim. Bakalım…

Doğada her şey kendine ait bir denge ve paralellik içinde sürer. Bendeki haller bu bölgedeki hallerle de paralel…Birde kesif bir yağmur başladı, semadan… Artık her şey tam bir negatif uyumluluk içinde. Bu nedenle hayati riskler çok daha yoğun, sanki her an bir yerden bir kurşun yiyeceğim ve bunu engelleyecek takatim olmadığı sanısındayım; su testisi suyolunda kırılır…

Doğruları arkasında dik durmak sonu ne olursu olsun yürümek bir denge halidir; engelse göre tüm dengeler sunidir, mutlak olan harekettir. Hareket halindeki dengelerim adına yürüyorum…  Bakalım…

Mücadele sevgi ve tutku gibidir. Engelleri aşa aşa yürür, beslenir büyür, korunur önlem alır, benim hallerim de öyle, bunu başarıyoruz bunu yükseltiyoruz; bu kendi dengelerimiz için olduğu kadar  tarih ve halkımız karşısındaki sorumluluğumuzdur da… Bu sorumlulukla, her zaman olduğu gibi yolum bölge halkları ve ülkeleri için canlarını ölümüne sunan mücadele arkadaşlarımın yanına, çatışmaların merkezine, dağlara, vadilere,  nehirlere, tarlaları yöneldi. Yine sınır bölgesinin amansız alanlarına, Türkiye’yi tarihi bir vebal altına sokacak çocuk katılı Erdoğan iktidarının eli kanlı şebekeleri sızdırdığı sınır bölgelerine ulaştım. Bu satırları yazarken dünden çok daha enerji dolu olduğumu belirtmeliyim. Yazımı düzenlerken bu satırları yazmasam duygularımı sansürlemiş olurum. Halkım için mücadele tutkularımın rolü de budur…

Birinci perde kapandı demiştim. Suriye başardı ama her şey böylece bitmedi. Bu ülkenin tarih serüveni komplolarla mücadele tarihi gibidir. Direnmenin bedeli vardı, Suriye’ye bu bedeli ödüyor. Yeni süreçte sisli bir hava var, kurşun gibi ağır dediğim de bu. İkinci perdenin senaryosu çok belirgin değil. Bunun için cehennemi bir denklem olan “yaratıcı anarşi”yle, terörle, kıyım ve yıkımla sokakların sıcak tutulmaya.

Bölge bu kez farklı bir yöntemle kaynatılıyor. Bitip tükenmez bubi tuzakları, uzaktan kumandalı patlayıcılar, yağmur gibi her köşeden çıkıyor. Bunun için çok kişiye gerek de yok, terör dar kadro işidir zaten. Dev bir kentte, geniş ve kalabalık bir ülkede bile bu işleri yapmak için az sayıda insan yeter. Bir dev kenti üç kişi kitler elini ayağın dolaştırır. Eylemler tarihini iyi bilenler de bilir ki, hiç kimse önceden ihbar yoksa eylem anında yakalanmaz. Kaçar gider ve eylemin etkisi yanına kar kalır. Terör de budur.  Üç kişi bir ordunun yapamayacağını yapar… Hiçbir mevzide tutunamaz, kitlelere mesaj veremez, katle kazanmaza, ahlak vicdan tanımaz ama işi bu bütün bu insani değerleri yıkabileceğini göstererek korku salmaktır amaç. Dünya şer güçleri Suriye karşısında hezimete uğradıkça, sarıldığı tek yöntem bu oldu. 1980’li yılların aynı eli kanlı şebekesi olan Müslüman Kardeşler Örgütü, Saddam’ın şemsiyesi altında Suriye’yi kana bulayıp durdu; Bu günün Saddam’ı Amerikan,  Katar, Suudi kuklası Erdoğan’dır…

Erdoğan yönetimi akıl sınırlarını zorlayan bir düşmanlık, Suriye’deki ölüm makinelerini çalıştırmaya devam ediyor. Amerika’yı, İsrail ve Avrupa birliğini çok gerilerde bırakan, kraldan çok kralcılık yaparak, adı Katar ve Suudi’den de önce anılan Türkiye, Suriye’deki iç karışıklıkların baştan itibaren en önemli kışkırtıcı unsuru olduğu ortaya çıkmıştır; bu öylesi bir boyut aldı ki Türk bayrakları her protesto ve kanlı eylemde boy gösterir oldu (bayrağı kanlı kıyımlara alet edenler, onu koruyamazlar, zulüm görenler böylesi istilacı bayrakları haklı olarak ayaklar altında çiğner)  Türkiye kanlı elleriyle komşusu Suriye’ye hiçbir neden ve gerekçe olmadan saldırıp duruyor. Suriye ise,  tarihinin uygar kimliğiyle sakince., soğuk kanlıca, komşuluğun gelip geçici bir şey olmadığı gerçekliğiyle halkını severek ama yönetimine dersler vererek davranmaya devam ediyor; küçük dersler, kof böbürlenmelerle, kof tehditlerle kendini küçük düşürenlere, elinin tersiyle itip “yapamayacağın şeye kalkışma” diyerek ders veriyor.

Ama Türkiye halkının iradesine rağmen korkunç bir sürükleniş içinde tarihi düşmanlıklara gidiyor.  Bölgede ona biçilen askeri müdahale rolü, tarihe, coğrafyaya, dostluğa, kardeşliğe bir meydan okum olarak ikame ediliyor. Yakın günlerde Bağdat’ta patlayan bombalar kadar Şam’da yapılan intihar saldırıları ve insanlık dışı vahşetin Türkiye’nin parmak izlerini taşıyor. Erdoğan, komşularla sıfır sorunu bir kenara atalı çok oldu, şimdi “çocuk katili” apoletleriyle, bölgenin Saddam’ı rolünü oynuyor.

Şam’da yapılan ve 55 kişinin katledildiği 200 kişinin yaralandığı eylemleri üstlenen, “Cephit el Nasra li ehli el Şam” (Şam Halkına Destek Cephesi), EL KAİDE’nin Suriye koludur. Bundan bir yıl önce Humus kentinde kuruldu. Özellikle Irak’ta kanlı eylemlere imza atan insanlık dışı terör eylemleri sorumlularından oluşmuştur. Bu katil sürüsünün bir örgüt olarak şekillenmesinde Türkiye MİT’inin etkin rol aldığı belirtilmektedir. Bu tür paramiliter kukla örgütlerin tek işi, komplo aracı olmalarıdır. Suriye başardıkça gerileyin dünya şer güçleri yeni komploları için sokakları sıcak tutmak üzere bu tür kukla örgütleri harekete geçirirler; ne askeri bir zafer, ne de sosyal bir etki peşinde değil; sadece sokakların sıcak tutulması için sağa sola rastgele bombalama eylemi yapmaktır. İnsan katli tek hedeftir, dehşet tek amaçtır.

Ak denizden Kafkaslara uzanan bu zengin bölgenin denetim altına alınması, çoğu insanın haritaya bakmadığı için dikkatini çekmeyen bu hatta, insan potansiyeli, kültürel ve inançsal dokularının yapısı bu bölgeyi çok hassas bir bölge haline getiriyor. Okyanus sahillerinden Fas’la başlayıp gelen,  Cezayir’i sarsan, Libya’yı istila eden, Tunus’u ele geçiren, Mısır’ı tarihin diplerine çeken, Ürdün ve Türkiye’yle iktidarda olan,  tarihin en büyük gerici hamlesi bu ülkeleri ve devletleri ele geçirmişken laikliğiyle direnen bir tek Suriye kalmıştır. Okyanus sahillerinden Türkiye’ye uzanan bu gerici halka Suriye barikatıyla, direnişiyle yüz yüze kaldı. Teslim olmadı. Gerici halka burada açık verdi. Bunu kapatmak için çırpınmaktadırlar.  Bu halkayı bu noktada kapatabilirlerse,  Ak deniz onlar için bir göl olur; aydınların, eleştirmenlerin siyasilerin dikkatinden kaçan bu nokta  Asya’yı bir ucundan diğer ucuna kadar sarsacak sonuçlar yaratacağını ise söylemeye bile gerek yoktur.

Bu gerici halka kapanmayınca emperyalistler için korkunç kabuslar başlıyor. Çünkü Ak denizden, Kafkaslara uzanan bu alanın Lübnan, Suriye, Irak, Iran ön hattında çok yakın bir kültürel, tarihsel inançsal hatta mezhepsel nüfus yer almaktadır. Bu insanların ezici çoğunluğu Amerika ve İsrail’e karşı haklı ve köklü bir tepki duymaktadır.  Bu alanda 150 milyon insanın yaşıyor ve iki gereci öbeğin arasını kesiyor Yeni Osmanlı Türkiye ve Arap gericiliği. Bu noktadan baktığımızda neden Suriye sorusu daha açık değil mi?

Buradan anlaşılması gereken şey şudur, bölgede mezhep çatışmalarını ve bölge ucu açık genel bir savaşı körükleyenler yalnızca, emperyalist-siyonist ve Arapların tarihsiz ve kimliksiz kukla gerici yönetimleridir; “en ucuz ihraç malı askeri olan Türkiye” ise, bu sürecin üçüncü sınıf bir kuklası olarak yerini almaktadır.

Bu veriler, bir kez daha neden ısrarla Suriye dediğimizi anlatmaya yetmez mi. Suriye’yi savunduğumuz için bizleri “Suriye casusu” olmakla suçlayan ahlaksızların, kimlerin casusu olduğunu göstermeye yetmez mi? Bölge halklarını özgürlük ve demokrasiyi savunurken siyasette bu bedelleri ülkeler kadar insanların da ödemesi çok normaldir. Anormal olan, kendi halkına sırtını dönenlerin bu özverilere karşı gösterdiği Erdoğanlaşmış tavırdır, Amerikanlaşmış, İsraillileşmiş tavırdır. Bu bataklıkta solun kimi kesimlerinin yer alması ise  acı olandır.

Özverilere öz veri katarak yola devam edeceğiz. Bu bölge dış müdahalelere ve savaşa geçit vermeyecektir.